Hey @anoniempjex13 .
Ik snap je gevoel.
Ze zullen het vast wel begrijpen alleen zal dat wat tijd kosten.
Ik snap dat je naar buiten wilt met korte mouwen, dat wil ik ook wel is, en ook wel is naar het strandt. Ik heb zelf ook veel littekens, en verberg het.
Ik lees dat je dood wilt. Alsjeblieft doe het niet, je zult dan de mensen die het meest van je houden veel pijn en verdriet doen. Deze gedachten heb ik vroeger ook gehad dus snap je gevoel.
Als je jezelf iets aandoet of wilt aandoen. Bel of chat anoniem met 0900 0113 of de kindertelefoon. Praten helpt.
Je kan misschien het gewoon tegen ze vertellen en zeggen dat je het niet wou vertellen eerst . Ze zullen het wel begrijpen.
Hopelijk helpt dit.
Sterkte.
Groetjes gebruiker c
Heyy,
als eerste wil ik zeggen dat je ouders je hier niet voor gaan haten! Zelf heb ik ook last van mentale problemen en ik bouwde het vertellen langzaam op. Als eerste vertelde ik dat ik veel gestressd was. Een paar dagen later zei ik dat ik een paniekaanval had. En de dag daarna vertelde ik dat ik dat vaker heb.
Bij snijden kan je het bijvoorbeeld zo opbouwen; ik zit echt niet lekker in mijn vel, dan zeg je later bijvoorbeeld: helaas voel ik me nog steeds niet beter en dan kun je de laatste keer echt over snijden praten.
Voor mij helpt deze manier erg omdat je ouders dan weten dat je ergens last van hebt en dus al wat beter zijn voorbereid.
Mocht deze methode jou alleen maar stress geven kun je het altijd op rustige momenten zeggen. Bijvoorbeeld in de auto, wanneer iedereen toch een gespreksonderwerp zoekt. Of juist een momentje uitstippelen wanneer je weet dat het rustig is.
Je kan het bijvoorbeeld ook eerst alleen vertellen aan de ouder die je het meest vertrouwd. Bijvoorbeeld je moeder en dan samen bedenken hoe je het aan je vader gaat vertellen.
Ik hoop dat deze manieren een beetje helpen, veel succes nog!♡
Hey @anoniempjex13,
Ik snap precies wat je probleem is omdat ik me tot een tijdje terug ook heb gesneden. Ten eerste wil ik zeggen dat ik het heel goed van je vindt dat je het ze wilt vertellen! Ik heb namelijk nooit de moed gehad om het mijn ouders te vertellen totdat ik erdoor in het ziekenhuis terecht kwam. Ik had er toen heel erg spijt van dat ik het niet eerder had verteld, want doordat mijn ouders er niet in de ideale omstandigheden achter kwamen was hun reactie erop veel heftiger dan nodig was geweest (ze hadden bijna hun kind verloren, dus ik begrijp het ook wel).
Ik denk dat het het handigste is om het voordat je het aan je ouders verteld het eerst aan iemand die je vertrouwd te vertellen (dat kan een vriendin zijn, maar ook bijvoorbeeld iemand online). Die persoon kan je dan helpen met het bedenken wat je moet zeggen, en je kan altijd op diegene terugvallen. Dat kan echt al heel veel schelen.
Ik ken je ouders natuurlijk niet, maar het is normaal als ze in eerste instantie een beetje aangedaan zijn. Het is tenslotte wel hun kind en ze zijn waarschijnlijk bezorgd over je. Maar als je ze gewoon even wat tijd geeft dan komt het vast goed.
Verder snap ik heel goed dat het heel irritant is dat je in dit weer niet in zomer kleren wilt rondlopen. Ik weet natuurlijk niet hoeveel littekens het zijn, maar als het nog te overzien is dan kan je eventueel er armbandjes overheen dragen. Als dat niet het geval is dan kan ik je van die hele luchtige bloesjes aanraden. Die bedekken je armen, maar omdat ze zo luchtig zijn merk je er vrijwel niks van. Als je op dit forum zoekt, dan kan je genoeg topics vinden met tips waar je misschien wat aan hebt. Maar ondanks al die tips blijft de zomer een lastig seizoen. Ik denk dat het uiteindelijk ook eigenlijk het beste is als je de littekens leert accepteren, maar zo ver ben ik ook nog niet gekomen.
Er is nog een ding wat ik je wil meegeven: Je zegt dat je bang bent dat mensen je niet begrijpen, en dat snap ik helemaal. Toen mensen er bij mij voor het eerst achterkwamen heb ik ook alles geprobeerd om ze het laten te begrijpen. Maar eigenlijk heb ik hieruit geleerd dat het voor mensen die dit niet zelf hebben meegemaakt heel moeilijk te begrijpen is. Het kan natuurlijk dat jij dit heel goed uit kan leggen, maar mij is het niet gelukt. Uiteindelijk heb ik maar gewoon genoegen genomen met het feit dat mensen het accepteren, omdat ik geen zin meer had om eindeloos uit proberen te leggen waarom ik deze keuzes heb gemaakt terwijl ik het zelf niet eens helemaal begrijp.
Ik hoop dat je er wat aan hebt gehad en ik wens je veel succes!
Groetjes,
Lana_Feline
hi allemaal ik heb dus besloten om het niet te vertellen, want ik ben er nog niet klaar voor. natuurlijk ik ga het ooit vertellen maar nu nog niet.
ik ga proberen om mijn littekens te vervagen door middel van citroensap, dan smeer je het met een watje op je littekens, 10 min laten drogen en dan afspoelen met warm water. En als het goed is zie je over een paar weken al verschil. dit moet je wel dagelijks doen. ik ga het gwn proberen. en hoop dat het werkt.
mijn littekens zijn niet heel erg diep dus het zou kunnen dat het me lukt. miss is er toch hoop voor mij en kan ik gwn een t-shirt en een bikini aan doen of een jurkje!
xxx ano