Heyy,
na een lange tijd durf ik hier weer wat op te schrijven en ik weet niet of dit slim is maar ik waag het er maar op.
wat er dus is gebeurd na dat bericht over die zm gedachtes: ik heb een mailtje over de aanpassingen van mn bericht gekregen van de kindertelefoon. Niet heel raar, maar nu heeft mn vader dus in mn mail lopen spieken en heeft ie m gelezen.
later hebben mn ouders in mijn kamer lopen zoeken, zonder dag ik dit wist, en hebben ze sporen gevonden van t snijden…
deze info is dus van mn ouders, naar mij, naar school, naar de dokter, naar het ziekenhuis, naar de buurvrouw, maar de psycholoog van mn vader, naar vrienden van mn ouders, naar verschillende docenten, naar mn muziek leraar, naar ALLE familie leden ,en ja zo kan ik nog wel even door gaan, gegaan.
ik ben bang dan mijn ouders mn gebruikersnaam hier weten vandaar dat k niet zeker weet of ik dit wel moet typen.
Mn vertrouwen in mn ouders is weg. Ik vertrouw ze niet meer met mn spullen en privé, en niet met info aangezien ze hadden beloofd dat het tussen de psycholoog en hun zou blijven.
even als bij-info.. mn vader is overspannen en dat heeft heel veel inpact op het gezin. Ik doe er heel luchtig over tegen iedereen maar ik vind t heel moeilijk om hem zo te zien struggelen.. nu help ik hier nou ook niet echt in. Met mn struggels met zm en snijden. Ik heb perongeluk een tekstje gelezen over hoe hij bang is dat ik mezelf iets aandoe en alles, natuurlijk ook die standaard praat over hoe ik het moet oplossen en waar het aan ligt alsof hij dat weet maar dat boeit niet het gaat er me meer om dat ik nog een extra last voor hem ben en ik me er zoo schuldig over voel. Dus ik doe maar alsof alles prima gaat. Ik voel me goed en ik zit lekkerder in me vel.. nou nee maar hij kan t er nu gw niet bij hebben.
dat zei me moeder ook. Het wordt teveel voor hem en voor haar. Mijn struggels. Dus ze wil het liefst dat ik wordt opgenomen in de kliniek. We zaten in het ziekenhuis bij de psycholoog en psychiater en toen stelde ze het voor.
ik voel me alleen maar een enorme last voor iedereen en ik weet dat dat ook zo is daar kan je niet omheen draaien. Maar nu gaan de problemen van mn vader even voor.
ik moet nog wel even klagen over het feit dat iedereen denkt dat ie alles beter weet. Iedereen weet ineens waarom ik me zo voel, wat de oorzaken zijn, wat ik fout die en hoe het opgelost moet worden. Met therapie. Nou eigenlijk ga ik exht heel slecht op 1x in de 3 dagen eraan herinnert worden dat mijn situatie alles even teveel maakt en dat me vader nu voor gaat.
Jullie horen nog wel van me maar voor nu, sorry voor dit onnodig lange bericht..
Xx
