Hi, sinds december zit ik niet goed im mijn vel.
Toen ik vier was kreeg ik faalangst waar ik op mijn tiende van af kwam.
Ik zit nu in de eerste ik heb een klein zusje en minn ouder zijn gescheiden dat vind ik zelf niet een enorm probleem ik zid mijn vader en moeder echt elke dag.
Mijn moeder lijkt altijd aan de kant van mijn zusje te staan, ze lijkt het altijd zeer leuk te vinden om mij uit te schelden en arrogant te noemen en zegt dat ik later alleen dood zal gaan. Een keer was ze zo boos dat mijn vader me moest komen ophalen.
op dit moment heb ik geen vrienden op school (als sinds september ni) en ik ben echt super bang om op school ook maar mijn mond open te doen, het is mij zo vaak gebeurd dat mensen gelijk naar gingen doen dat ik gewoon niks meer durf te zeggen. Ik heb dit ook tegen mijn moeder gezegd en zij zei dat ik mensen gewoon een kans moest geven en van mijn telefoon moest afkomen, wat ik nu ook wel doe. Alleen daar door voelde ik me nog meer afgewezen, de laatste tijd maken ik en mijn moeder veel ruzie. Ik heb minn problemen nog niet aan mijn vader vertelt, ik heb de laatste tujd ook meer ruzie met hem, en dat wil ik niet.
Ik heb al een hele tijd zitten denken over snijden, alleen was ik gewoon bang voor de pijn. Toch heb ik het net een minuut geleden gedaan en ik weet niet wat ik moete denken. Ik snap dat het erg is maar het maakt mij echt niet meer uit.
Ik heb dit geschreven omdat ik erover iemand mee wou praten die mij hopelijk ook begrijpen.
