Al een tijdje zit ik met psychische problemen, nu ik hulp heb gekregen ging het weer ietsje beter maar ik voel terug. Ik snij mezelf sinds kort, ik deed het dr voor wel, maar aan de onderkant van mijn voeten zodat niemand het zag, maar dat deed niet pijn genoeg, en nu doe ik het in mijn onderarmen, maar hoe verberg je zoiets? Ik heb morgen gym en ik weet echt niet zo goed wat ik moet doen, het zijn er niet zo heel veel, maar stoppen lukt me niet, als ik me snijd dan heb ik gewoon andere dingen aan mijn hoofd, ik verdien pijn, ik moet dood. Dat is wat dr de hele dag door mijn hoofd zit.
Met mijn ouders kan ik er niet over praten, mijn vader is autistisch en ik hou echt enorm veel van hem, maar ik kan dit soort dingen niet met hem bespreken, hij snapt me niet (Ik heb zelf ook autisme, en ik weet dat het niet zo is dat je met alle autisten dit soort dingen niet kan bespreken, maar bij mijn vader wel), en mijn moeder zal een hartaanval krijgen, en me alsnog niet begrijpen.
Wil iemand me helpen? Hoe voel ik me beter? Hoe verberg ik mijn snijwonden? Ik hoef niet te horen dat ik ermee moet stoppen, het enige wat er nog voor zorgt dat ik hier ben is het snijden...
Bladzijde 1 / 1
Je moet ermee stoppen, toch hoor je het. Snijden kun je niet verbergen, je krijgt er littekens van. De enige manier om het te verbergen, is stoppen ermee. Littekens kun je niet verbergen. Praat met je beste vriend of vriendin over je psychische probleem, die kent jou heel goed en hij of zij kan jou goed helpen. Je bent gestopt met hulp, maar nu het weer erger wordt zou ik toch overwegen om weer hulp te zoeken?
Ik ben niet gestopt met hulp, ik wacht behandeling af, maar dat is inmiddels een maand geleden dat ze dat zeiden, en telkens als ik of een van mijn ouders bel krijgen we te horen dat het snel geregeld word...
Ik heb geen vrienden om erover te praten, ik meen het, ik heb het ooit geprobeerd maar toen wist mijn halve klas het ineens (hij maakte zich zorgen dus vertelde hij het aan iemand die vrienden van hem was, en die lulde het weer door etc). Dus dat is geen optie.
Toch bedankt voor je reactie, maar ik weet niet hoe ik moet stoppen, want er is op dit moment ook niemand die me dr bij wil of kan helpen...
Ik heb geen vrienden om erover te praten, ik meen het, ik heb het ooit geprobeerd maar toen wist mijn halve klas het ineens (hij maakte zich zorgen dus vertelde hij het aan iemand die vrienden van hem was, en die lulde het weer door etc). Dus dat is geen optie.
Toch bedankt voor je reactie, maar ik weet niet hoe ik moet stoppen, want er is op dit moment ook niemand die me dr bij wil of kan helpen...
Je kunt je nog bezighouden met je behandeling. Ik weet niet hoe dat in zijn werk gaat, maar degene die daar zeg maar de leiding over heeft kun je lastig vallen met de vraag; Wanneer komen mijn resultaten? Als je dit op een beleefde manier doet, moet hij wel reageren. Je kunt het niet aan een vriend vertellen, wel aan je mentor? Heb het er met hem over, of als het nog erger is dan ik denk dat het is, praat er dan met een vertrouwenspersoon over. Een vertrouwenspersoon is iemand die net een stapje hoger staat dan je mentor als het over dit soort dingen gaat.
Mijn mentrix is tot de herfstvakantie ziek, en ik zou me god niet weten waar ik zo'n vertrouwenspersoon vind
Wil je alsjeblieft met me praten. Ik wil dat je je beter voelt!
Ik wil best met je praten, maar bedoel je praten hier in het topic?
Hey,
Ik weet niet hoe oud je bent. Maar je kan altijd een tattoo laten zetten op de plekken waar je het hebt gedaan. Wikkel anders er verband omheen? Ik snap je struggels en ik draag altijd lange mouwen. Praat anders op school met een vertrouwenspersoon en kijk dan samen naar wat er kan gebeuren.
Liefs, Serpent
Hallo sad-again :)
Je kan het wellicht vertellen tegen je mentor dat je jezelf snijd en dat je daarom liever niet naar gym gaat zodat je je littekens niet hoeft laten te zien.
-Dr8gon99
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
