Hoii,
ik ben 13 jaar en ik heb al heel veel meegemaakt. Ik denk dat ik depressief aan het worden /al ben.
Ik ben al een keer eerder depressief geweest en daar ben ik weer uitgekomen, maar nu komt het terug, maar dan veel erger. Ik snijd mezelf nu ook ik ben er sinds 1 week mee begonnen, maar als ik het doe denk ik even nergens meer aan en dat is fijn, maar daarna voel ik me schuldig. Aan de ene kant wil ik dat niemand het ziet, maar aan de andere kant wil ik dat ze het wel zien, want dan hoef ik het zelf niet te zeggen. Ik schaam me er namelijk voor. Ik ben ook heel hoog gevoelig en daar word ik soms ook gek van. Ik hoop mij gevoel op en snijd mezelf dan. Mijn moeder word boos op me, omdat ik zorg voor een negatieve sweer in huis. Mijn moeder wil weten wat er is, maar mijn stemmen in mijn hoofd zeggen dat ik het niet mag vertellen en dat ik deze pijn verdien. Ik heb geen idee wat ik moet doen en ik heb er zelfs aan gedacht om een einde aan mijn leven te maken. Naar een psycholoog gaan heeft niet echt zin, want ik kan niet zo goed praten met vreemden en dan ga ik alleen maar nee antwoorden op de vragen.
( ik weet nu ook van mezelf dat als ik dit bericht heb gepost dat ik dan een schuldgevoel heb)
Bladzijde 1 / 1
Snijden lost niets op want dit laat littekens achter die je voor de rest van je leven meedraagt. Best is zoek een rustige plaats op luister wat muziek en ontspan, mijn tante is 29 en hield van de emo stijl was ze droevig sneed ze haar in de been of arm en niet fijn als ze je continu eraan herinnerd aan die periode dus zoek iets anders dan snijden want je doet jezelf pijn maar levenslang.
Je moeder schonk jou het leven met liefde, jaren heeft ze alles eraan gedaan om haar kind gelukkig te zien dus ookal wil je niet praat toch maar eens met haar want soms zijn ze kwaad maar bedoelen het goed. Het is soms hard om iets te verdringen maar vroeg of laat lukt het en kan je gelukkig zijn maar je moet het ook wel willen.
Je moeder schonk jou het leven met liefde, jaren heeft ze alles eraan gedaan om haar kind gelukkig te zien dus ookal wil je niet praat toch maar eens met haar want soms zijn ze kwaad maar bedoelen het goed. Het is soms hard om iets te verdringen maar vroeg of laat lukt het en kan je gelukkig zijn maar je moet het ook wel willen.
Heyo,
Ik ken het gevoel echt heel erg. Tenminste zo voelde het vroeger.
Iedereen die zich snijdt weet hoe het is. Je snijdt eerst voor het gevoel of om iets te vergeten en nadat streep is gezet voel je je schuldig, heb je spijt, en ben je verdrietig of boos.
We hebben het allemaal en ondanks dat we allemaal wel weten dat die littekens voor altijd blijven is het een uitweg voor ons. Best raar maar zo is het.
Je moet zelf de keuze maken of je de littekens wilt laten zien of niet. Het is mij opgevallen dat niemand er wat over zegt. Ik werkte in een supermarkt als winkel en kassamedewerker. En ik heb 2 enorme littekens op zowel me linker en rechte arm en heel wat kleinere, ook sommige woorden. Niemand die er iets van zegt. Mensen kijken er wel naar. Maar niemand die zegt van Heey gaat het wel? Of wat is je verhaal. De enigste die er ooit wat van heeft gezegd waren een groep jongeren die in de 1e of maybe zelfs groep 8 waren. Die vroegen waarom ik die littekens had.
Ik zeg wel dat je beter iets anders kan zoeken die je pijn verminderen. Bijvoorbeeld elastiekjes. Doet pijn, wordt rood maar dat is het dan ook wel. Ook niet goed maar beter dan snijden. Alles is beter dan dat.
En over je depressie. Praat er met iemand over. Echt ik weet dat je dat liever niet doet en dat je denkt het werkt toch niet. Maar het bied in ieder geval wel opluchting. Je moet je depressie verhaal aan sws 1 iemand vertellen. Vertel alles wat je hebt meegemaakt hoe je je daarbij voelt, hoe je je nu voelt. Beschrijf je ideeën, plannen, gewoon alles. Het lucht zo ontzettend op. Het moet je toch een goed gevoel geven als je met iemand kan praten die weet hoe je je voelt. Hoe kut het leven wel niet is.
Je kan al zo makkelijk tegen iemand vertellen hoe je je voelt. Of in ieder geval kan laten weten dat het slecht gaat. Tijdens een gesprek zeg je meestal heey, hoe gaat het. En zeg van plaats altijd Goed, een keer ik voel me vreselijk. Als diegene je kent dan vraagt die wel wat er is. En vertel dan het gehele verhaal. Dit kan je face to face doen of via een bericht. Praten is altijd de beste oplossing!
See ya!
Spookyzx.
Ik ken het gevoel echt heel erg. Tenminste zo voelde het vroeger.
Iedereen die zich snijdt weet hoe het is. Je snijdt eerst voor het gevoel of om iets te vergeten en nadat streep is gezet voel je je schuldig, heb je spijt, en ben je verdrietig of boos.
We hebben het allemaal en ondanks dat we allemaal wel weten dat die littekens voor altijd blijven is het een uitweg voor ons. Best raar maar zo is het.
Je moet zelf de keuze maken of je de littekens wilt laten zien of niet. Het is mij opgevallen dat niemand er wat over zegt. Ik werkte in een supermarkt als winkel en kassamedewerker. En ik heb 2 enorme littekens op zowel me linker en rechte arm en heel wat kleinere, ook sommige woorden. Niemand die er iets van zegt. Mensen kijken er wel naar. Maar niemand die zegt van Heey gaat het wel? Of wat is je verhaal. De enigste die er ooit wat van heeft gezegd waren een groep jongeren die in de 1e of maybe zelfs groep 8 waren. Die vroegen waarom ik die littekens had.
Ik zeg wel dat je beter iets anders kan zoeken die je pijn verminderen. Bijvoorbeeld elastiekjes. Doet pijn, wordt rood maar dat is het dan ook wel. Ook niet goed maar beter dan snijden. Alles is beter dan dat.
En over je depressie. Praat er met iemand over. Echt ik weet dat je dat liever niet doet en dat je denkt het werkt toch niet. Maar het bied in ieder geval wel opluchting. Je moet je depressie verhaal aan sws 1 iemand vertellen. Vertel alles wat je hebt meegemaakt hoe je je daarbij voelt, hoe je je nu voelt. Beschrijf je ideeën, plannen, gewoon alles. Het lucht zo ontzettend op. Het moet je toch een goed gevoel geven als je met iemand kan praten die weet hoe je je voelt. Hoe kut het leven wel niet is.
Je kan al zo makkelijk tegen iemand vertellen hoe je je voelt. Of in ieder geval kan laten weten dat het slecht gaat. Tijdens een gesprek zeg je meestal heey, hoe gaat het. En zeg van plaats altijd Goed, een keer ik voel me vreselijk. Als diegene je kent dan vraagt die wel wat er is. En vertel dan het gehele verhaal. Dit kan je face to face doen of via een bericht. Praten is altijd de beste oplossing!
See ya!
Spookyzx.
Hey meissie, ik ben zelf nooit depressief geweest en weet dus ook niet of wat ik zeg een beetje goed is. Snijden helpt niks op. Alsjeblieft doe het niet. Praat met iemand op school er over (vertrouwenspersoon).ik snap dat het lastig is maar denk aan je toekomst. Je kan dit oke. Heb je hulp nodig stuur me een berichtje ik zal je altijd helpen xx
Hoi Evi2006,
We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.
Groetjes,
Feline van De Kindertelefoon
We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.
Groetjes,
Feline van De Kindertelefoon
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
