Hey h_x

Volgens je omgeving is het erg belangrijk om sociaal te zijn. Ze hebben je zelfs op sociaalheidstraining gestuurd. 

Tjah, sommigen halen enorm veel energie uit sociaal contact. Dan wordt het voor die personen weleens wat lastiger om zich voor te stellen hoe een leven met beperkter sociaal contact eruit ziet. Misschien wenst je omgeving jou een even gezellig sociaal leven toe, ook al heb jij het gevoel daar geen nood aan te hebben. 

Een goede strategie lijkt me hier om naar de training te gaan, oprecht goed mee te werken, maar uiteindelijk te doen waar je je goed bij voelt. Heb je na de training nog steeds geen nood aan enorm veel sociaal contact? Dan hoeft dat ook niet. Wel zou je dan aantonen dat je, aangezien je naar de training bent geweest, je best hebt gedaan en je open hebt gesteld. 

Overprikkeld worden is erg vervelend. Dat snap ik. Zelf heb ik ook veel alleen-tijd nodig, waar mijn omgeving zich sterk aan kan ergeren. Ze snappen gewoon niet dat het voor personen met autisme meer moeite kost om bijvoorbeeld sociale signalen op te vangen, en deze juist te interpreteren. 

In mijn ogen zijn drie goede vrienden meer waard dan een vijftiental personen waar je een vaag contact mee hebt. Voel je je goed bij die drie vrienden? Dan is dat prima. Niet per se nood om nog naar andere vrienden op zoek te gaan. 

Weet je, het liefst had ik aan de rand van de stad gewoond, op mezelf, in een klein huisje met een stukje bos achter. Dan kon ik, wanneer ik daar de energie voor had, de personen uitnodigen waar ik goed mee overweg kan. Echter vraagt de maatschappij van ons om in enige mate sociaal te zijn, al is het maar om je omgeving niet te beledigen. Probeer hier maar een goed evenwicht in te vinden, zodat jij niet lijdt onder de sociale druk van anderen. 

Gr. Kenshin