Ja dit hangt allemaal een beetje samen met de sociale angst(stoornis) waar je eerder over gepost hebt. Een hele concrete aanpak heb ik niet echt, afgezien van even doorbijten omdat die jongen en dat meisje jullie vast mee laten doen (en anders kan je ook alleen met je vriendin badmintonnen).

Kwaliteit is niet zo belangrijk, het gaat om het plezier! Daar komt nog eens bij dat je het ook een beetje kan leren (van hun en gewoon door te oefenen/ermee bezig te zijn/het te doen).

Probeer je niet te druk te maken en te genieten. You got this! Succes! :)

@eenanoniemejongen1 

heyy,

gisteravond liepen ik en mijn vriendin nog over de camping en toen waren we in de speeltuin en liepen er 2 oudere jongens voorbij die gingen dingen tegen ons roepen en tegen 2 andere meisjes (ik vind dat echt heel naar als mensen die je niet kent dingen naar je gaan roepen) daarna kwamen die 2 meisjes naar ons toe en ik voelde me gewoon comfortabel, want ze waren wel een beetje hetzelfde als ons. 
Eerder hadden wij een groepje jongens en meisjes gezien (ik ga mezelf ermee vergelijken en ik ga dan helemaal denken over hun van wat zullen het van elkaar zijn? Vrienden of iets anders? enz enz) later in de avond kwamen ze ineens ergens zitten en ze hadden volgensmij iets van drank ofz, op de camping zag je zoiezo meer jongeren die aan het roken waren enz, ik weet niet maar ik voel me daar heel raar bij. Want aan de ene kant vind ik het heel normaal en aan de andere kant vind ik het niet zo normaal terwijl ik zelf ook wel eens heb gerookt maar dat was zelfgemaakt met thee lol, dus geen wiet of een vape ofz. Ik heb nog nooit gedronken.

En de andere meisjes waar we vrienden mee waren geworden vertelde ook verhalen over vrienden enz die dan zaten te blowen enz. En ik denk dan echt zo van ik wil dat wel proberen maar ik denk ook zo van hoe kom je eraan en van ik moet het niet doen. Het is heel lastig uitteleggen, ik voel me eigenlijk gewoon een soort noob die nog niks gedaan heeft niet zoveel vrienden heeft en dat ik niet goed genoeg ben en dat daarom ik niet zo’n vriendengroep heb. 
Ook straks als mijn vriendin weg is wat moet ik dan want dan moet ik zelf vrienden gaan maken en als ik dan snachts niet buiten ben lijk ik dan niet heel saai.

het voelt gewoon allemaal zo raar en eng en ew verschrikkelijk.

Het is ook nog zo dat ik bestwel graag met die groepjes vrienden zou willen worden, maar ook weer niet ofz. Als ik eraan denk dan merk ik gewoon dat mijn angst heel erg ik de weg zit.