Skip to main content

Hey <3

Ik wil even wat delen :)

Ik heb denk ik al 3 jaar het gevoel dat ik een sociale angststoornis heb (ik doe geen zelfdiagnose). En hoe ouder ik word hoe meer ik er last van heb. Als ik terug kijk naar de jongere Ik, dan had ik toen ook al klachten. Zo had ik vroeger ook al vaak paniekaanvallen, hier een voorbeeld :

In groep 6 hadden we samen met groep 5 film gekeken, dus moest groep 6 hun stoelen meenemen naar groep 5. Na de film ging iedereen met hun stoel weer naar de klas, ik was alleen men stoel vergeten. dus ging ik terug naar groep 5 maar daar kon ik geen stoel meer vinden. Ik ging weer terug naar de klas, en de les was alweer begonnen, ik besloot toen om op een kruk te zitten. Toen ik op de kruk zat kreeg ik een paniekaanval omdat ik bang was dat de juf ging vragen waar men stoel was. Uiteindelijk ben ik uit de klas gerend en naar de stagair gerend op de gang. Ik was vol in paniek en ik was haar aan het knuffelen en aan het huilen. Uiteindelijk heb ik samen met haar men stoel weer terug gevonden.

Dit was dus een voorbeeld van vroeger, ik had toen nog geen idee wat dit was. Nu ik ouder ben weet ik dat dit een paniekaanval is. Hier nog een voorbeeld van de paniekaanvallen die ik nu ervaar:

Het was pauze en me'n vriendinnen besloten het te hebben over logeren. Ik had al wel eens vaker gelogeerd en wist dat ik het leuk vond, wat minder was is dat, ik altijd voor het logeren een paniekaanval krijg. Dus toen ze het daar overhadden voelde ik de paniekaanval weer opkomen. gelukkig ging de bel en gingen we naar de les, alleen in de les voelde ik hem weer opkomen, ik zat half huilend in de les. Degene die naast me zat vraagde daarom de heletijd '’wat is er'’ , '’gaat het'’'. Dit hielp natuurlijk niet en het werd erger. Dus toen heb ik me na de les me huilend ziek gemeld, terwijl ik niet ziek was👍.

Ik heb al een tijdje geen paniekaanvallen meer gehad omdat ik corona als smoes kon gebruiken. Soms voel ik de paniekaanvallen weer opkomen,  maar meestal lukt het me om het te switchen naar een ander onderwerp.

Nu het weer zomer is heb ik weer extra last van paniekaanvallen, zo heb ik volgende week allemaal uitjes met school, als mensen het er over hebben, voel ik de paniekaanval weer opkomen, zo irritant :/

Ik denk dus dat ik een sociale angststoornis heb omdat ik vaak paniekaanvallen heb in/voor sociale activiteiten. ook zweet ik veel als mensen het erover hebben of als ik er zelf aan denk. 

Wat denken jullie? denken jullie dat ik het zou kunnen hebben? (Natuurlijk doe ik geen zelfdiagnose). 

Eigenlijk durf ik het niet te vertellen aan men moeder dat ik me erop wil laten testen (In me'n vorige topic staat  waarom)

Bedankt dat je helemaal tot het einde hebt gelezen <3

Veel liefs

Mijnproblemen

 

 

 

Helluuu! Ja ik denk wel dat je het zou kunnen hebben, een paniekaanval namelijk  is wel een grote indicatie van een angststoornis. Misschien kan je online een paar testjes doen om zekerder van jezelf te zijn of je het echt zou kunnen hebben? (Gebruik ze dan niet als officiele diagnose) En misschien kan je ipv naar je moeder/ouders ook naar je mentor gaan, ookal is het schooljaar bijna voorbij. (Oke wss is dit idee echt ruk, sorry). Of misschien kan je zelf de huisarts bellen en die daar vragen over stellen? Als het goed is kan je daar ook gwn mee praten zonder dat ‘ie het aan je moeder verteld. 

Anyways, ik hoop dat er iets aan gedaan kan worden en dat je er vanaf kan komen! <33.

 


Hoi! Wat vervelend dat je last hebt van paniekaanvallen. Het zou best kunnen dat je een sociale angststoornis of paniekstoornis hebt, om het zeker te weten zou psycholoog (of een andere bevoegde) het moeten vaststellen.  Die zouden dan ook de juiste hulp kunnen bieden. Ik herken me gedeeltelijk in wat jij schrijft. 

De afgelopen jaren heb ik ook last gehad van psychische problemen, na een lange tijd twijfelen besloot ik om hulp aan mijn ouders te vragen. Ik vond het heel spannend om het te vertellen en ik had geen idee hoe ze zouden reageren en wat er zou gebeuren.

Uiteindelijk heb ik hulp gekregen, en nu 2 jaar nadat ik voor het eerst hulp kreeg kan ik echt zeggen dat ik me weer goed voel. Uiteindelijk ben ik gediagnostiseerd met een depressie en sociale angststoornis. Hiervoor heb ik cognitieve gedragstherapie (voor depressie/sociale angst), exposure (voor sociale angst) en psychomotorische therapie gehad. Bij cognitieve gedragstherapie worden vooral gedachtes veranderd om ze helpender te maken. Bij exposure zat ik in een groep en was het de bedoeling om ook echt de angsten aan te gaan. De exposuretherapie heeft me vooral geholpen bij het bewuster worden van de dingen die ik niet deed vanwege de angst en ze dan ook echt aan te gaan (in het begin verschrikkelijk maar uiteindleijk helpend).

Van paniekaanvallen heb ik ook last gehad. Het gevoel wat ik op zo'n moment had vind ik heel moeilijk te omschrijven. Uiteindelijk heb ik tijdens een gesprek met een behandelaar zo'n paniekaanval gehad. Dat was heel ongemakkelijk, maar het was wel heel nuttig want toen kon ze mij tips geven. Ik bleek dus o.a. te gaan hyperventileren. De tips die ik handig vond zijn het rustig ademhalen en jezelf geruststellen. Misschien dat dit ook bij jou kan werken (ieder mens is natuurlijk anders)

Misschien zou het jou ook kunnen helpen om hulp te vragen.  Het is heel erg confronterend en zeker niet altijd heel leuk, maar ik heb het wel als waardevol ervaren. Als je nog vragen hebt kun je ze me altijd sturen:) Ik wil je veel succes wensen met je school uitjes!


Reageer