Schrijf een brief die je nooit zal verzenden!

Dit topic is voor iedereen,

Maakt niet uit wie je bent, wat je hebt gedaan of wat juist niet. Je bent welkom zoals je bent: Slachtoffer, dader, toeschouwer, hulpverleenster etc. etc.

De bedoeling is simpel: Schrijf een brief, een brief die je in het echt nooit zou durven verzenden.

Voorbeeld:

Je bent verkracht, schrijf een brief aan je verkrachter.

of je bent in de steek gelaten, schrijf diegene een brief.

Of schrijf juist een brief aan degene die je altijd heeft geholpen

of aan iemand die is overleden en waarje graag nog wat tegen wilt zeggen.

De keuze is aan jou. Alles mag, alles kan, zolang je maar respectvol bent tegen andere forumgebruikers.

Ook reageren op elkaars brieven is toegestaan.

Brieven mogen in elke vorm geschreven worden (dichtvorm, dagboekvorm, verhaalvorm etc.) zolang het maar 'real' is en aan iemand (al gebruik je niet de echt naam) gericht is.

En wie weet...

Wie weet komt er ooit een dag dat je je brief durft te verzenden en je verleden plaats maakt voor het heden.

Succes!

PS: Je mag zoveel brieven schrijven als je wilt!

Bladzijde 7 / 8

Hoi mama

Ik heb zoveel vragen, die ik wil stellen maar waarschijnlijk heeft niemand het antwoord.

Ik voel me soms heel alleen. Het voelt altijd alsof er iets mist in mijn leven.

Waarom?

Waarom heb ik dit verdient

Aan wat heb ik dit verdient

Aan wat heb ik jou verdient

Ik heb nooit wat aan je gehad, je hebt me alleen maar verdriet en pijn gedaan.

En weetje wat het is, ik heb je zoveel kansen gegeven. Kansen gegeven om je te laten zien, te laten zien dat je anders kan dat je er wel voor me kunt zijn. Maar elke keer verpest je het weer

Ik ben bang om je binnen te laten want ik weet dat je me alleen maar verdriet doet.

Als ik zo blijf doorgaan ga ik er zelf kapot aan ik kan niet steeds weer teleurgesteld raken. Maar elke keer blijf ik vol hoop. Hopen dat je ooit beter word dat ik ooit een normale moeder kan hebben, maar elke keer word ik weer teleurgesteld.

Elke keer.

Het kost te veel energie voor mij

Als ik zo blijf door gaan ga ik er kapot aan.

Dus ik. Ga afscheid nemen. Van jou

Ik ga stoppen met energie in je te steken. Ik ga beginnen met energie in mezelf steken. De deur was open al die tijd

Maar elke keer kon je hem niet vinden

Al die jaren

Nu heb ik hem dicht gedaan. Hij zit opslot. Je komt er niet meer in. Ik laat je me niet meer pijn doen, ik laat je me niet meer verdriet geven. Het is over.

Alleen dit gaat niet zo makkelijk als gezegt. Ik zeg dit zo vaak tegen me zelf maar ik blijf het er moeilijk mee hebben. Ik word elke dag met alles geconfronteerd dat ik geen normale moeder heb. Elke dag. Dus ik kan je niet zo makkelijk achter me laten zo graag ik het wil.

Ik zal het niet ontkennen maar soms denk ik het zou veel makkelijker zijn als je dood was. Dan zou k niet met al die probleme zitten. Dan zou alles een stuk makkelijker gaan. Maar tuurlijk wil ik niet dat je dood gaat. Ik hoor soms verhalen over je van papa of van mijn tante, toen je nog blij was en jezelf. Zo zou ik je ook willen herrineren. Maar die kant van jou ken ik niet, ik zou je dolgraag willen leren kenne toen je nog zo was. Want dan kon ik ook nog het goede in je zien. Ik kan dat niet nu, want die persoon die zij beschrijven heb ik nooit gekend.

Dit zijn mijn gevoelens die nu door me hoofd dwalen. Maar dit is nog maar een beetje, ik hoop dat iemand dat ooit zal zien. Want ik lijk zo blij en alsof er niks aan de hand is maar de werkelijkheid is anders.

Ik zou nu willen zeggen dat ik van je hou mama maar ik kan niet iets zeggen wat niet waar is, sorry

Meneer .........

Ik kon altijd komen als ik ergens meezat, je keek door mijn lach heen, je begreep me en steunde me.

Als ik in de pauzes alleen zat om welke reden dan ook, je kwam bij me staan/zitten en me op te vrolijken.

Nu ik naar de 2e ga, hoop ik nog steeds dat ik je tegenkom, dat je me steunt en dat je me nog herkend. Je was nog een leraar in opleiding, nooit echt les van je gehad. Maar je wist toch wat je ermee moest doen.

Ik heb daar nog steeds respect voor. Respect die ik voor andere mensen niet heb...

...............

(Ps, ik ben niet verliefd op die leraar... Hij was alleen mijn steun die ik nu niet meer heb.)

Een gedicht, over depressie/snijden:

(Geen idee aan wie het gericht is,

misschien aan mezelf misschien een iedereen met dit probleem,

verzin maar een ontvanger).

De pijn:

Het doet pijn.

Maar niet meer in mijn ziel of hart.

Eindelijk, eindelijk doet alleen mijn lichaam pijn.

Het bloed, het bloed overal.

Nog één keer.

Nog één keer en het is over.

Het is dan voorbij, echt voorbij.

Als je bloed, dan leef je.

Ik leef, Leef jij?

Maar niet voor lang, het bloeden zal stoppen.

Het bloedden zal stoppen.

Voor altijd.

En het zal nooit meer bloeden.

Mijn hart, ziel en lichaam.

Niemand zal het meer laten bloeden.

Dit is voor mijn vader:

Hey,

Door de acties die jij gedaan hebt ben ik licht depressief geraakt. Je hebt me uitgescholden, gekleineerd, bijna geslagen, uitgelachen.. mem(mama in het fries) is nu van je gescheiden maar jullie zijn nog wel vrienden. Ik kwam ook regelmatig bij je langs maar dat durf ik niet meer. Elke keer als ik langskwam kwamen die herinneringen terug. En daarom kom ik nu niet meer. Ook wil ik geen alcohol drinken door jou. Omdat jij bijna elke keer dronken was ging je me uitschelden enzo. Dus nu ben ik ook bang voor dronken mensen. Mem en ik zeiden beide dat je narcistisch bent. En dan antwoordde jij dat wij dat waren. Je zei ook dat ik dronken was. Maar dat kan niet eens. Toen ik zei dat dat niet kon en niet zo is werd je kwaad en ging je vloekend naar boven. De volgende dag deed je alsof er niks aan de hand was. Dat deed mij pijn. Want elke keer zei ik wel over wat er die vorige avond is gebeurd maar toen werd je boos. Ik moest elke keer huilen toen je me uitschold. Dan zat ik op de bank tv te kijken toen begon je me uit te schelden. Het boeide je niks dat ik huildde. Je hebt me behoorlijk veranderd. Ik ben nu onzeker over mezelf. Ben ik echt lelijk? Ben ik echt te dik? Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik wil erover praten maar ik durf het niet. Ik wil van deze problemen af. Weet je wel hoeveel pijn je jouw dochter hebt gedaan? Teveel. Ik fake het dat ik blij ben. In real ben ik dat echt niet. Ik weet ook niet meer hoe je echt bent, wat ik van je denken moet. Ik ben in de war. Ik weet ook niet of ik nog wel van je hou na alles wat je me hebt aangedaan...

Voor mijn vader:

Dat je weg bent gegaan doet me echt pijn. Vroeger wilde ik dat. Ik was niet gelukkig. Zij waren niet gelukkig. Alleen leefde jij in een wereld waarin je iedereen de schuld gaf, zolang jij het maar niet gedaan had. Vroeger geloofde ik je. Maar toen begonnen de leugens zich op te stapelen. Je werd bozig en ik voelde me in de steek gelaten. Ik weet nog de dag dat ik hoorde dat jullie uit elkaar gingen. Ik was zo blij. Maar ik wist niet dat je zou verdwijnen, als sneeuw voor de zon. Je lijkt niet te begrijpen dat ik het er moeilijk mee heb. Vroeger hield ik al niet helemaal meer van je, maar nu ken ik je amper meer. Je leidt nu een gelukkig leven met anderen, en verwacht dat ik niet boos/teleurgesteld ben. Maar je verliet ons allemaal. Zij herinneren je nog amper. Maar toch missen ze je ergens nog wel. Je hebt geen idee wat in mijn leven omgaat, hoe vaak ik huilend op mijn bed lig. Want jij bent niet het enige waar ik me mee bezig houd. Mijn leven is nu al moeilijk genoeg. En toen ik net had besloten dat ik je niet langer nodig had, wilde je ons terug. Je snapt niet hoe lastig het voor me was om het te verwerken dat je weg ging. Geef me tijd om mijn leven op orde te maken, dan kan ik nadenken of ik je nog wil zien. Je hebt me echt pijn gedaan. Ik probeer het niemand te laten zien, maar het sloopt me. Dit hele leven. Jij weet niet dat ik depressief ben. Je weet niets van mijn thuissituatie. Dus geef me gewoon een beetje tijd. Misschien dat ik dan met je wil gaan praten. Ik denk niet dat ik je kan vergeven. Wat je hebt gedaan en wat je hebt gezegd is te erg. Ik weet het allemaal niet meer. Maar zij heeft het meeste pijn. Ze verdient dit niet. Het spijt me, maar ik hoop dat je je schuldig voelt. Dat je je voor een keertje niet het slachtoffer voelt. Want ik heb geen medelijden met je. Nu niet meer.

Hey C

Ik weet dat je een moeilijke tijd hebt met je oma en je broertje

Maar weet ik sta altijd voor je klaar dag en nacht

Ik hoop dat we weer super momenten kunnen beleven en dat je weer vrolijk bent

Groetjes je beste vriend

Aan jou die ik niet ken, het mooiste meisje van de school, wat ik al een jaar geleden wist,

Waarom besta je; bestond je maar niet! Dan leed ik niet onder dit verlangen, dit verliefd zijn. Het duurt voor eeuwig. Ik weet het zeker. Ken jij mij? Mijn naam ken je ongetwijfeld niet, net zoals ik jouw naam niet ken, maar zie je me? Ben jij, als ik verliefd? Ik zou het je zo graag willen vragen en zeggen… Je bent prachtig.

Vandaag zag ik je weer, in de aula zat je aan een tafel, vlak achter de mijne, maar je zag me niet.

Waarom is liefde zo ingewikkeld én stom? Waarom waren wij geen vogels? Dan had ik alleen maar hoeven te fluiten, en was alles daarmee klaar.

Kon jij dit maar lezen...

Ik schrijf dit bericht aan me vader.

Why did you do this?

Wat is er gebeurd met jou?
Meer dan 3 jaar geleden alweer.

Je werd eruit gestuurd

Je deed iets wat we niet konden vergeten

We kunnen er slechts mee dealen.

2 uur gewacht op 1 reactie op 1 avond.

De klok tikt naar morgen en ik ging om 1:00 slapen, ik had eigenlijk naar school gemoeten.

Ik werd ziekgemeld wegens vermoeidheid, terwijl er niks was, jij was doodziek.

Kotsend lag je op de bank.

Ik dacht dat het kwam door die bijwerkingen.

Nooit gedacht…

Die biertjes waren de oorzaak.

24/7 een kater.

Het leek alsof je doodging.

Je moest weg!

Why did you do this?

-Dr8gon99

Beste docent,

2 jaar lang heb ik les van u gehad. U bent een fijn persoon om mee te praten. U hielp mij heel erg en we hadden leuke en gezellige gesprekken samen. Je was er voor elke leerling en gaf persoonlijke aandacht. Ik vind het jammer dat ik geen les meer van u hebt en u niet meer spreek. Ik mis u enorm. Uw karakter. Ik hoop u snel weer eens te zien, want u bent heel aardig en lief. Groetjes van mij

deze brief is voor iedereen die het wil lezen. maar vooral voor alle kinderen uit mijn oude klas.

lieve lezer,

is het raar als je anders bent,? is het gek om speciaal te zijn. Is het leuk om iemand buiten te sluiten? vonden jullie dat leuk? vonden jullie het leuk om te zeggen; ga maar naar je andere vriendinnen ik wil je er niet bij?

is het grappig om mij altijd als laatste te kiezen? wat zouden jullie er van vinden. Is het leuk om mij zo te maken als hoe ik nu ben? is het leuk om mij te breken om mij te verpesten? vonden jullie dat nou echt leuk?

jullie hebben mij gemaakt zoals ik nu ben. verlegen en gebroken. dat is wat je wilde toch? Dat ik nu een brief moet schrijven omdat ik dan al jullie nare dingen kwijt kan. Hebben jullie ooit beseft wat jullie mij aan deden. rare spelletjes doen als ik mee wilde doen of juist die ene die ik niet leuk vond? zelfs mijn enige vriendin proberen af te pakken hé? schijn baar vonden jullie dat leuk. acht jaar lang. ik zou willen dat jullie wisten hoe het voelde. dat jullie me begrepen. volgensmij weten jullie niet half hoe erg ik dat vond.

ik kon niet naar jullie want jullie voelden niet goed. dan maar Alleen toch. Oja nog bedankt voor die zes van mijn spreekbeurt omdat is zo bang was dat jullie mij gingen uitlachen.

volgensmij had je wat je wilde toch? veel plezier ermee!

ik zal jullie nooit vergeten…..

ja ik weet het een tweede brief….

deze brief is voor mij een deel van mij mijn faalangst.

beste faalangst,

vind je het leuk dat ik nu half huil? nu durf je niet meer hé? schijnbaar vond je het leuk om mij kapot te maken. mij te kwetsen en me diep in de grond te boren. om me iedere dag te beledigen. zo veel als ik je kon tegen houden. ik probeer al 13 jaar van je af te komen. En dat is nogsteeds niet gelukt. hoe kom ik van je af bestaat er een uit knop. of ga je door tot mijn dood? je bent zelf een schijtlaars een kluns. iemand die niks kan. als je echt bestond had ik je dood willen slaan. dat je weg was en nooit meer terug zou komen.

ik had je willen rammen beuken slaan. het kan niet. ik ben al kapot.

Lieve toekomstige ik,

Op deze jonge leeftijd ben ik al aan het nadenken over hoe ik zal zijn in de toekomst, en hoe mijn toekomst eruit zal zien.

Als je dit leest: ik hoop dat je niet zo angstig bent net zoals ik de afgelopen jaren. Angst heeft het leven zowat uit me gezogen, en dan kost ontiegelijk veel energie. Ik wil niet dat jij in de toekomst zo lang je zó rot moet voelen - dat gun ik echt niemand. Behandel anderen zoals jij behandeld wil worden, doe geen mensen pijn totdat zij jou pijn doen.

Ik ben opgegroeid met het idee dat ik mezelf voor anderen volledig moet inzetten en blij maken, maar ik vergeet vaak om voor mezelf te zorgen. Proberen zo vriendelijk mogelijk te zijn in een wereld vol demonen die je verdraaien, omdraaien, en weet ik het wat alsof er geen einde komt. Mensen maken misbruik van je, en dat is iets wat je graag zou willen vermijden. Ik hoop dat je kan opgroeien in een omgeving die je steunt, zodat je het niet moeilijk zal hebben, zonder al deze demonen in je hoofd. Weet dat ik er voor je ben.

Liefs,

Je 18-jarige zelf.

Aan de wereld, aan de Dood, en aan de Vreemdeling,

Wereld

Heeft u ooit gemerkt dat ik er was? Dat u me pijn deed? Heeft het zelfs maar enige betekenis voor u? Ik besta, maar voel me niet zo. Hoe kan ik leven als u me steeds opgesloten houd? U bent een kring, een lijn die nooit eindigt, steeds maar verder en verder gaat, of dat in elk geval denkt. Want als ik nu, deze plaats zou markeren, met een gruweldaad, één die niet snel vergeten word, zou u dan merken, dat u weer bij diezelfde plek bent aanbeland? Gebeurtenissen die zich herhalen, geschiedenis die nooit stopt, een wereld die steeds hetzelfde rondje draait, in cirkels om zichzelf.

Ik ben misschien depressief, maar wat betekent dat dan? Wat beteken ik? Is het niet naïef om te denken dat een mens zijn eigen leven bepaald? Wanneer ik u grofweg moest omchrijven, of u vanaf een afstandje zou bekijken, bent u niets meer dan een hoop puin, brokstukken. Stelt u zich voor dat wij, mensen, waterdruppels zijn, en één voor één op u neervallen. Op een dag bent u uitgehold, niets meer meer dan een lege huls, dan vult u zich met water tot u overloopt. En wat voor zin hebt u dan nog?

“Carpe Diem”, “Pluk de Dag”. Geniet van het leven, maar het leven, wat is dat dan? Bent u het leven? Of bent u slechts steen? Hoe kan ik genieten als ik nergens genoegen in schep?

Waarom Wereld? Waarom bestaat u? Waarom besta ik? Waarom lijkt u zo groot en blijf ik immer opgesloten? Waarom laat u me steeds in hetzelfde rondje draaien?

Dood

U wacht af, eeuwen en eeuwen lang wacht u af. Alles sterft, dus waarom leven wij dan nog? Leven is zo vermoeiend, steeds maar rennen en rennen, op de vlucht voor het einde, niet beseffend dat terwijl wij achteromkijken u van voren komt. U hoeft slechts te wachten tot wij u in de armen komen lopen.

Wat kunt u mij beloven? Wat kunt u mij zeggen, dat beter is dan leven? Voor sommige mensen is het simpel, is leven wit en dood gitzwart. Maar ik zie enkel grijs, eindeloze zeeën grijs, oceanen, woestijnen van grijs. Leven is niet fijn, ik ben ongelukkig hier, maar het lijkt gewoon minder moeite om te blijven waar ik ben.

En daarbij, ik heb niet de moed om u tegemoet te komen.

Vreemdeling

Ik wacht, ik wacht op je, maar weet dat je niet zult komen, dat je dat niet kunt. Ik beeld me in dat je dat wel wilt, dat je bij mij wilt zijn, maar het is geen echte troost. Je bent een droombeeld, niets anders dan een symbool, een symbool van perfectie. Ik hou van je, maar bovenal hou jij van mij.

Ik weet niet wie je bent, ik weet niet hoe je eruit ziet, ik heb nog nooit je stem gehoord, in je ogen gekeken of jouw aanraking gevoeld. En toch wil ik het liefst van al dat jij bij me bent.

Het verlangen om bij jou te zijn, om met jou over die zwarte vijver te dansen die je mij hebt laten zien, die ik verzonnen heb, dat verlangen doet me pijn.

Ik weet dat ik, zolang ik hier opgesloten ben, in deze kleine, zinloze, kleurloze wereld, ik niet bij jou kan zijn. Ik fluister, dat jij me zult redden, dat je zult komen om me te redden. Maar dat doe je niet, dat kan je niet.

Hier zit ik dan, een wrange glimlach, huilend om jou, terwijl de hele wereld schreeuwt dat je niet kan bestaan.

Tekst aangepast door De Kindertelefoon ivm forumregel 9

dit is voor mijn ouders,

het spijt me dat ik niet zo heb kunnen zijn zoals jullie dachten dat ik zou worden, jullie dachten dat ik sterk zou zijn jullie dachten dat ik een gelukkig leven zou lijden jullie dachten dat ik perfect was (natuurlijk niemand is perfect, maar het leek wel zo)

het spijt me dat ik jullie moet teleurstellen… ik heb zo ongelofelijk veel spijt. maar toen besefte ik nog niet wat ik gedaan had. misschien worden jullie heel boos, misschien verdrietig of teleurgesteld of misschien allemaal. misschien vinden jullie het stom en dom dat ik het gedaan heb. ik wou dat ik het niet gedaan had.

hoe zou het zijn als ik het niet gedaan had? ik zou nog gwn rond kunnen lopen met korte mouwen, in bikini’s lopen enz. maar spijt komt altijd later. ik wil niet het meisje zijn dat zichzelf heeft gesneden! ik wil dat mensen mij zien! niet de lelijke k** littekens!

ik durf het niet te vertellen aan jullie, maar het moet toch een keer. ik hoop dat jullie het begrijpen als ik het vertel. maar ik weet dat het nooit meer het zelfde zal zijn. ik heb het verpest en moet er voor boeten.

sorry

Beste Phone girl.

Heel erg bedankt voor het maken van mijn leven tot een grote puinhoop. Nu kijk je mij aan, alsof je een knappe meid ziet, die alles is vergeten, en die denkt dat alles voorbij kan gaan. Eerst waren we vriendinnen tot de dood, maar nooit had ik geweten dat de dood, ook levend kan zijn. Ik dacht altijd dat de dood ons geen pijn deed, maar hoop gaf, en misschien wel een nieuw leven. Dat tweede heb ik gekregen ja, maar daar moest ik veel voor werken. Ik hield alles geheim, zelfs voor mijn ouders waaraan ik altijd alles vertel, waardoor mijn verdriet zichzelf opbouden. Bedankt voor het leven van mij tot een meidenvenij te laten komen. Nooit, maar nooit zul jij weten hoeveel pijn ik heb gehad, door alleen woorden, uit een 11 jarige mond, met een ziel van een kleuter. Ik weet dat ik er niet op in moest gaan, dat zeiden mijn ouders ook, maar ik hield nog wel van je. Voor dat ik je helemaal verloor, vertelde je me een paar maal dat je geen beste vriendinnen wilde zijn. Elke keer vulde mijn emmer zich zelf op, toen jij dat zei. Door jou ben ik ook veel van mijn vriendinnen kwijt geraakt, waardoor ik even gezien werd als het meisje met niet veel vriendinnen. Ik heb me zelf overeind kunnen helpen, met toch een beetje hulp van mijn ouders, maar vaak zeiden ze dat ik fout zat. Stond niemand dan aan mijn kant? Ik deed mijn best om er weer bij te horen, maar ik ging toh naar de middelbare. Ik hoop jouw snel te vergeten, maar ik denk dat dat niet lukken zal. Nog nooit heb ik iemand dit verteld, maar ik ben blij dat ik mijn hart hier heb kunnen luchten. Terug komen, is waarschijnlijk onmogelijk. En ik hoop toch een klein beetje, om een sorry van jou te krijgen. om welke reden dan ook.

Groetjes, van mij.

Heey,

Deze brief is voor mijn beste vriend in Engels, Nederlands en Italiaans. Waarom? Dat is lastig uit te leggen, maar hij zal begrijpen waarom. Misschien sommige hier ook wel.

Engels:

This is a letter for my best friend who died a few years ago.

Dear friend,

It's been a few years when we speak to each other. I would never forget the day when you decided to kill yourself. It was a surprise for me and I still don't understand why you did it and why you didn't say it to me. Why did you want me to be there at that moment. Did I have to stop you for doing it? Or was it a confirmation?

You saw no future anymore, but you were wrong. Look where I stand now. I seeked for help. I accepted the help and support of people. It maked me a other person and now I almost loving my life again. I think you would be proud if you saw what I build up again. A community with 5000 people right now! And we growing every single day. I wanted you to be here. Together we could make this world ours!

I miss you! Hope to see you again one day!

Your friend,

**** (Spookyzx).

Nederlands:

Beste vriend,

Het is een paar jaar geleden dat we met elkaar praten. Ik zou nooit de dag vergeten waarop je besloot jezelf te doden. Het was een verrassing voor mij en ik begrijp nog steeds niet waarom je het deed en waarom je het niet tegen me zei. Waarom wilde je dat ik daar op dat moment was? Moest ik je stoppen om het te doen? Of was het een bevestiging?

Je zag geen toekomst meer, maar je had het mis. Kijk waar ik nu sta. Ik zocht hulp. Ik accepteerde de hulp en steun van mensen. Het maakte me een ander persoon en nu houd ik bijna weer van mijn leven. Ik denk dat je trots zou zijn als je weer zou zien wat ik opbouw. Een community met nu 5000 mensen! En we groeien elke dag. Ik wilde dat je hier was. Samen konden we deze wereld van ons maken!

Ik mis je! Ik hoop je ooit weer te zien!

Je vriend,

**** (Spookyzx).

Italiaans:

Caro amico,

Sono passati alcuni anni quando ci parliamo. Non dimenticherò mai il giorno in cui hai deciso di ucciderti. È stata una sorpresa per me e ancora non capisco perché l'hai fatto e perché non me l'hai detto. Perché volevi che io fossi lì in quel momento. Ho dovuto fermarti per averlo fatto? O è stata una conferma?

Non hai più visto il futuro, ma ti sbagliavi. Guarda dove mi trovo ora. Ho cercato aiuto. Ho accettato l'aiuto e il sostegno delle persone. Mi ha fatto diventare un'altra persona e ora sto quasi amando di nuovo la mia vita. Penso che saresti orgoglioso se vedessi di nuovo quello che ho costruito. Una comunità con 5000 persone in questo momento! E stiamo crescendo ogni singolo giorno. Volevo che fossi qui. Insieme potremmo rendere questo mondo nostro!

Mi manchi! Spero di rivederti un giorno!

Tuo amico,

Spookyzx.

Hey ‘’beste’’ vriend

Ik wil effe zeggen dat het echt heel fucked up was hoe je met me omging. Ik snap dat je in een depressie soms de weg kwijt kan zijn, maar jezelf ophangen, naast me!? Jezelf snijden, naast me?! Jezelf slaan, naast me?! En vervolgens boos worden als ik je stopte he. Wat wilde je dan vriend? Dat ik je liet stikken, of doodbloeden? Jij speelde een spel met mij waarvan ik de regels niet kende, en ook niet wíl kennen… Mij als psycholoogje gebruiken is nog tot daar aan toe, vrienden moeten elkaar vertrouwen en hun problemen kunnen delen. Maar boos worden als het voor mij ook allemaal te veel wordt? Nu ben je uit je depressie. Je bent ook uit de kast. Je bent ook veranderd. Niet erg dat je eindelijk jezelf kunt zijn, maar godver doe niet zo toxic. Ik ben ook een kind, een puber, onzeker. Het maakt niet uit wat ik zeg, je blijft doorgaan met mij dik noemen (terwijl ik 56,5 weeg), of me belachelijk maken ten overstaande van klasgenoten, of leuke meisjes. Nooit blij zijn voor mij. Ik weet dat ik soms ook te ver ben gegaan richting jou. Maar wanneer je weer voor de zoveelste keer mij expres kwetst en mentaal mishandeld, was ik er klaar mee. Toch hoopte ik soms nog steeds dat je het had gedaan.

Nooit heb je om mijn problemen gevraagd. Little do you know. Little do you know…
Ik wil jouw vriend niet meer zijn, maar ik heb een goede vriend nodig. Ik wil de vriend die ik kende niet kwijt, maar eigenlijk is die al heel lang weg. Ik hoop dat je snel inziet wat voor vreselijk persoon je bent. Ik kijk er naar uit om te mogen studeren en een nieuw leven met nieuwe vrienden te kunnen beginnen. Ik hoop dat ik daar mijn geluk zal vinden. Nog 2 jaar, dan zijn we van elkaar af.

Sincerely,

Een brief aan de man waar ik verliefd op ben:

Lieve Leigh Whannell,

Ik zag je een keer in een film, en sindsdien ben ik echt dol op je. Je bent een geweldig acteur en ik heb het gevoel dat je echt een goed mens bent, niet alleen op beeld.

Maar je bent al getrouwd met de vrouw van je dromen en je hebt al lieve, mooie kinderen. Hoewel ik je van harte het beste wens en ik hoop dat jij je leven lang gelukkig zal zijn met hen, ben ik toch jaloers. Ik ben ook weleens boos op mezelf omdat ik zo naar je verlang. Niet eens alleen fysiek, maar ook emotioneel. Ik verdien jou niet maar toch wil ik je zo graag.

Geloof het of niet, maar ik heb je ooit letterlijk in mijn droom gezien. Je liep voorbij, maar ik was zo verlegen dat ik niets durfde te zeggen. De omgeving herinner ik me niet meer, maar ik weet alleen nog dat je er was en twee seconden later was je verdwenen. Toen ik wakker werd was ik zo boos op mezelf omdat ik geen gesprek met je had aangeknoopt.

Terwijl ik dit schrijf voel ik ook de tranen weer omhoog komen. Ik hoop dat ik ooit iemand vind die mij hetzelfde gevoel geeft als jij, maar dan komt mijn onzekerheid weer omhoog. Het is een klein maar krachtig stemmetje dat me vertelt dat ik niet knap genoeg ben, dat ik niet slim genoeg ben en dat jij me nooit zal zien staan. Daarnaast ben je straight.

Ik wens je het allerbeste.

Liefs,

Een grote fan

hier zijn een paar brieven die ik heb geschreven toen ik een einde aan mijn leven wou maken. en geen uitweg meer zag.

-----------------------------------------------------------------------
Lieve pap en mam, ik ben mijn hele leven getreiterd bespot
gepest en buitengesloten.Jullie zijn beide echt geweldig.
Ik hoop dat jullie niet boos zijn .
Hopelijk tot weerziens. Jullie enige zoon.
-----------------------------------------------------------------------

Gesprongen voor een trein,
opgehangen aan een touw.
Geschoten met een pistool.
Gevallen van een gebouw

dingen die ik nooit zou doen
nou ja nooit, nooit is voor mij een groot woord
dingen die ik nooit zou willen.
nou ja nooit zou willen.
misschien maar gewoon een dosis pillen pakken.
misschien toch maar verhongeren.

het is voor mij te laat om mij nog te helpen.
het is te laat om mij nu nog tegen te houden.
er is voor mij geen tijd meer om te vechten tegen mijn gevoelens.
er is geen tijd meer om van mij te houden.
vanavond schrijf ik deze brief om vrij te zijn en afscheid te nemen.
vanavond schrijf ik deze brief en dit afscheid zodat ik eindelijk leef.
hopen dat ik er hier dan niet meer ben.
hopen dat ik dan geen last meer geef.
en hopen dat jullie mij kunnen vergeven.

sorry , sorry dat ik het niet meer aan kan, sorry dat ik jullie achter laat
sorry voor alles, ik hoop dat jullie het kunnen begrijpen. liefs jullie zoon.

-------------------------------------------------------------------------------------

de brief aan .........

hey, jongens.
jullie weten vast wel waarom ik dit schrijf, ik
had nog een paar vragen voor jullie. helaas als jullie deze brief lezen
ben ik daar niet meer aan toe gekomen.
mijn eerste vraag is waarom? waarom deden jullie dit?
leg het mij uit, niet dat het nog zin heeft , maar leg het is uit.
het was zeker makkelijk voor jullie om dit te doen, Die dikke pakken.
ja , die dikke , die zal waarschijnlijk toch niks doen.
dat klopt ik zal toch niks doen, dat is waar.

ik wil jullie bedanken dat jullie mij hebben laten zien
dat ik niks waard ben en het niet verdien om hier te zijn en te leven.
bedankt!
dankzij jullie ben ik tot deze conclusie en deze daad gekomen , bedankt nogmaals.
wat jullie deden was voor mij te veel , jullie wisten dat het geen grapje was.
jullie wensten mij van alles toe.
jullie zeiden van alles wat mij maar dieper in de grond liet zakken,
het maakt nu niet meer uit want het is nu voor mij voorbij.
de dingen die jullie roepte zoals Hey dikke, og hey varken , jij hoort hier niet
jij hoor ergens anders , in een kist.
ik ben klaar met dat gepest over mijn uiterlijk en mijn gewicht.
ik ben klaar met dat gepst over dat ik goede punten haal.
ik ben er klaar mee, ik ben zelf klaar met de wil om te leven.

hebben jullie dat in de gaten?
vast niet.
jullie haden misschien niet in de gaten toen jullie zeiden,
ik weet nog wel een mes voor je! zeiden jullie.
jullie hadden niet in de gaten dat ik in mijn hoofd het al had gedaan.
maar goed, dat zal nu niet meer uitmaken.
jullie hebben jullie zin nu, ik ben weg en voorgoed weg.
wees maar gerust, ik neem mijn geheimen mee in mijn kist.
jullie mogen maar kijken wat jullie er mee doen.
en trouwens ik heb nog een advies voor jullie allen.

nummer 1, jij weet wel voor wie hij is bedoeld.
jij dacht dat jij alles kon maken zonder gevolgen,
nou ik kan zeggen dat alles wat jij doet wel degelijk gevolgen heeft.
ik ben daar denk ik nu wel een voorbeeld van.
jij zal jezelf nog wel eens tegen komen
en dan zul je nog niet begrijpen van hoe ik mij heb gevoeld.
maar goed dat jij voor de zoveelste keer mij uitschold, trapte , mij vanalles wenste
en voor de zoveelste mijn band expres lek ptikte.
ik hoop dat het het waard is.

nummer 2 , jij weet vast wel wie het is.
ik heb voor jou nog een vraag , waarom ben je bij hun?
doe je dit omdat je bang bent dat anders jij degene bent die word gepest.
vast wel, daar zie ik je wel voor aan.
ook al doe jij ze na en praat je met ze mee,
het is net zo erg.

nummer 3 , jij weet wie je bent.
jij vond het leuk om mij in mekaar te trappen, tijdens school en na school.
die plek waar vooral jij mij deed trappen en slaan.
die plek weet jij waar die plek is.
na dat trappen en slaan, ging ik weer naar huis.
toen iemand aan mij vroeg hoe gaat het met je?
ik zei altijd prima, ik zette thuis een masker op,
net als op school, maar ja dat masker is nu er wel af.
net als mijn wil om te leven.
ik moest altijd liegen als iemand bijvoorbeel de buurvrouw aan mij vroeg ,
wat heb je daar gedaan? toen zei ik, dit ja die blauwe plekken.
toen zei ik dat ik was zogenaamd was gevallen op school.
gelukkig zag ze niet dat ik snijwonden had,
misschien wist je het nog niet maar ik deed mij vaak snijden.
van daar al die wonden, van daar dat ik toen we op school gingen gymen dat ik al mijn gym
kleding al aan had, zodat mensen het niet zagen.
dat kwam door jou en de rest van je vrienden.

nummer 4 , jij weet zelf ook tegen wie ik het heb,
jij vond het leuk en je haalde er voldoening uit
om mij pijn te doen zowel mentaal als fysiek,
mentaal weet je denk ik zelf wel, fysiek ook wel,
maar oke , ik noem even als herinnering voor jou iets op
wat jij hebt gedaan. toen ik na school naar huis fietste wachte
jij mij op bij een slootje, je sprong op mij en je had een deel van
een pijp in je hand, en je sloeg mij daar me op mijn maag.
je dacht zeker die dikke heeft vet genoeg om niks daarvan te voelen.
nou ik ik ben dan wel dik , maar ik voelde alles.
toen je klaar was rende je weg en ik lag daarna 7 minuten op de grond ,
daarna heb ik mijn fiets gepakt en ben ik naar huis gefietst met veel mijn in
mijn maag. toen mij buurman mij vroeg wat heb je gedaan? zei ik dat ik was gevallen
met mijn fiets, ik heb daarna 1 week lang last van mijn maag gehad en moest met veel
tegenzin naar de dokter, die vroeg aan mij wat ik had gedaan.
ik zei dat ik was gevallen, hij probeerde steeds er achter te komen wat het was.
hij gaf mij een briefje met een recept met daarop medicijnen voor de pijn die ik 3 weken moest slikken.
ik heb daarna 1 week lang die pillen geslikt. ik heb daarna geprobeerd om een overdosis te nemen,
maar die mislukte omdat ik daarna alles weer deed uitspugen. en daarna heb ik nog vaker pogingen gedaan voor een overdosis.

ik hoop dat hierdoor jullie begrijpen dat pesten treiteren buitensluiten,en mensen fysiek expres pijn doen geen
grapje is. hierdoor ben ik tot deze daad gekomen.
ik wens jullie succes met deze gedachten en dit kleine geheimpje.

getekend , die dikzak.

-------------------------------------------------------------

lieve papa, lieve mama
het klinkt misschien gek
maar ik zie geen andere uitweg meer
dan een touw om mijn nek
heelmijn leven ben ik gepest bespot en buitengesloten.
van groep 3 tot dit moment van nu.
die kinderjaren komen niet terug
ik ben ze allemaal kwijt
ik werd geslagen , geschopt en bespuugd.
maar dit was voor mij de genaden slag.
jullie hebben mij altijd gesteund
het leven is nu ondraaglijk
terwijl het zo onschuldig begon.
lieve , papa , lieve mama
jullie waren de beste ouders
dat een kind zich wensen kon. bedankt voor alles.
getekend jullie zoon.
--------------------------------------------------------------------
hey pesters en mijn gedachten van toen,
ik wil jullie even duidelijk duidelijk maken
dat wat jullie deden deels is gelukt, het breken
en de andere dingen is jullie goed gelukt.
ik ben nu gelukkig en hoop jullie niet meer te zien
alhoewel , voor 1 keer wil ik jullie nog wel eens zien om alles te vertellen wat
me dwars zat van toen. en te vertellen wat ik allemaal heb gedaan
dankzij hun , ik moet zeggen dat ik soms nog denk aan alles.
maar dan ben ik blij dat het is mislukt , en ik jullie het niet gun.
als ik wil kan ik jullie zwart maken , maar dat doe niet.
ik kan het moeilijk en ik kan het makkelijk maken.

de conclusie is dat ik blij ben dat ik het niet heb gedaan en dankzij jullie altijd wonden heb en littekens.
maar nu pak ik het leven langzaam weer op en ben ik weer gelukkig. ik heb nu ook ervaring met sommige dingen waar ik nu mensen mee kan helpen. dat is het enige waar ik blij mee ben.
Groetjes die slappe dikzak. hopelijk tot nooit meer ziens.

Ik weet dat me reactie nu off-topic gaat maar oke.

Heey @Gebruiker c ,

Ik vind het erg heftig om te lezen wat je allemaal hebt moeten meemaken. Ik wist wel door een aantal andere reacties dat je het zwaar hebt gehad vroeger, maar dat het zo erg was wist ik niet. Toen ik de brief las die je voor je pesters hebt gemaakt moest ik wel even een traantje wegpinken. Dat mensen in staat zijn om zoiets te doen bij een ander blijft me nog altijd verbazen.

Ik ben zo ongelofelijk trots op jou! Dat je dit allemaal maar hebt moeten ontvangen en dat je uiteindelijk toch bleef doorvechten. En kijk waar je nu staat. Je bent een succesvolle jonge ondernemer die nog een fantastische toekomst voor zich heeft! Met jou ervaring help je veel forummers hier op het forum en daar is iedereen je heel dankbaar voor!

Dat wou ik even zeggen.

See ya!

Spookyzx

Pap,

Ik weet dat het niet goed is maar ik haat je en ik heb het niet over hormonale moodswings van een puber. Ik haat je met heel mijn hart, ik kan je aanwezigheid vaak gewoon niet verdragen, ieder klein dingetje van je kan me dan irriteren. En ik probeer aardig te blijven, want ik zou je niet moeten haten. Ik heb geen goede reden om je te haten. Tuurlijk, we zijn het vaak niet eens en hebben regelmatig ruzie, maar daarna zou het goed moeten zijn toch? En hoe makkelijk het ook zal zijn, ik zal de schuld niet helemaal op jou leggen. Want ik ben een groot deel van het. Al die ruzies waarin je maar blijft schreeuwen, je niet stopt totdat mam zegt dat je moet stoppen. Waarin ik opeens niks meer ben, hoe je in de slachterrol kruipt en alles de schult van iedereen is behalve van jou. Hoe je zo ongelofelijk lomp kan zijn en totaal niet bedenkt hoe andere mensen wel gekwetst worden met bepaalde dingen. En ik ben zo bang dat ik steeds meer op je gaat lijken.

Ik weet dat me reactie nu off-topic gaat maar oke.

Heey @Gebruiker c ,

Dat wou ik even zeggen.

See ya!

Spookyzx

@Spookyzx dankjewel voor je lieve berichtje

Groetjes gebruiker c

Lieve pap en mam

Sorry dat ik heb opgegeven maar ik kon niet meer. Het leven is beter zonder mij. Ik kon de strijd dag in dag uit niet meer aan. Weet dat ik van jullie hou en altijd van jullie blijf houden.

Xx mij

Hallo,

Ik schrijf deze brief voor niemand, er is toch niemand die erom geeft. Hoeveel brieven ik ook schrijf, ze blijven liggen. Stille woorden op een gekreukt papier. Vergeten.

Ik wil ook vergeten. Ik wou dat ik alles kon opschrijven, het papier verfrommelen, verbranden en alles vergeten. Het lukt niet, het komt terug. Als een dief, die geduldig wacht tot ik even de andere kant op kijk. En dan opeens zijn ze weg, de lach op mijn gezicht versteend als ik zoek naar de blije woorden die ik net nog bij me had. Nu zijn ze weg, ik herinner me ze niet meer. En de dief wacht geduldig, tot ik er weer nieuwe heb bedacht.

Tot het stil wordt, ik geen woorden meer vind, er geen woorden meer bestaan, om te beschrijven wat ik voel.