Snijden, zelfmoord gedachtes en schuldgevoelens.
Snijden: Ik heb extreem erg de neiging om mezelf te snijden, omdat ik me echt slecht voel. Ik heb het al ongeveer een maandje niet gedaan, maar ik kan echt niet meer. Ik wil niet re-lapsen maar ik ben bang dat dat wel gebeurt.
Zelfmoord gedachtes: Ik heb 2 dagen geleden (zondag) bijna een zelfmoord poging gedaan. Toen heb ik m'n zo nodig medicatie genomen, en de rest van de dag onder mensen geweest, daardoor heb ik geen poging gedaan.
Schuldgevoelens: m'n moeder zei gisteren dat mijn vader me mist en dat hij weer contact met me wil. (Ik heb een paar maanden geleden het contact met hem verbroken omdat ik het niet aan kon) Ik mis m'n vader ook wel, maar ik kan echt geen contact met hem hebben als hij een alcoholist is.
Ik zit trouwens op een behandel groep, maar ben momenteel op vakantie samen met mijn moeder, en kan dit niet met m'n moeder delen en ik vind het echt veels te lastig om de groep te bellen om hun om hulp te vragen.
Ik weet nu echt niet wat ik moet. Kan iemand me helpen of tips geven ofzo?
Bladzijde 1 / 1
Hoi!
Je zit echt in een moeilijke situatie als ik zo de tekst lees. Ik heb zelf ook ervaring gehad met zelfbeschadiging, doe het nou een tijdje ook niet meer en ik heb ook niet meer echt de drang. Als ik naar mijn arm kijk dan zie ik grote krassen, waar ik ontzettend veel spijt van heb. Mijn neigingen vallen tegenwoordig heel erg mee omdat ik gewoon geen zin meer in het beschadigen van mijn lichaam, Probeer die neigingen door te staan, je kan een elastiekje om je pols dragen en je als dan de neiging hebt om je eigen pijn te doen dan moet je dat elastiekje tegen je pols aanschieten. Ik hebt soms ook de manier gebruikt om in een koud ijsklontje te knijpen. De neiging ging toen bij mij een beetje weg omdat knijpen in een ijsklontje een irritant en gevoelig gevoel kan geven.
Ook heb ik ervaring met zelfmoord gedachten, En nog steeds denk ik soms aan zelfmoord maar vaak schud ik dat weer uit mijn hoofd. En met zulke gedachten lopen is ontzettend zwaar en vermoeiend, Mentaal is het erg lastig om dit alleen te dragen, daarom kan ik je als tip meegeven om naar www.113.nl te gaan en om daar naar extra hulp te vragen. Deze hulp instantie is 24/7 beschikbaar dus ook laat in de nacht, Je kan ze bellen met het nummer: 0900-0113, je kan natuurlijk ook altijd met ze chatten. Als je belt of chat dan praat je met een gespecialiseerde vrijwilliger die goed weet hoe ze je moeten helpen. Ook kan je je eigen anoniem inschrijven voor een anonieme therapie waar je acht gesprekken krijgt met je vaste psycholoog. Ik zit nu op de helft van mijn therapie en ik moet zeggen dat ik erg tevreden over ben. De therapeuten luisteren goed naar je en hebben echt tijd voor je. Tijdens de therapie ga je ook een aantal modules maken, je hebt bijvoorbeeld een module om een veiligheidsplan te maken, in dit plan ga je kijken hoe jij het beste veilig kan blijven. Jouw psycholoog gaat samen met jou hiernaar kijken.
Het is niet jouw schuld/fout dat je het contact je met vader hebt verbroken. Ik hoop dat je moeder wel begrip voor je heeft waarom je het contact met je vader hebt verbroken, als moeder zal je daar echt begrip voor moeten hebben. Het is niet leuk dat je hem mist maar misschien kan het even niet anders.
Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met de dingen die ik je heb gegeven. Ik hoor graag een reactie van je hoe het met je gaat,
Liefs,
Britt
Je zit echt in een moeilijke situatie als ik zo de tekst lees. Ik heb zelf ook ervaring gehad met zelfbeschadiging, doe het nou een tijdje ook niet meer en ik heb ook niet meer echt de drang. Als ik naar mijn arm kijk dan zie ik grote krassen, waar ik ontzettend veel spijt van heb. Mijn neigingen vallen tegenwoordig heel erg mee omdat ik gewoon geen zin meer in het beschadigen van mijn lichaam, Probeer die neigingen door te staan, je kan een elastiekje om je pols dragen en je als dan de neiging hebt om je eigen pijn te doen dan moet je dat elastiekje tegen je pols aanschieten. Ik hebt soms ook de manier gebruikt om in een koud ijsklontje te knijpen. De neiging ging toen bij mij een beetje weg omdat knijpen in een ijsklontje een irritant en gevoelig gevoel kan geven.
Ook heb ik ervaring met zelfmoord gedachten, En nog steeds denk ik soms aan zelfmoord maar vaak schud ik dat weer uit mijn hoofd. En met zulke gedachten lopen is ontzettend zwaar en vermoeiend, Mentaal is het erg lastig om dit alleen te dragen, daarom kan ik je als tip meegeven om naar www.113.nl te gaan en om daar naar extra hulp te vragen. Deze hulp instantie is 24/7 beschikbaar dus ook laat in de nacht, Je kan ze bellen met het nummer: 0900-0113, je kan natuurlijk ook altijd met ze chatten. Als je belt of chat dan praat je met een gespecialiseerde vrijwilliger die goed weet hoe ze je moeten helpen. Ook kan je je eigen anoniem inschrijven voor een anonieme therapie waar je acht gesprekken krijgt met je vaste psycholoog. Ik zit nu op de helft van mijn therapie en ik moet zeggen dat ik erg tevreden over ben. De therapeuten luisteren goed naar je en hebben echt tijd voor je. Tijdens de therapie ga je ook een aantal modules maken, je hebt bijvoorbeeld een module om een veiligheidsplan te maken, in dit plan ga je kijken hoe jij het beste veilig kan blijven. Jouw psycholoog gaat samen met jou hiernaar kijken.
Het is niet jouw schuld/fout dat je het contact je met vader hebt verbroken. Ik hoop dat je moeder wel begrip voor je heeft waarom je het contact met je vader hebt verbroken, als moeder zal je daar echt begrip voor moeten hebben. Het is niet leuk dat je hem mist maar misschien kan het even niet anders.
Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met de dingen die ik je heb gegeven. Ik hoor graag een reactie van je hoe het met je gaat,
Liefs,
Britt
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
