Het is allemaal begonnen ongeveer een half jaar geleden. Ik ging naar de 3de, en had er eigenlijk wel een goed gevoel over. Natuurlijk hadden we toetsen, nou die gingen echt totaal niet goed, en ik stond dus voor alle leervakken een onvoldoende. Ik deed echt mijn best, maar de ene onvoldoende kwam na de andere. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik er niet bij hoor, en dit jaar was dit dus ook weer zo. Ik heb wel vriendinnen, maar ze blijken me alleen leuk te vinden als ik druk ben, en dat ben ik nou eenmaal niet altijd. Ik ben altijd onzeker over mezelf bij alles wat ik doe. Dit zijn de reden waarom ik ben begonnen met snijden en dat 1x in de week, nu niet meer. Het is nu elke dag. Ik zag geen andere mogelijkheid, en nu nog steeds niet.
Ik ga gewoon 5 dagen per week naar school, dus ik kan me alleen na school snijden, zou je denken. Eerst kon ik dat ook wel, maar nu neem ik altijd een stuk van een liniaal die ik in stukken heb gebroken mee naar school, zodat ik op de wc's mezelf ook kan beschadigen. Het is eigenlijk best bizar, maar ik kan niet meer zonder. Ik wil op dit moment niet meer leven
Mijn beste vriendin maakt zich zorgen, maar ik heb haar niet verteld wat eraan de hand is. Zou ik dit aan haar moeten vertellen?
Ik moet eigenlijk van de vertrouwenspersoon van school, naar een psycholoog moeten, maar ik heb al 2 jaar bij een psycholoog gelopen, en dat helpt gewoon echt niet, en ik voel me er niet prettig bij
Kan iemand me please helpen? Wat moet ik doen? Moet ik er nog met iemand over praten? Moet ik het tegen mijn beste vriendin vertellen of juist niet? Wat kan ik doen?
Beste antwoord door SomeoneToTalkTo
Hey hoi!
Ik ben bekend met het feit van snijden, vertrouwenspersoon van school die zegt hulp te zoeken en alles wat erop en eraan zit.
Over je vriendin, het is jou de beslissing om het wel of niet te doen.
Mijn advies is, als ze altijd voor je klaarstaat en je zeker weet dat ze het niet iedereen zal vertellen; doen!
Een therapeut helpt meschien niet.. Maar met andere praten waar je om geeft helpt soms een stuk meer.
Als ik me niet goed voel praat ik met mijn vader, snijden is niet iets waar je je voor hoeft te schamen, maar ook niet trots op hoeft te zijn.
Het is verslavend, maar het laat een hoop littekens achter en soms kan dat invloed hebben op je toekomst.
Wat ik aanraad is al het scherpe uit je kamer te halen, en niet snel ingeven in het gevoel dat je wilt snijden. Probeer andere oplossingen te zoeken die minder beschadigend zijn zoals jezelf knijpen.
Ook kan schrijven over je gevoelens heel goed helpen.
Wat ik ook graag doe ik helpen bij het dierenasiel in de buurt, het helpt jou en de andere.
Ik wens je heel veel succes.
X
Bekijk origineel
Ik ben bekend met het feit van snijden, vertrouwenspersoon van school die zegt hulp te zoeken en alles wat erop en eraan zit.
Over je vriendin, het is jou de beslissing om het wel of niet te doen.
Mijn advies is, als ze altijd voor je klaarstaat en je zeker weet dat ze het niet iedereen zal vertellen; doen!
Een therapeut helpt meschien niet.. Maar met andere praten waar je om geeft helpt soms een stuk meer.
Als ik me niet goed voel praat ik met mijn vader, snijden is niet iets waar je je voor hoeft te schamen, maar ook niet trots op hoeft te zijn.
Het is verslavend, maar het laat een hoop littekens achter en soms kan dat invloed hebben op je toekomst.
Wat ik aanraad is al het scherpe uit je kamer te halen, en niet snel ingeven in het gevoel dat je wilt snijden. Probeer andere oplossingen te zoeken die minder beschadigend zijn zoals jezelf knijpen.
Ook kan schrijven over je gevoelens heel goed helpen.
Wat ik ook graag doe ik helpen bij het dierenasiel in de buurt, het helpt jou en de andere.
Ik wens je heel veel succes.
X