De Kindertelefoon.nl

Een tikje bot gezegd, maar als je ouders geen zin hadden in de problemen van hun kinderen, dan waren ze nooit aan kinderen begonnen.

Zorgen voor je kinderen hoort nu eenmaal bij het ouderschap, dus tenzij al eerder gebleken is dat zij er niet zo best op reageren, denk ik dat ze er goed om mee zullen gaan.

Als je hen niet direct aan durft te spreken kun je ze een berichtje sturen, of je zou een brief(je) kunnen schrijven.

Het belangrijkste is dat je je boodschap overbrengt.



Je zou het ook aan je mentor of een vertrouwenspersoon kunnen vertellen.

Zij zijn mogelijk in staat om jou zelf hulp te bieden, maar zij kunnen ook andere mensen inschakelen.



Ik kan jou niet zeggen dat je moet stoppen.

Zo werkt dat immers niet.

Wel kan ik jou zeggen dat je het toch met iemand anders moet delen, omdat dit niet een taak is voor één persoon.

---

Thanks voor je reactie ik weet ook wel dat ze me willen helpen, ben denk ik gewoon een beetje bang voor hun reactie.

Maar je hebt wel gelijk dat ik het tegen iemand moet zeggen.

---

hey,



ik weet hoe moeilijk het is om zoiets aan je ouders te vertellen. Ik durfde het ook niet, mijn mentor heeft het uiteindelijk aan mijn ouders verteld. Ik heb toen therapie gehad enzo, toen ging het een jaar goed. Nu snij ik mezelf weer, maar ik durf het nu ook niet te vertellen.



Het is wel goed om erover te praten, je ziet in dat het echt fout kan gaan. Dat is in ieder geval al goed. Als je het moeilijk vind om er met je ouders over te praten kun je het misschien tegen iemand anders uit je familie of iemand op school vertellen. Het is klote om het te vertellen, maar het lucht wel op als iemand het weet.

Je zou eventueel ook een brief kunnen schrijven als je dat makkelijker vindt. Dan kan je goed nadenken over hoe je het precies wil vertellen

liefs,



Xxjee

---