Hey,
Ik ben geen arts, maar wat je vertelt lijkt wel op een sociale angststoornis. Erg vervelend voor je.. Ik heb zelf een sociale angststoornis en heb eigenlijk precies hetzelfde als jij vertelt. Ik ben naar een psycholoog gegaan en daarna naar een behandeling. Bij mij heeft de behandeling niet geholpen, maar dat kwam meer omdat er nog andere dingen spelen bij mij. Bij de meeste mensen met een sociale angststoornis helpt een behandeling best goed.
Ik snap dat het erg lastig is om er met iemand over te gaan praten. Maar de eerste stap om dit probleem op te gaan lossen ligt bij jou en die moet je gaan zetten door het tegen iemand te gaan vertellen. Ik weet dat dat erg lastig is, maar ik weet zeker dat je dit kunt, ondanks dat ik je niet ken 
. Heb je een goede band met je ouders? Zij kennen jou het beste en ik denk dat het tegen hun misschien wel het makkelijkste is om het te vertellen. Of tegen iemand anders die je vertrouwt, zoals je mentor? Ik denk dat ze jou niet raar gaan vinden, omdat ze jou juist willen helpen en het beste voor jou willen. Ik denk dat je ouders het uiteindelijk juist fijn vinden als je er over vertelt, dan dat je er niks over zegt en het allemaal voor jezelf houdt.
Ik heb voor de rest weinig tips, behalve dat een behandeling vaak goed werkt. En ik zou sowieso altijd blijven proberen om contacten aan te gaan en gesprekken te starten. Je moet de angst niet de ruimte gaan geven om jou te laten controleren.
Hopelijk heb ik je een beetje kunnen helpen.
Groeten,
TheColorGreen
@TheColorGreen
heel erg bedankt en ik ga het proberen!
Hey,
Ik ben geen arts, maar wat je vertelt lijkt wel op een sociale angststoornis. Erg vervelend voor je.. Ik heb zelf een sociale angststoornis en heb eigenlijk precies hetzelfde als jij vertelt. Ik ben naar een psycholoog gegaan en daarna naar een behandeling. Bij mij heeft de behandeling niet geholpen, maar dat kwam meer omdat er nog andere dingen spelen bij mij. Bij de meeste mensen met een sociale angststoornis helpt een behandeling best goed.
Ik snap dat het erg lastig is om er met iemand over te gaan praten. Maar de eerste stap om dit probleem op te gaan lossen ligt bij jou en die moet je gaan zetten door het tegen iemand te gaan vertellen. Ik weet dat dat erg lastig is, maar ik weet zeker dat je dit kunt, ondanks dat ik je niet ken . Heb je een goede band met je ouders? Zij kennen jou het beste en ik denk dat het tegen hun misschien wel het makkelijkste is om het te vertellen. Of tegen iemand anders die je vertrouwt, zoals je mentor? Ik denk dat ze jou niet raar gaan vinden, omdat ze jou juist willen helpen en het beste voor jou willen. Ik denk dat je ouders het uiteindelijk juist fijn vinden als je er over vertelt, dan dat je er niks over zegt en het allemaal voor jezelf houdt.
Ik heb voor de rest weinig tips, behalve dat een behandeling vaak goed werkt. En ik zou sowieso altijd blijven proberen om contacten aan te gaan en gesprekken te starten. Je moet de angst niet de ruimte gaan geven om jou te laten controleren.
Hopelijk heb ik je een beetje kunnen helpen.
Groeten,
TheColorGreen
Hoi! Dit is een heel
late reactie:) ik vermoed ook dat ik sociale angstoornis heb en ik ga maandag langs de huisarts om te kijken of ik het echt heb. Ik word misselijk in sociale situaties, ben erg onzeker, durf bepaalde dingen niet omdat ik contact met mensen vermijd en durf dan dus geen bijbaantje ivm sollicitatiegesprek ofzo. Ik moet daarvoor dus naar de huisarts, maar ik weet niet wat ik moet verwachten. Moest jij dat ook en zou je me dan kunnen vertellen hoe dat gaat.
