Dit topic is voor iedereen,
Maakt niet uit wie je bent, wat je hebt gedaan of wat juist niet. Je bent welkom zoals je bent: Slachtoffer, dader, toeschouwer, hulpverleenster etc. etc.
De bedoeling is simpel: Schrijf een brief, een brief die je in het echt nooit zou durven verzenden.
Voorbeeld:
Je bent verkracht, schrijf een brief aan je verkrachter.
of je bent in de steek gelaten, schrijf diegene een brief.
Of schrijf juist een brief aan degene die je altijd heeft geholpen
of aan iemand die is overleden en waarje graag nog wat tegen wilt zeggen.
De keuze is aan jou. Alles mag, alles kan, zolang je maar respectvol bent tegen andere forumgebruikers.
Ook reageren op elkaars brieven is toegestaan.
Brieven mogen in elke vorm geschreven worden (dichtvorm, dagboekvorm, verhaalvorm etc.) zolang het maar 'real' is en aan iemand (al gebruik je niet de echt naam) gericht is.
En wie weet...
Wie weet komt er ooit een dag dat je je brief durft te verzenden en je verleden plaats maakt voor het heden.
Succes!
PS: Je mag zoveel brieven schrijven als je wilt!
Bladzijde 4 / 8
Liefste Sukkel
ik wil je nog bedanken voor de jaren die je me hebt laten lijden
ik wil je ook nog feliciteren omdat ik door jou in een klein breekbaar ding die bang is voor mensen ben veranderd
als dat de bedoeling was dan is het je goed gelukt, proficiat !
ik heb een kind door jou gekregen, ik moet bijna bevallen... je zal haar nooit zien haar naam, zul je ooit met een beetje geluk ooit horen
ik laat je maar zodat je je niet te schuldig voeld tot nooit meer, hattelijke groeten
Ps : bedankt voor het verpesten van m'n leven!
Ps²:de gevangenis zal je goed doen ....
respect meis!!!!
veel liefs,
Lieve ouders,
Het spijt me dat ik in de weg stond, 3 jaar geleden. Het spijt me dat ik het gezin uit elkaar heb gedreven, Het spijt me dat ik dit niet durf te zeggen.
De laatste 3 jaar woon ik al niet meer thuis, thuiskeren zal ook nooit meer gebeuren. Waar we eerst woonden is mijn thuis niet meer, waar ik eerst leefde heb ik geen leven meer. Nu woon ik al 3 jaar niet meer thuis, ik weet het. Het is misschien vreemd om dit alles niet te lezen, maar jullie weten niet beter. Ik was eigenlijk altijd vrolijk en opgewekt. Maar intussen heb ik een depressie en een eetstoornis. Ik heb diagnoses maar dat weten jullie niet. Het interesseert jullie toch niet meer.
Bloed vloeit iedere dag. Bloed vloeit voor jullie. Het spijt me dat ik in de weg stond, het spijt me dat ik leef.
Ik houd het niet meer, voel me nergens thuis. Alles wordt me teveel, ik ga eraan kapot.
Sorry voor het verruïneren van jullie levens, sorry van mijn bestaan, Sorry.
Jullie zoon
aaaaahw respect lieverd!!!
xx
[QUOTE=FatAndUglyMe;44631]Lieve Papa, Mama, Grote zus,
Jullie zijn er niet meer. Het is leeg zonder jullie, een groot gemis.
Ik blijf jullie voor altijd bij me houden, de herinneringen koester ik voor eeuwig.
Papa,
Mijn lieve sterke Papa. Je was zo spontaan, zo grappig. Ik zat altijd bij je op de nek, jij was mijn held.
Mijn held, en dat ben je nu nog steeds. Je was en bent een geweldige vader en de tijden samen met jou waren geweldig.
Je hebt Mama uit haar diepe dal van pijn, angst, wanhoop kunnen halen. Daar bewonder ik je enorm om, dat zou niemand anders gelukt zijn.
Die 6 jaar samen met jou, en toen moest je gaan. Je was altijd kerngezond, ineens sloeg het om.
Ineens vond ik jou daar, mama was een weekendje weg met een vriendin. Ik stapte de slaapkamer in, er hing een bedrukte sfeer.
Ik sloop nar het bed en maakte je wakker. Dat wakker worden is nooit gebeurd, je hart was gestopt met kloppen.
We houden van je. We missen je <'3.
Mama,
Mijn lieve zorgzame Mama. Je was mijn beschermengel, en nu nog steeds.
Toen Papa was overleden hebben we het als gezin moeilijk gehad, de sterke schakel was weggevallen.
Jij hebt een moeilijke jeugd gehad en samen met jou Man, mijn Papa heb je al je angsten overwonnen en alles een plekje kunnen geven.
De man van je dromen viel weg en dat was moeilijk voor je, heel moeilijk.
De zorg op mijn zus en mij kon je niet op je nemen, het ging mis. Je verwaarloosde jezelf en mijn zus en ik namen het huishouden over.
Maar weet dat ik dat altijd gedaan heb uit liefde voor je, het maakte me niet uit. Je bent uiteindelijk naar een psycholoog gegaan en er bovenop gekomen.
Ineens was je weer de zorgzame moeder die je altijd geweest was.
En toen gebeurde het met jou Dochter, mijn Zus. Je hield je zo sterk, voor mij, je zorgde voor me. We deelde ons verdriet.
Ik heb enorm veel bewondering voor jou, voor jou als persoon.
Toen, ineens, Kanker. Een verschrikkelijke ziekte, je hebt 8 maanden geleden. Ik zat tijdens je ziekenhuisopnames in een pleeggezin.
Familie, nee die band was flink verwaterd. Ik zou niet eens weten wie onze familie zou zijn.
Je vond het vreselijk dat in in pleeggezinnen zat. Je vocht voor je leven. Maar het was genoeg geweest, je had genoeg gevochten.
Genoeg geleden, genoeg gezorgt. Je ging heen, met mij nog in je armen sloot je je ogen, voorgoed.
We houden van je. We missen je<'3.
Lieve Zus,
Mijn grote voorbeeld, ik wilde net als jij worden. Het leeftijdsverschil was 5 jaar dus je was echt een vorobeeld voor me.
Ik probeerde je te immiteren, je was een liefdevolle meid. Veel vriendinnen, een perfect leventje. Leek.
Je beste vriend pleegde zelfmoord, je verloor jou en mijn Papa. Het was ook voor jou een moeilijke tijd, maar je hebt je er door heen geslagen.
En hebt altijd de zorgen voor mij op je genomen, ik probeerde ook te helpen maar ik was nog jong.
Nog steeds ben je zo speciaal voor me, hoe je alels oppikt. Hoe positief je in het leven stond.
Toen werd je ziek, een griepje leek het. Je hebt een week lekker op bed gelegen en het leek beter te gaan.
Toen kreeg je allemaal rare plekken op je lichaam, we gingen met je naar de huisarts. Hij stuurde ons door naar het ziekenhuis.
Vanaf dat moment is het allemaal snel gegaan. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen glipte je weg, je raakte bewusteloos.
Een tijd later ontwaakte je weer, je pakte de hand van mij en mama vast en fluisterde ons wat woordjes toe. Een traan drupte over je wangen en je glipte weg. Artsen hebben je nog geprobeerd in coma te houden, je had een hersenbloeding. Niks mocht meer helpen en de apparaten werden een week later uitgeschakeld.
We houden van je. We missen je<'3.
We waren en perfect gezinnetje, leken een perfect gezinnetje. Tot langzaam alles uiteenviel.
Ik vergeet jullie nooit, allemaal even belangrijk waren en zijn jullie voor me. Nooit zal ik jullie vergeten, jullie blijven bij me.
En toch hoop ik iedere dag dat ik opsta en jullie allemaal even een knuffel geef, net als vroeger. Ook al gaat die dag nooit meer komen.
Adem houdt op.
Warmte wordt kilte.
Kilte als van de dood.
We missen jullie. ):[/QUOT
o meis ik wou dat ik wat voor je kan doen ik hoop dat je het nu beter gaat en ik heb medelijden met je heel veel sterkte
xxx mij
Jullie zijn er niet meer. Het is leeg zonder jullie, een groot gemis.
Ik blijf jullie voor altijd bij me houden, de herinneringen koester ik voor eeuwig.
Papa,
Mijn lieve sterke Papa. Je was zo spontaan, zo grappig. Ik zat altijd bij je op de nek, jij was mijn held.
Mijn held, en dat ben je nu nog steeds. Je was en bent een geweldige vader en de tijden samen met jou waren geweldig.
Je hebt Mama uit haar diepe dal van pijn, angst, wanhoop kunnen halen. Daar bewonder ik je enorm om, dat zou niemand anders gelukt zijn.
Die 6 jaar samen met jou, en toen moest je gaan. Je was altijd kerngezond, ineens sloeg het om.
Ineens vond ik jou daar, mama was een weekendje weg met een vriendin. Ik stapte de slaapkamer in, er hing een bedrukte sfeer.
Ik sloop nar het bed en maakte je wakker. Dat wakker worden is nooit gebeurd, je hart was gestopt met kloppen.
We houden van je. We missen je <'3.
Mama,
Mijn lieve zorgzame Mama. Je was mijn beschermengel, en nu nog steeds.
Toen Papa was overleden hebben we het als gezin moeilijk gehad, de sterke schakel was weggevallen.
Jij hebt een moeilijke jeugd gehad en samen met jou Man, mijn Papa heb je al je angsten overwonnen en alles een plekje kunnen geven.
De man van je dromen viel weg en dat was moeilijk voor je, heel moeilijk.
De zorg op mijn zus en mij kon je niet op je nemen, het ging mis. Je verwaarloosde jezelf en mijn zus en ik namen het huishouden over.
Maar weet dat ik dat altijd gedaan heb uit liefde voor je, het maakte me niet uit. Je bent uiteindelijk naar een psycholoog gegaan en er bovenop gekomen.
Ineens was je weer de zorgzame moeder die je altijd geweest was.
En toen gebeurde het met jou Dochter, mijn Zus. Je hield je zo sterk, voor mij, je zorgde voor me. We deelde ons verdriet.
Ik heb enorm veel bewondering voor jou, voor jou als persoon.
Toen, ineens, Kanker. Een verschrikkelijke ziekte, je hebt 8 maanden geleden. Ik zat tijdens je ziekenhuisopnames in een pleeggezin.
Familie, nee die band was flink verwaterd. Ik zou niet eens weten wie onze familie zou zijn.
Je vond het vreselijk dat in in pleeggezinnen zat. Je vocht voor je leven. Maar het was genoeg geweest, je had genoeg gevochten.
Genoeg geleden, genoeg gezorgt. Je ging heen, met mij nog in je armen sloot je je ogen, voorgoed.
We houden van je. We missen je<'3.
Lieve Zus,
Mijn grote voorbeeld, ik wilde net als jij worden. Het leeftijdsverschil was 5 jaar dus je was echt een vorobeeld voor me.
Ik probeerde je te immiteren, je was een liefdevolle meid. Veel vriendinnen, een perfect leventje. Leek.
Je beste vriend pleegde zelfmoord, je verloor jou en mijn Papa. Het was ook voor jou een moeilijke tijd, maar je hebt je er door heen geslagen.
En hebt altijd de zorgen voor mij op je genomen, ik probeerde ook te helpen maar ik was nog jong.
Nog steeds ben je zo speciaal voor me, hoe je alels oppikt. Hoe positief je in het leven stond.
Toen werd je ziek, een griepje leek het. Je hebt een week lekker op bed gelegen en het leek beter te gaan.
Toen kreeg je allemaal rare plekken op je lichaam, we gingen met je naar de huisarts. Hij stuurde ons door naar het ziekenhuis.
Vanaf dat moment is het allemaal snel gegaan. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen glipte je weg, je raakte bewusteloos.
Een tijd later ontwaakte je weer, je pakte de hand van mij en mama vast en fluisterde ons wat woordjes toe. Een traan drupte over je wangen en je glipte weg. Artsen hebben je nog geprobeerd in coma te houden, je had een hersenbloeding. Niks mocht meer helpen en de apparaten werden een week later uitgeschakeld.
We houden van je. We missen je<'3.
We waren en perfect gezinnetje, leken een perfect gezinnetje. Tot langzaam alles uiteenviel.
Ik vergeet jullie nooit, allemaal even belangrijk waren en zijn jullie voor me. Nooit zal ik jullie vergeten, jullie blijven bij me.
En toch hoop ik iedere dag dat ik opsta en jullie allemaal even een knuffel geef, net als vroeger. Ook al gaat die dag nooit meer komen.
Adem houdt op.
Warmte wordt kilte.
Kilte als van de dood.
We missen jullie. ):[/QUOT
o meis ik wou dat ik wat voor je kan doen ik hoop dat je het nu beter gaat en ik heb medelijden met je heel veel sterkte
xxx mij
hallo stomme pesters
jullie hebben me pijn gedaan van binnen en buiten en nu heb ik littekens van jullie daden
ook hebben jullie me kracht gegven om verder te gaan.
ik heb geleerd dankzij jullie dat jullie niks waard zijn en dat jullie andere manipuleren om je beter te voelen
ook dankzij jullie heb ik 1x imand gpest waarvan ik het niet eens wist dat ik hem pestte mijn lerares zij dat hij huilend bij haar zat te vertellen dat ik heb peste terwijl ik het niet eens wist
ik voel me nu daar nog steeds schuldig over
ook heb ik wat geleerd dankzij jullie dat ik me niet moet omdraaien als jullie over me roddelen of me uitschelden of me uitlachen
een middel vinger van mij
lieve broer
ik heb je pijn gedaan toen ik opgroeide van baby tot 6 jarige want toen heb ik je pijn gedaan
ik kreeg alle aandacht en jij kreeg daardoor te weinijg aandacht
maar dat wist ik niet dus daarom spijt het me
maar jij had me niet pijn moeten doen en uit te schelden
groetjes je kleine broertje
lieve oma
je bent een groot deel van me leven geweest en dat zul je blijven
je bent altijd lief voor me geweest en daarom hou ik veel van je
xxxxx je lieve kleinzoon
lieve mam
het spijt me wat ik allemaal deed
ik maakte dingen per ongeluk stuk waarvan jij dacht dat ik het expres deed
ik hou onwijs veel van je en ik wil je niet kwijt maar ik weet dat het ooit zal gebeuren
dus onwijs veel xxxx van je lieve zoon die dingen per ongeluk stuk maakt
pap
je bent mijn vader en dat blijf je
vroeger had je onwijs veel ruzie met mam
en jullie zijn gaan scheiden
ik vond het prima want ik was dat zat
ik vond je eerst altijd de liefste
maar toen veranderde je
je werd kwader op me als ik een ruzie had met mijn broer
en schold me een keer uit voor stom rot kind
dat deed me onwijs veel pijn
ook sloeg je me een paar keer
omdat ik ruzie had met me broer terwijl hij begon
een keer sliep ik bij je in bed omdat e broer iemand had uitgenodigd om te blijven slapen na een feest
toen raakte je mijn lul aan en dat was het moment dat ik je niet meer heb gemogen
en nu mag ik je nog steeds niet meer
ik doe maar lief tegen je omdat anders ben ik bang dat je mam weer beschuldigt
dus kort ben ik je eigenlijk onwijs zat
groetjes je zoon
ik voel me schuldig wat ik allemaal heb gedaan en ik wou dat ik alles kon goedmaken maar das niet zo
groetjes een 12 jaar oude jongen die veel spijt heeft van ze daden en het goed zou willen maken als dat kon
jullie hebben me pijn gedaan van binnen en buiten en nu heb ik littekens van jullie daden
ook hebben jullie me kracht gegven om verder te gaan.
ik heb geleerd dankzij jullie dat jullie niks waard zijn en dat jullie andere manipuleren om je beter te voelen
ook dankzij jullie heb ik 1x imand gpest waarvan ik het niet eens wist dat ik hem pestte mijn lerares zij dat hij huilend bij haar zat te vertellen dat ik heb peste terwijl ik het niet eens wist
ik voel me nu daar nog steeds schuldig over
ook heb ik wat geleerd dankzij jullie dat ik me niet moet omdraaien als jullie over me roddelen of me uitschelden of me uitlachen
een middel vinger van mij
lieve broer
ik heb je pijn gedaan toen ik opgroeide van baby tot 6 jarige want toen heb ik je pijn gedaan
ik kreeg alle aandacht en jij kreeg daardoor te weinijg aandacht
maar dat wist ik niet dus daarom spijt het me
maar jij had me niet pijn moeten doen en uit te schelden
groetjes je kleine broertje
lieve oma
je bent een groot deel van me leven geweest en dat zul je blijven
je bent altijd lief voor me geweest en daarom hou ik veel van je
xxxxx je lieve kleinzoon
lieve mam
het spijt me wat ik allemaal deed
ik maakte dingen per ongeluk stuk waarvan jij dacht dat ik het expres deed
ik hou onwijs veel van je en ik wil je niet kwijt maar ik weet dat het ooit zal gebeuren
dus onwijs veel xxxx van je lieve zoon die dingen per ongeluk stuk maakt
pap
je bent mijn vader en dat blijf je
vroeger had je onwijs veel ruzie met mam
en jullie zijn gaan scheiden
ik vond het prima want ik was dat zat
ik vond je eerst altijd de liefste
maar toen veranderde je
je werd kwader op me als ik een ruzie had met mijn broer
en schold me een keer uit voor stom rot kind
dat deed me onwijs veel pijn
ook sloeg je me een paar keer
omdat ik ruzie had met me broer terwijl hij begon
een keer sliep ik bij je in bed omdat e broer iemand had uitgenodigd om te blijven slapen na een feest
toen raakte je mijn lul aan en dat was het moment dat ik je niet meer heb gemogen
en nu mag ik je nog steeds niet meer
ik doe maar lief tegen je omdat anders ben ik bang dat je mam weer beschuldigt
dus kort ben ik je eigenlijk onwijs zat
groetjes je zoon
ik voel me schuldig wat ik allemaal heb gedaan en ik wou dat ik alles kon goedmaken maar das niet zo
groetjes een 12 jaar oude jongen die veel spijt heeft van ze daden en het goed zou willen maken als dat kon
Het spijt me
Het spijt me mama dat ik na mijn geboortje je een heftige ziekte heb gegeven. Een ziekte die je niet in bedwang kan houden. Misschien was het niet lichamelijk maar wel geestelijk wat het hartstikke moeilijk voor je maakte. Mama het spijt me dat ik bang voor je was en voor je schaamde. Je had zoveel littekens en mijn klasgenoten vonden jou en gelijk daardoor mij eng. Ik was bang voor je, omdat je me sloeg en tegen me schreeuwde. Ik heb zelfs 1 dag zonder eten en drinken op mijn kamer moeten zitten, maar het spijt me het spijt me dat ik niet doorhad dat jij het niet was die dit allemaal deed, maar de stemmen in jou hoofd. Je wilde dit ons niet aandoen dus strafde je jezelf. Je sneed je zelf, Je verbrandde je huid en ik stond er altijd bij. De woorden "ik ben een slechte moeder je kan beter leven zonder mij" blijven nog steeds in mijn hoofd. Ik heb nogsteeds zoveel spijt dat ik niet naar je toe bent gegaan om te zeggen dat ik van jou hield, want dat deed ik echt ik heb je zien lijden waardoor ik zelf ook ging lijden. Het spijt me dat ik je niet goed kon troosten toen je huilde ookal wilde ik dat zo graag. Het spijt me mam het spijt me echt, maar ik hou zo zo zo veel van je.
Het spijt me papa dat ik je nog meer zorg heb gegeven door een eetprobleem te krijgen. Het spijt me dat ik je zo bezorgt maakte ik was zelf ook bang om te overlijden. Het spijt me dat ik elke keer zo boos op je was. Maar echt je bent mijn voorbeeld. Je houd zo erg van mama hoe agressief haar andere kant ook is hoe moeilijk het voor je is om voor ons te zorgen je bent er nog steeds. Je werkt om ons te kunnen verzorgen en te beschermen. Je probeert altijd positief te zijn. ik hou van je
Het spijt me mijn lieve broer dat ik vaak jaloers op je was. Alles leek zo gemakkelijk af te gaan bij jou. Jij bent mama's lievelingetje jij had altijd gelijk werd bijna nooit geslagen. Je haalde goede cijfers had een hoog niveau en vrienden die altijd voor je klaar stonden. Het spijt me zo dat ik niet zag dat ook jij het moeilijk had in het leven.
Het spijt mij lief klein zusje dat ik je niet heb kunnen beschermen tegen het geweld. Dat ik je niet beter kon beschermen tegen de pesterijen. Dat ik geen goede steun voor je was. Het spijt me. Ik probeerde je te beschermen, maar ik was niet sterk genoeg.
Het spijt me M. Jij probeerde mij gelukkig te maken wat ook lukte opzich, maar ik werd toch boos op je ik schold je uit, ik maakte ruzie, maar meid je was mijn enigste hoop. En helaas de enigste waar ik me frustratie op uit kon oefenen. Het spijt me dat ik door een ruzie met een vriendin je aan depressieve dingen liet denken.
Het spijt me MA, dat ik je jaloers maakte. het spijt me dat ik in de weg stond zodat jij moeilijk vriendinnen kon worden met M. Het spijt me dat jij me niet uit kon staan. Het spijt me dat ik niet was hoe je wilde dat ik was.
Het spijt me mijn basisschool klassen. Dat jullie me eng vonden en raar, omdat ik niks at. Jullie vonden dat grappig. Sorry dat ik de humor het er niet van inzag.
Het spijt me L, dat ik niet degene was die je wilde dat ik was. Blijkbaar was ik zo vreselijk dat je me geen vriendinnen gunde, maar wel de dood. Het spijt me dat ik niet weet wat ik jou heb aangedaan. Ik deed jou helemaal niks, maar toch wensde je me dit toe.
Het spijt me J & R. dat ik zo vreselijk was dat je me kanker wensde jullie vonden het zogenaamd grappig dat mijn moeder het had en het zou nog grappiger zijn als ik het had. Ik snap gewoon niet wat ik verkeerd heb gedaan ik snap het niet. Ik kende jullie amper.
Het spijt me MX. Ik probeer je op te vrolijken ik probeer wat te betekenen, maar ik weet niet of ik dat doe. Wat ik wel weet is dat ik heel heel heel veel van je hou en dat jij voor mij heel beel betekend. Jij bent degene die mij hoop geeft en de motivatie om door te vechten. Dankje voor alles wat je voor me doet, en ik hoop dat ik hetzelfde bij jou terug kan doen.
Het spijt me kleine ik dat ik je om het leven heb gebracht, dat ik niet geworden ben wat je wilde worden. Het spijt me dat je zo jaloers bent dat je zoveel ruzie maakt in mijn hoofd en me soms helemaal overneemt.
Het spijt me angel, dat ik het zo moeilijk voor je maakt door niet te geloven in god. Kleine ik zag je als een beschermengel en ik doe dat nog steeds, alleen geloof kleine ik niet meer in je. Je probeert kleine ik je excuses te geven, maar ze accepteerd het niet het spijt me.
Het spijt me voor alle dingen die ik heb gedaan. Het spijt me dat ik de weg totaal niet meer weet. Het spijt me dat ik niet kan kiezen tussen de leven en de dood. Ik ben bang voor ze allebij. het is dat ik geen keus, anders had ik gekozen voor de zwarte eenzame en grille dood, maar ik wil nog kunnen dromen ik wil nog kunnen vechten, ik wil nog plezier beleven, ik wil doorgaan in de liefde met jou MX. Ik wil mijn droom waar kunnen maken dat ik over 10 jaar. Voor een klas lokaal sta les te geven. Om kinderen wat te leren en bij hun te staan wanneer ze het nodig hebben. En ik droom een eigen familie te hebben met een persoon die mij kan vergeven en mij een nieuwe kans kan geven. En ik wil kinderen die ik een betekenis kan geven. En deze droom laat ik waar maken.
xx <3
Het spijt me mama dat ik na mijn geboortje je een heftige ziekte heb gegeven. Een ziekte die je niet in bedwang kan houden. Misschien was het niet lichamelijk maar wel geestelijk wat het hartstikke moeilijk voor je maakte. Mama het spijt me dat ik bang voor je was en voor je schaamde. Je had zoveel littekens en mijn klasgenoten vonden jou en gelijk daardoor mij eng. Ik was bang voor je, omdat je me sloeg en tegen me schreeuwde. Ik heb zelfs 1 dag zonder eten en drinken op mijn kamer moeten zitten, maar het spijt me het spijt me dat ik niet doorhad dat jij het niet was die dit allemaal deed, maar de stemmen in jou hoofd. Je wilde dit ons niet aandoen dus strafde je jezelf. Je sneed je zelf, Je verbrandde je huid en ik stond er altijd bij. De woorden "ik ben een slechte moeder je kan beter leven zonder mij" blijven nog steeds in mijn hoofd. Ik heb nogsteeds zoveel spijt dat ik niet naar je toe bent gegaan om te zeggen dat ik van jou hield, want dat deed ik echt ik heb je zien lijden waardoor ik zelf ook ging lijden. Het spijt me dat ik je niet goed kon troosten toen je huilde ookal wilde ik dat zo graag. Het spijt me mam het spijt me echt, maar ik hou zo zo zo veel van je.
Het spijt me papa dat ik je nog meer zorg heb gegeven door een eetprobleem te krijgen. Het spijt me dat ik je zo bezorgt maakte ik was zelf ook bang om te overlijden. Het spijt me dat ik elke keer zo boos op je was. Maar echt je bent mijn voorbeeld. Je houd zo erg van mama hoe agressief haar andere kant ook is hoe moeilijk het voor je is om voor ons te zorgen je bent er nog steeds. Je werkt om ons te kunnen verzorgen en te beschermen. Je probeert altijd positief te zijn. ik hou van je
Het spijt me mijn lieve broer dat ik vaak jaloers op je was. Alles leek zo gemakkelijk af te gaan bij jou. Jij bent mama's lievelingetje jij had altijd gelijk werd bijna nooit geslagen. Je haalde goede cijfers had een hoog niveau en vrienden die altijd voor je klaar stonden. Het spijt me zo dat ik niet zag dat ook jij het moeilijk had in het leven.
Het spijt mij lief klein zusje dat ik je niet heb kunnen beschermen tegen het geweld. Dat ik je niet beter kon beschermen tegen de pesterijen. Dat ik geen goede steun voor je was. Het spijt me. Ik probeerde je te beschermen, maar ik was niet sterk genoeg.
Het spijt me M. Jij probeerde mij gelukkig te maken wat ook lukte opzich, maar ik werd toch boos op je ik schold je uit, ik maakte ruzie, maar meid je was mijn enigste hoop. En helaas de enigste waar ik me frustratie op uit kon oefenen. Het spijt me dat ik door een ruzie met een vriendin je aan depressieve dingen liet denken.
Het spijt me MA, dat ik je jaloers maakte. het spijt me dat ik in de weg stond zodat jij moeilijk vriendinnen kon worden met M. Het spijt me dat jij me niet uit kon staan. Het spijt me dat ik niet was hoe je wilde dat ik was.
Het spijt me mijn basisschool klassen. Dat jullie me eng vonden en raar, omdat ik niks at. Jullie vonden dat grappig. Sorry dat ik de humor het er niet van inzag.
Het spijt me L, dat ik niet degene was die je wilde dat ik was. Blijkbaar was ik zo vreselijk dat je me geen vriendinnen gunde, maar wel de dood. Het spijt me dat ik niet weet wat ik jou heb aangedaan. Ik deed jou helemaal niks, maar toch wensde je me dit toe.
Het spijt me J & R. dat ik zo vreselijk was dat je me kanker wensde jullie vonden het zogenaamd grappig dat mijn moeder het had en het zou nog grappiger zijn als ik het had. Ik snap gewoon niet wat ik verkeerd heb gedaan ik snap het niet. Ik kende jullie amper.
Het spijt me MX. Ik probeer je op te vrolijken ik probeer wat te betekenen, maar ik weet niet of ik dat doe. Wat ik wel weet is dat ik heel heel heel veel van je hou en dat jij voor mij heel beel betekend. Jij bent degene die mij hoop geeft en de motivatie om door te vechten. Dankje voor alles wat je voor me doet, en ik hoop dat ik hetzelfde bij jou terug kan doen.
Het spijt me kleine ik dat ik je om het leven heb gebracht, dat ik niet geworden ben wat je wilde worden. Het spijt me dat je zo jaloers bent dat je zoveel ruzie maakt in mijn hoofd en me soms helemaal overneemt.
Het spijt me angel, dat ik het zo moeilijk voor je maakt door niet te geloven in god. Kleine ik zag je als een beschermengel en ik doe dat nog steeds, alleen geloof kleine ik niet meer in je. Je probeert kleine ik je excuses te geven, maar ze accepteerd het niet het spijt me.
Het spijt me voor alle dingen die ik heb gedaan. Het spijt me dat ik de weg totaal niet meer weet. Het spijt me dat ik niet kan kiezen tussen de leven en de dood. Ik ben bang voor ze allebij. het is dat ik geen keus, anders had ik gekozen voor de zwarte eenzame en grille dood, maar ik wil nog kunnen dromen ik wil nog kunnen vechten, ik wil nog plezier beleven, ik wil doorgaan in de liefde met jou MX. Ik wil mijn droom waar kunnen maken dat ik over 10 jaar. Voor een klas lokaal sta les te geven. Om kinderen wat te leren en bij hun te staan wanneer ze het nodig hebben. En ik droom een eigen familie te hebben met een persoon die mij kan vergeven en mij een nieuwe kans kan geven. En ik wil kinderen die ik een betekenis kan geven. En deze droom laat ik waar maken.
xx <3
P,
Jij bent de rede waardoor zoveel dingen mis zijn gegaan.
Waarom ben jij weg gegaan?
Ik dacht dat we bij elkaar hoorden.
Zonder iets van je te laten weten, verliet je mij.
Waarom zijn wij niet meer samen?
Dat zal ik nooit weten,
de reden dat ik jou nooit zal kunnen afsluiten.
Ik mis je
Jij bent de rede waardoor zoveel dingen mis zijn gegaan.
Waarom ben jij weg gegaan?
Ik dacht dat we bij elkaar hoorden.
Zonder iets van je te laten weten, verliet je mij.
Waarom zijn wij niet meer samen?
Dat zal ik nooit weten,
de reden dat ik jou nooit zal kunnen afsluiten.
Ik mis je
Beste Psychoses/zelfmoord gedachtes en depressie,
Psychoses maken me kapot vanbinnen een paar jaar geleden sloop je langzaam en ongripbaar in me, je was een deel van mij. Dag in dag uit liet je me zien hoe ik voor een auto/trein moest springen, hoe ik het beste dood kon gaan en waarom ik niets waard was. Je liet me dode mensen zien die aan bomen hingen, ik was bang voor de bomen en dacht dat ik achtervolgt werd. Door jou dacht ik dat ik zelf dood wilde werd ik depressief en maakte ik serieuze plannen om er een einde aan te maken. Maar voor ik dit mocht doen van mezelf moest ik hulp zoeken, je werd woedend maar verdween door de medicatie die ik kreeg in hoge dozes. Je was weg maar niet voor lang ongeveer 2 maanden geleden kwam je terug in een andere vorm, ik zag je staan met een lange jas aan en een bijl vast. Het voelde zo vertrouwt en dat was het enge. Complottheorieen zorgde ervoor dat ik niemand meer kon vertrouwen.
Het was en is soms nog heel hard werken om te willen blijven leven, je hebt me opgegeten vanbinnen. Maar ondanks alles maakte je me sterker en heb ik veel geleerd. Zoals optijd herkennen van een psychose en aan de bel trekken, ookal blijft dat erg moeilijk. 7 April ga ik praten met een psycholoog of je dat nou wilt of niet.
Groetjes,
Lana
Psychoses maken me kapot vanbinnen een paar jaar geleden sloop je langzaam en ongripbaar in me, je was een deel van mij. Dag in dag uit liet je me zien hoe ik voor een auto/trein moest springen, hoe ik het beste dood kon gaan en waarom ik niets waard was. Je liet me dode mensen zien die aan bomen hingen, ik was bang voor de bomen en dacht dat ik achtervolgt werd. Door jou dacht ik dat ik zelf dood wilde werd ik depressief en maakte ik serieuze plannen om er een einde aan te maken. Maar voor ik dit mocht doen van mezelf moest ik hulp zoeken, je werd woedend maar verdween door de medicatie die ik kreeg in hoge dozes. Je was weg maar niet voor lang ongeveer 2 maanden geleden kwam je terug in een andere vorm, ik zag je staan met een lange jas aan en een bijl vast. Het voelde zo vertrouwt en dat was het enge. Complottheorieen zorgde ervoor dat ik niemand meer kon vertrouwen.
Het was en is soms nog heel hard werken om te willen blijven leven, je hebt me opgegeten vanbinnen. Maar ondanks alles maakte je me sterker en heb ik veel geleerd. Zoals optijd herkennen van een psychose en aan de bel trekken, ookal blijft dat erg moeilijk. 7 April ga ik praten met een psycholoog of je dat nou wilt of niet.
Groetjes,
Lana
deze brief is voor mijn moeder.
mama ik weet dat er van alles is gebeurd in de tijd met jeroen ( mijn ex-stiefvader ) en jij denkt nog steeds dat het mij niets boeit maar ik merk dat ik er vorig jaar in de tweede er veel last van heb gehad zonder dat ik het wist niks van dat drong binnen en nu doe ik de tweede overnieuw en gaat het super maar zeg jij telkens van ja en vorig jaar kon het niet zo maar ik kon er niks aan doen en nu jij boos bent op opa en oma, ome pieter en tante magreet boeit mij ook wat want ik zit er heel erg mee dat je het wel goed vindt dat ik naar opa en oma ga maar ik durf niet tegen je te zeggen dat ik naar mijn oom en tante ga omdat jij geen contact meer met ze wil en hoe jij doet tegen mijn broer en zus ( wonen nog bij haar ik woon bij mijn vader ) met het huis opruimen klopt niet en dat doet mij ook heel veel pijn als ik bij jouw ben geweest en dit is hoe ik mij voel: ik weet soms echt niet hoe ik alles aan moet en kan dan heel snel huilen en ben vaak ongelukkig en ik doe altijd vrolijk maar vanbinnen ga ik kapot en papa is diegene die mij help en mijn stiefmoeder ook en jij niet sorry dat ik het zo moet zeggen.
xxx
mama ik weet dat er van alles is gebeurd in de tijd met jeroen ( mijn ex-stiefvader ) en jij denkt nog steeds dat het mij niets boeit maar ik merk dat ik er vorig jaar in de tweede er veel last van heb gehad zonder dat ik het wist niks van dat drong binnen en nu doe ik de tweede overnieuw en gaat het super maar zeg jij telkens van ja en vorig jaar kon het niet zo maar ik kon er niks aan doen en nu jij boos bent op opa en oma, ome pieter en tante magreet boeit mij ook wat want ik zit er heel erg mee dat je het wel goed vindt dat ik naar opa en oma ga maar ik durf niet tegen je te zeggen dat ik naar mijn oom en tante ga omdat jij geen contact meer met ze wil en hoe jij doet tegen mijn broer en zus ( wonen nog bij haar ik woon bij mijn vader ) met het huis opruimen klopt niet en dat doet mij ook heel veel pijn als ik bij jouw ben geweest en dit is hoe ik mij voel: ik weet soms echt niet hoe ik alles aan moet en kan dan heel snel huilen en ben vaak ongelukkig en ik doe altijd vrolijk maar vanbinnen ga ik kapot en papa is diegene die mij help en mijn stiefmoeder ook en jij niet sorry dat ik het zo moet zeggen.
xxx
deze brief is omdat ik me eenzaam voel
zelfs al ben ik met heel veel, steeds weer een brok in mijn keel.
ik weet hoe het voelt, ik weet wat er met het woord eenzaam word bedoelt.
verder steeds verder in dat zwarte gat, ik wou dat ik het verleden nu vergat.
voel me eenzaam niemand om me heen, het verleden als een blok aan mijn been
ik lach elke dag maar eigenlijk ben ik droevig, me aller beste vriend is viervoetig
het is mijn hond ik vertel hem alles zonder dat hij snitcht, mensen doen stoer er word veel ge*****t
mensen scholden en waren erg gemeen, maar ik ben sterker geworden en vecht me er doorheen.
zelfs al ben ik met heel veel, steeds weer een brok in mijn keel.
ik weet hoe het voelt, ik weet wat er met het woord eenzaam word bedoelt.
verder steeds verder in dat zwarte gat, ik wou dat ik het verleden nu vergat.
voel me eenzaam niemand om me heen, het verleden als een blok aan mijn been
ik lach elke dag maar eigenlijk ben ik droevig, me aller beste vriend is viervoetig
het is mijn hond ik vertel hem alles zonder dat hij snitcht, mensen doen stoer er word veel ge*****t
mensen scholden en waren erg gemeen, maar ik ben sterker geworden en vecht me er doorheen.
het spijt me, maar toch bedankt
bedankt voor jaren zwoegen om mezelf te begraven
het spijt me dat jullie het graf hebben dicht gegooid
bedankt voor me in vuur laten branden
het spijt me dat jullie me hebben behoed voor een 2de keer
bedankt voor klappen
het spijt me dat ik terug sloeg
bedankt docenten voor angst
het spijt me dat ik jankte
bedankt docenten voor wat ik jullie kon vertellen
het spijt me toen ik wist wat jullie ermee deden
bedankt ouders van alles wat ik heb geleerd
het spijt me dat jullie me vergeten
bedankt voor de trappen die niemand ziet
het spijt me voor mijn open bare verdriet
bedankt voor het vertellen dat niemand het mocht weten
het spijt me , ik vertelde het
het spijt me.
bedankt voor jaren zwoegen om mezelf te begraven
het spijt me dat jullie het graf hebben dicht gegooid
bedankt voor me in vuur laten branden
het spijt me dat jullie me hebben behoed voor een 2de keer
bedankt voor klappen
het spijt me dat ik terug sloeg
bedankt docenten voor angst
het spijt me dat ik jankte
bedankt docenten voor wat ik jullie kon vertellen
het spijt me toen ik wist wat jullie ermee deden
bedankt ouders van alles wat ik heb geleerd
het spijt me dat jullie me vergeten
bedankt voor de trappen die niemand ziet
het spijt me voor mijn open bare verdriet
bedankt voor het vertellen dat niemand het mocht weten
het spijt me , ik vertelde het
het spijt me.
Ik wil graag een brief schrijven aan mijn jongere ik, toen ik een jaar of 12 was.
Lieve ik,
Jeetje, ik schrik van je als ik kijk in de spiegel. Je bent zo gegroeid, veranderd, inmiddels al zo volwassen en je begint alles op een rijtje te krijgen. Had je dit verwacht zes jaar geleden? Nee, hè? Ik ook niet, maar ik had er zeker wel van gedroomd. Dromen deden we graag, maar vaak waren ze niet fijn. Dromen over de dood, of wegrennen naar een andere plek. Turend uit het zolderraam naar de maan, denkend of iemand het zelfde meemaakt als ons of.. hopen dat 'iets' over ons waakt en alles wel weer goed komt op een dag. Die dagen zijn, met heel veel tegenslagen, uiteindelijk ook aangebroken. Gelukkig maar.
Ik kijk in de spiegel naar je ogen, groot en prachtig blauw met een beetje groen. Bont. Zoals plekken op armen en benen van gevechten en geweld. Nee, niet fysiek. Voor ons was het emotioneel. Die wonden zijn ook nog niet helemaal over, dat zie ik in mijn ogen. Geen tranen meer, dat vind ik wel heel erg knap van je. Maar ik vind jou helemaal niet zwak, wanneer je het niet meer kan uithouden en jezelf laat gaan weer midden in de nacht. Huil je dan nog om hetzelfde? Ja. Het is misschien wel al heel lang geleden, en het lijkt ook of de situatie verbeterd is, toch speelt het nog af in je. Maar waarom voel je je zo alleen? We hebben met zijn tweeën zoveel overwonnen! Ben je dan niet moe, steeds strijden met jezelf?
Ik HAAT die rotzak! Die mijn huis heeft ingenomen en mijn leven overhoop heeft gegooid. Ik kan hem maar niet vergeven hoe hij jou zo verwaarloosd heeft, kleine ik! Alles hebben we gedaan; vertelt, gepraat, schreeuwen, huilen, geschreven! Niets heeft geholpen. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is? Om jou zo te kleineren.. Als ik naar jou kon kijken, met de leeftijd die ik nu heb, zoals een grote zus had ik je getroost en was ik voor je opgekomen. Dat moesten we alleen doen, want broer en zus waren groot en weinig thuis. Moeder was verliefd en zag mijn verdriet over het hoofd.
Wat een KRACHT had jij, kleine ik. Je maakt me zo trots. Hoe je ervoor hebt gekozen om voor jezelf op te komen, om je niet gek te laten maken. Pesten, treiteren, uitschelden, kleineren. En dat van een man van nu 50 tegen een meisje van 12. Gadver, IK WALG dat deze man getrouwd is met mijn moeder. Moeder deed er heel weinig aan, want na negen jaar is het eigenlijk nog niet helemaal voorbij.. Daarom moesten we het maar zelf doen, hè. Leren om zelfvertrouwen op te bouwen, leren om niet te huilen, leren om jezelf groot te houden, leren om met verdriet en angst om te gaan, leren omgaan met eenzaamheid en het wegwuiven van zelfmoord gedachtes. De tafels zijn omgekeerd, kleine ik. Kijk je mee vanuit het verleden? Ik kan je niet de rust geven die jij verdient, en ik denk eigenlijk niet dat je dat ooit krijgt. Het spijt me zo, het spijt me dat je hier je hele leven terug aan moet denken en nog steeds aan denkt.
Ik heb mijn best gedaan voor ons, en nog steeds fluister ik je kalmerende woorden in. Het klinkt raar en gestoord maar het voelt alsof je dood bent. Alsof je vermoord bent door die vreselijke man. Doodgestampt en doodgestoken door lelijke woorden en beledigingen. Want om te leven als een meisje van 12, had jij geen behoefte meer aan. Depri en neergeslagen. Moeder, WAAROM?!
Lieve ik, nog steeds hou ik van je. Ik vind je mooi en slim, sterk en grappig. Toen wij er alleen voor stonden, hadden we onszelf; dat zal altijd zo zijn. Voel je daarom nooit alleen!
Lieve kleine ik, ik beloof je om je een betere toekomst te schenken dan ons verleden. Ik beloof je om je niet in de steek te laten, en om nog voor je op te komen wanneer die man weer doet wat hij altijd doet tegen ons.
Ik hou van je,
Liefs, ik
Lieve ik,
Jeetje, ik schrik van je als ik kijk in de spiegel. Je bent zo gegroeid, veranderd, inmiddels al zo volwassen en je begint alles op een rijtje te krijgen. Had je dit verwacht zes jaar geleden? Nee, hè? Ik ook niet, maar ik had er zeker wel van gedroomd. Dromen deden we graag, maar vaak waren ze niet fijn. Dromen over de dood, of wegrennen naar een andere plek. Turend uit het zolderraam naar de maan, denkend of iemand het zelfde meemaakt als ons of.. hopen dat 'iets' over ons waakt en alles wel weer goed komt op een dag. Die dagen zijn, met heel veel tegenslagen, uiteindelijk ook aangebroken. Gelukkig maar.
Ik kijk in de spiegel naar je ogen, groot en prachtig blauw met een beetje groen. Bont. Zoals plekken op armen en benen van gevechten en geweld. Nee, niet fysiek. Voor ons was het emotioneel. Die wonden zijn ook nog niet helemaal over, dat zie ik in mijn ogen. Geen tranen meer, dat vind ik wel heel erg knap van je. Maar ik vind jou helemaal niet zwak, wanneer je het niet meer kan uithouden en jezelf laat gaan weer midden in de nacht. Huil je dan nog om hetzelfde? Ja. Het is misschien wel al heel lang geleden, en het lijkt ook of de situatie verbeterd is, toch speelt het nog af in je. Maar waarom voel je je zo alleen? We hebben met zijn tweeën zoveel overwonnen! Ben je dan niet moe, steeds strijden met jezelf?
Ik HAAT die rotzak! Die mijn huis heeft ingenomen en mijn leven overhoop heeft gegooid. Ik kan hem maar niet vergeven hoe hij jou zo verwaarloosd heeft, kleine ik! Alles hebben we gedaan; vertelt, gepraat, schreeuwen, huilen, geschreven! Niets heeft geholpen. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is? Om jou zo te kleineren.. Als ik naar jou kon kijken, met de leeftijd die ik nu heb, zoals een grote zus had ik je getroost en was ik voor je opgekomen. Dat moesten we alleen doen, want broer en zus waren groot en weinig thuis. Moeder was verliefd en zag mijn verdriet over het hoofd.
Wat een KRACHT had jij, kleine ik. Je maakt me zo trots. Hoe je ervoor hebt gekozen om voor jezelf op te komen, om je niet gek te laten maken. Pesten, treiteren, uitschelden, kleineren. En dat van een man van nu 50 tegen een meisje van 12. Gadver, IK WALG dat deze man getrouwd is met mijn moeder. Moeder deed er heel weinig aan, want na negen jaar is het eigenlijk nog niet helemaal voorbij.. Daarom moesten we het maar zelf doen, hè. Leren om zelfvertrouwen op te bouwen, leren om niet te huilen, leren om jezelf groot te houden, leren om met verdriet en angst om te gaan, leren omgaan met eenzaamheid en het wegwuiven van zelfmoord gedachtes. De tafels zijn omgekeerd, kleine ik. Kijk je mee vanuit het verleden? Ik kan je niet de rust geven die jij verdient, en ik denk eigenlijk niet dat je dat ooit krijgt. Het spijt me zo, het spijt me dat je hier je hele leven terug aan moet denken en nog steeds aan denkt.
Ik heb mijn best gedaan voor ons, en nog steeds fluister ik je kalmerende woorden in. Het klinkt raar en gestoord maar het voelt alsof je dood bent. Alsof je vermoord bent door die vreselijke man. Doodgestampt en doodgestoken door lelijke woorden en beledigingen. Want om te leven als een meisje van 12, had jij geen behoefte meer aan. Depri en neergeslagen. Moeder, WAAROM?!
Lieve ik, nog steeds hou ik van je. Ik vind je mooi en slim, sterk en grappig. Toen wij er alleen voor stonden, hadden we onszelf; dat zal altijd zo zijn. Voel je daarom nooit alleen!
Lieve kleine ik, ik beloof je om je een betere toekomst te schenken dan ons verleden. Ik beloof je om je niet in de steek te laten, en om nog voor je op te komen wanneer die man weer doet wat hij altijd doet tegen ons.
Ik hou van je,
Liefs, ik
Hoi Pap,
Bedankt voor alles wat je me hebt aangedaan.
Dankzij jou functioneer ik na bijna 4 jaar nog niet goed.
Bedankt dat je me verkracht hebt.
Je mag wel mijn vader zijn, maar ik wens je het aller slechtste toe!
Klootzak!
Bedankt voor alles wat je me hebt aangedaan.
Dankzij jou functioneer ik na bijna 4 jaar nog niet goed.
Bedankt dat je me verkracht hebt.
Je mag wel mijn vader zijn, maar ik wens je het aller slechtste toe!
Klootzak!
dit is voor iedereen:
het spijd me om iedereen teleur te stellen dat ik niet kan stoppen met wiet. het spijd me van mijn depressie, het spijd me van alle shit die ik mensen ooit heb aangedaan en het spijd me aan de mensen die wel een paar F***s om me geven. idgaf anymore
voor de mensen die weten wat je kan aanrichten met het mesje van een puntenslijper, het spijd me
voor de rest: have a nice day.
het spijd me om iedereen teleur te stellen dat ik niet kan stoppen met wiet. het spijd me van mijn depressie, het spijd me van alle shit die ik mensen ooit heb aangedaan en het spijd me aan de mensen die wel een paar F***s om me geven. idgaf anymore
voor de mensen die weten wat je kan aanrichten met het mesje van een puntenslijper, het spijd me
voor de rest: have a nice day.
Rosalie, wat een geweldig goed idee!!
Hier een brief aan mijn vader:
Henk,
Ik vraag me nog altijd af, waarom heb je mij dit aangedaan? Jij denkt dat ik je 15 jaar verwaarlozing zomaar vergeef? Denk het ook niet.... Als mijn moeder niet had opgelet had mijn moeder nog een kind gehad waar ze alleen voor moest zorgen. Hoe durf je het in je botte kop te halen? Ook denk jij dat ik je papa ga noemen na 15 jaar je niet gekent te hebben.... forget it! Ik hoef jou nooit meer te zien... forget the past, but don't forget what it thaught you..
Brinta
Hier een brief aan mijn vader:
Henk,
Ik vraag me nog altijd af, waarom heb je mij dit aangedaan? Jij denkt dat ik je 15 jaar verwaarlozing zomaar vergeef? Denk het ook niet.... Als mijn moeder niet had opgelet had mijn moeder nog een kind gehad waar ze alleen voor moest zorgen. Hoe durf je het in je botte kop te halen? Ook denk jij dat ik je papa ga noemen na 15 jaar je niet gekent te hebben.... forget it! Ik hoef jou nooit meer te zien... forget the past, but don't forget what it thaught you..
Brinta
Hallo,
Je uitspraak over dat je zelfdoding maar laf vindt, doet me veel pijn. Ik vind zelfdoding niet laf. Het is namelijk geen keuze die je hebt. Jij, met je uitspraak.. Je maakt me kapot.. Voor jou is het enkel een zinnetje dat je tegen mij zegt. Het is je gedachten uit en je hebt het ook al uitgesproken. Voor mij is het mijn gedachtegang voor een dag of twee. Ik overtuig in mijn hoofd mijn lieve mama ervan dat ik zelfdoding écht niet laf vind.
En ik zal nooit tegen je zeggen dat je me veel pijn deed, alleen met jouw vier woorden. Ik wil jou daar namelijk geen pijn mee doen.
Zul je de volgende keer wat beter oppassen met wat je zegt tegen mij? Het komt hard binnen.
Maar ach, je kunt het ook niet helpen. Je weet niet beter.
Veel liefs..
Je uitspraak over dat je zelfdoding maar laf vindt, doet me veel pijn. Ik vind zelfdoding niet laf. Het is namelijk geen keuze die je hebt. Jij, met je uitspraak.. Je maakt me kapot.. Voor jou is het enkel een zinnetje dat je tegen mij zegt. Het is je gedachten uit en je hebt het ook al uitgesproken. Voor mij is het mijn gedachtegang voor een dag of twee. Ik overtuig in mijn hoofd mijn lieve mama ervan dat ik zelfdoding écht niet laf vind.
En ik zal nooit tegen je zeggen dat je me veel pijn deed, alleen met jouw vier woorden. Ik wil jou daar namelijk geen pijn mee doen.
Zul je de volgende keer wat beter oppassen met wat je zegt tegen mij? Het komt hard binnen.
Maar ach, je kunt het ook niet helpen. Je weet niet beter.
Veel liefs..
Super leuk idee dit!
Ik schrijf een brief aan een docente.
Lieve Merel,
Ik wil je bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan.
Je leerde me het gevoel van houden van. Voor het eerst in m'n leven voelde ik echte liefde. Ik werd voor het eerst getroost als ik verdrietig was, gesteund als ik zwak was. Je was als een mamma voor mij.
Ons contact is plotseling beëindigd. Jij redde m'n leven, en daarna hebben we nooit meer een woord gesproken. Dit deed en doet me heel veel pijn. Je bent zo ongelofelijk belangrijk in mijn leven!
Ik hou van je. Meer dan van wie dan ook.
Nu ben je zwanger. Eerst vind ik dat niet leuk. Moeders zijn waardeloos, waarom zou uitgerekend jij er een willen zijn? Maar nu snap ik het. Je wordt de beste moeder die iemand zich kan wensen!
Ik wand je al het geluk in de wereld toe.
Liefs,
je-weet-wel-wie
Ik schrijf een brief aan een docente.
Lieve Merel,
Ik wil je bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan.
Je leerde me het gevoel van houden van. Voor het eerst in m'n leven voelde ik echte liefde. Ik werd voor het eerst getroost als ik verdrietig was, gesteund als ik zwak was. Je was als een mamma voor mij.
Ons contact is plotseling beëindigd. Jij redde m'n leven, en daarna hebben we nooit meer een woord gesproken. Dit deed en doet me heel veel pijn. Je bent zo ongelofelijk belangrijk in mijn leven!
Ik hou van je. Meer dan van wie dan ook.
Nu ben je zwanger. Eerst vind ik dat niet leuk. Moeders zijn waardeloos, waarom zou uitgerekend jij er een willen zijn? Maar nu snap ik het. Je wordt de beste moeder die iemand zich kan wensen!
Ik wand je al het geluk in de wereld toe.
Liefs,
je-weet-wel-wie
Aan mijn eerste liefde:
Bedankt om mij plots keihard te negeren wanneer ik de rotste tijd van mijn leven had (dacht ik toen)
om alles op te zetten zoals een toneeltje om het op zo'n korte tijd af te breken
nu is alles nog veel erger
allemaal door jou
Wees er trots op
Bedankt om mij plots keihard te negeren wanneer ik de rotste tijd van mijn leven had (dacht ik toen)
om alles op te zetten zoals een toneeltje om het op zo'n korte tijd af te breken
nu is alles nog veel erger
allemaal door jou
Wees er trots op
Hier volgen 2 brieven: 1 aan mijn vriendin, 1 aan een leraar
Hoi,
Je bent de beste vriendin die ik maar kan wensen. Ik werd nooit in een groepje uitgekozen om mee samen te werken, maar dan kwam jij: "ik ga wel uit mijn groepje en werk met jou samen". Dat maakte mij blij. Vorig jaar weet ik nog heel goed. Ik was depressief. Jij stond dag en nacht voor me klaar. Ik automutileerde, maar jij was de reden voor mij dat ik alles eraan deed om te stoppen. Ik wilde zelfmoord plegen, maar jij was de reden waarom ik toch tegen het leven wilde vechten.
Maar nu ben ik alleen. Met jou in mijn hoofd. Jij bent er niet meer. Jij bent dood. Je had kanker... echt, ik vergeet je nooit meer. Ik houd van je. Jij hebt mij zo goed geholpen. Het spijt me dat ik jou niet heb kunnen helpen. Jij hebt mijn leven gered, maar ik kon die van jou niet redden.
Het spijt me,
xx
Hallo,
Je was een goede leraar. Altijd oprecht, aardig,behulpzaam... ik dacht dat ik je kon vertrouwen. Dat bleek van niet. Ik haat je. Ik ga geen u tegen je zeggen, want je verdient het niet. IK HAAT JE. Vorig jaar. Je kwam niet met hulp toen ik net een zelfmoordpoging had gedaan, terwijl je de enige was die ervan wist. Tot op die dag. De zus van mijn vriendin betrapte je op het bespreken van mijn probleem met een andere leerkracht. Die heeft me er altijd mee gekwetst. Jij wist ook dit, maar liet het gaan. Ik was niet belangrijk. Als je wist hoe erg jij mijn leven hebt verkloot... echt, ik haat je met heel mijn hart. Ik hoop dat je er lang spijt van zal hebben, en niet zo'n beetje ook. Ik hoop dat je op een dag net zoveel zal lijden als ik deed. Ik wil geen sorry meer, maar in elk geval bedankt voor het nog erger maken van de donkerste tijd van mijn leven.
Ik haat je
Hoi,
Je bent de beste vriendin die ik maar kan wensen. Ik werd nooit in een groepje uitgekozen om mee samen te werken, maar dan kwam jij: "ik ga wel uit mijn groepje en werk met jou samen". Dat maakte mij blij. Vorig jaar weet ik nog heel goed. Ik was depressief. Jij stond dag en nacht voor me klaar. Ik automutileerde, maar jij was de reden voor mij dat ik alles eraan deed om te stoppen. Ik wilde zelfmoord plegen, maar jij was de reden waarom ik toch tegen het leven wilde vechten.
Maar nu ben ik alleen. Met jou in mijn hoofd. Jij bent er niet meer. Jij bent dood. Je had kanker... echt, ik vergeet je nooit meer. Ik houd van je. Jij hebt mij zo goed geholpen. Het spijt me dat ik jou niet heb kunnen helpen. Jij hebt mijn leven gered, maar ik kon die van jou niet redden.
Het spijt me,
xx
Hallo,
Je was een goede leraar. Altijd oprecht, aardig,behulpzaam... ik dacht dat ik je kon vertrouwen. Dat bleek van niet. Ik haat je. Ik ga geen u tegen je zeggen, want je verdient het niet. IK HAAT JE. Vorig jaar. Je kwam niet met hulp toen ik net een zelfmoordpoging had gedaan, terwijl je de enige was die ervan wist. Tot op die dag. De zus van mijn vriendin betrapte je op het bespreken van mijn probleem met een andere leerkracht. Die heeft me er altijd mee gekwetst. Jij wist ook dit, maar liet het gaan. Ik was niet belangrijk. Als je wist hoe erg jij mijn leven hebt verkloot... echt, ik haat je met heel mijn hart. Ik hoop dat je er lang spijt van zal hebben, en niet zo'n beetje ook. Ik hoop dat je op een dag net zoveel zal lijden als ik deed. Ik wil geen sorry meer, maar in elk geval bedankt voor het nog erger maken van de donkerste tijd van mijn leven.
Ik haat je
Lieve jij,
Het spijt me, ik heb het verpest. Keer op keer kreeg ik de kans om eindelijk om hulp te vragen, en elke keer duwde ik iedereen weer weg, nu een aantal weken terug opnieuw. Ik weet het niet meer, ik moet nu echt aan de bel trekken, voordat het uit de hand loopt, maar ik durf niet. De stap is te groot. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er zal komen, de reacties op school, de reactie van mijn ouders. Ik leef liever zo door, wetende dat het binnenkort mis zal gaan, dan dat ik nu om hulp vraag. Ik ben zo op, ik ben zo klaar met vechten.
En nu durf ik niet meer tevoorschijn te komen, ik wil me verstoppen, ik wil verdwijnen. Ik vind het lief dat je me terug probeert te krijgen, me berichtjes blijft sturen, maar ik kan niet meer, ik wil niet meer.
Het spijt me dat je aan me vast zit, ik snap niet waarom je nog voor me vecht, ik doe je alleen maar pijn. Ik wou dat ik een betere vriendin voor je had kunnen zijn.
Ik houd enorm veel van je, ik hoop dat je dat weet.
Liefs van mij.
Het spijt me, ik heb het verpest. Keer op keer kreeg ik de kans om eindelijk om hulp te vragen, en elke keer duwde ik iedereen weer weg, nu een aantal weken terug opnieuw. Ik weet het niet meer, ik moet nu echt aan de bel trekken, voordat het uit de hand loopt, maar ik durf niet. De stap is te groot. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er zal komen, de reacties op school, de reactie van mijn ouders. Ik leef liever zo door, wetende dat het binnenkort mis zal gaan, dan dat ik nu om hulp vraag. Ik ben zo op, ik ben zo klaar met vechten.
En nu durf ik niet meer tevoorschijn te komen, ik wil me verstoppen, ik wil verdwijnen. Ik vind het lief dat je me terug probeert te krijgen, me berichtjes blijft sturen, maar ik kan niet meer, ik wil niet meer.
Het spijt me dat je aan me vast zit, ik snap niet waarom je nog voor me vecht, ik doe je alleen maar pijn. Ik wou dat ik een betere vriendin voor je had kunnen zijn.
Ik houd enorm veel van je, ik hoop dat je dat weet.
Liefs van mij.
Lieve papa,
Het doet me pijn, wat je hebt gedaan. Ik weet dat ik van je moet houden, en dat doe ik ook. Elke keer hadden we ruzie. Elke dag schold je me uit. Ook deed je me fysiek pijn. Je maakte me bang. We hadden steeds vaker ruzie, het liep uit de hand. Op school trokken ze aan de bel, maar ik was te bang. Ik bleef alles maar ontkennen. Ik voelde me niet goed in m'n vel. Na een paar maanden had ik geleerd om erover te praten. Ik zocht hulp. De speciale mensen op school wilden ook met jullie praten, jij vond dit maar niks. In die tussen tijd hadden we alleen maar constant ruzie. Ik deed alles verkeerd in jouw ogen. Je sloeg me. Je bleef maar zeggen hoe slecht ik was en dat iedereen me haat. Je haalt me al jaren naar beneden, ik kan niet eens herinneren wanneer dit begon. Het geestelijke deed me meer pijn dan het fysieke, en dat leek niemand om me heen te begrijpen. De dag van het gesprek op school, de vreselijkste dag. Je bleef toen maar schreeuwen tegen die vrouw. Ze vonden dat we hulp nodig hadden, jij was hier fel op tegen. Het was echt niet veilig toen we thuis kwamen, jij was zo van slag. Daarom liep ik voor een paar uur weg, ik was zo bang. Dat spijt me enorm. Jullie gingen met de buren praten, en dat deed zoveel goed. Je ging wat veranderen, maar dit duurde niet zo lang. Op school had ik nog steeds gesprekken, omdat ze zo geschrokken waren. Zodat ik kon zeggen dat het goed ging. Nu een tijdje later gaat het wel wat beter, maar nog steeeds haal je me naar beneden en doe je me pijn. Ik doe mijn best om de ruzie's te ontwijken.
Lieve mama,
Ik geloof best dat je hebt geknokt. Je had het moeilijk, je was overspannen. je had een rare drukke baan. Een baan waarbij je depressief werd. Toen je weg was ging het thuis nooit goed. Als je er was stond je achter papa. Je was veel met andere dingen bezig. Je verloor later je baan. Het ging niet zo goed met mij, maar je zag niks. Ondanks je nu altijd thuis was, hadden papa en ik steeds vaker ruzie. Ook als we geen ruzie hadden deed hij nooit leuk tegen mij. Je was altijd eens met papa. Je kwam erachter dat ik erover gepraat had. Je kwam toen soms voor me op, maar dat deed je soms ook niet of je deed niks en liet het ons uitvechten. In het gesprek op school, stond je ook volledig achter papa. Sinds toen kun je wel heel boos op me worden, en dan weet je niet hoe je je in kunt houden. De persoon die me het beste helpt en er voor me is, is jullie grootste vijand. Je hebt het daar heel erg vaak over, en dat vind ik niet zo leuk. Maar dat kun je ook niet weten.
Lieve papa en mama,
Ik voel me steeds niet zo gelukkig. Ook al denkt mama van wel. Ik moet er nog vaak aan denken. dan speelt het zich weer af in mijn hoofd. Als het thuis weer minder goed gaat, kan ik er ook minder goed tegen als eerst. Maar dat gaat wel weer over denk ik, hoop ik. Ik probeer nu sterker te worden en ik doe er alles aan om beter te voelen. En ik ben niet meer bang om erover te praten!
Het doet me pijn, wat je hebt gedaan. Ik weet dat ik van je moet houden, en dat doe ik ook. Elke keer hadden we ruzie. Elke dag schold je me uit. Ook deed je me fysiek pijn. Je maakte me bang. We hadden steeds vaker ruzie, het liep uit de hand. Op school trokken ze aan de bel, maar ik was te bang. Ik bleef alles maar ontkennen. Ik voelde me niet goed in m'n vel. Na een paar maanden had ik geleerd om erover te praten. Ik zocht hulp. De speciale mensen op school wilden ook met jullie praten, jij vond dit maar niks. In die tussen tijd hadden we alleen maar constant ruzie. Ik deed alles verkeerd in jouw ogen. Je sloeg me. Je bleef maar zeggen hoe slecht ik was en dat iedereen me haat. Je haalt me al jaren naar beneden, ik kan niet eens herinneren wanneer dit begon. Het geestelijke deed me meer pijn dan het fysieke, en dat leek niemand om me heen te begrijpen. De dag van het gesprek op school, de vreselijkste dag. Je bleef toen maar schreeuwen tegen die vrouw. Ze vonden dat we hulp nodig hadden, jij was hier fel op tegen. Het was echt niet veilig toen we thuis kwamen, jij was zo van slag. Daarom liep ik voor een paar uur weg, ik was zo bang. Dat spijt me enorm. Jullie gingen met de buren praten, en dat deed zoveel goed. Je ging wat veranderen, maar dit duurde niet zo lang. Op school had ik nog steeds gesprekken, omdat ze zo geschrokken waren. Zodat ik kon zeggen dat het goed ging. Nu een tijdje later gaat het wel wat beter, maar nog steeeds haal je me naar beneden en doe je me pijn. Ik doe mijn best om de ruzie's te ontwijken.
Lieve mama,
Ik geloof best dat je hebt geknokt. Je had het moeilijk, je was overspannen. je had een rare drukke baan. Een baan waarbij je depressief werd. Toen je weg was ging het thuis nooit goed. Als je er was stond je achter papa. Je was veel met andere dingen bezig. Je verloor later je baan. Het ging niet zo goed met mij, maar je zag niks. Ondanks je nu altijd thuis was, hadden papa en ik steeds vaker ruzie. Ook als we geen ruzie hadden deed hij nooit leuk tegen mij. Je was altijd eens met papa. Je kwam erachter dat ik erover gepraat had. Je kwam toen soms voor me op, maar dat deed je soms ook niet of je deed niks en liet het ons uitvechten. In het gesprek op school, stond je ook volledig achter papa. Sinds toen kun je wel heel boos op me worden, en dan weet je niet hoe je je in kunt houden. De persoon die me het beste helpt en er voor me is, is jullie grootste vijand. Je hebt het daar heel erg vaak over, en dat vind ik niet zo leuk. Maar dat kun je ook niet weten.
Lieve papa en mama,
Ik voel me steeds niet zo gelukkig. Ook al denkt mama van wel. Ik moet er nog vaak aan denken. dan speelt het zich weer af in mijn hoofd. Als het thuis weer minder goed gaat, kan ik er ook minder goed tegen als eerst. Maar dat gaat wel weer over denk ik, hoop ik. Ik probeer nu sterker te worden en ik doe er alles aan om beter te voelen. En ik ben niet meer bang om erover te praten!
Lieve ouders,
Jullie snappen mij niet en ik jullie niet. We botsen en jullie weten dat ik volend jaar het huis uitga. Tot die tijd moet ik met jullie leven in deze kutsituatie! Ik sta er alleen voor! Jullie hebben niks door. Diep in mijn hart hou ik nog van jullie maar ik weet geen raad meer.
x jullie dochter
Jullie snappen mij niet en ik jullie niet. We botsen en jullie weten dat ik volend jaar het huis uitga. Tot die tijd moet ik met jullie leven in deze kutsituatie! Ik sta er alleen voor! Jullie hebben niks door. Diep in mijn hart hou ik nog van jullie maar ik weet geen raad meer.
x jullie dochter
Lieve .....
Ik wil bij je zijn. Ik wil je zoenen elke keer als ik je zie. Ik wil tegen je zeggen hoeveel ik van je hou. Ik wil jou vriendin zijn waar je gek op bent. Hellaas zal dit allemaal nooit gebeuren aangezien ik ontzichtbaar voor je ben. Nog nooit heb je iets tegen mij gezegd. Misschien vroeg je soms tijdens gym iets als ik de bal had. Maar verder heb je nog nooit iets tegen me gezegd. Ik verlang elk moment van de dag naar je. Het maakt me kapot om andere meisjes met jou te zien flirten. Ik weet dat jij en ik nooit bij elkaar zullen zijn. Maar van elk moment dat je bij me in de buurt ben geniet ik al loop je alleen al langs me. Je moest eens weten hoeveel ik over jou droom. Je zou hellemaal gek worden aangezien jij mij maar een saai stilletjes meisje vind. Wat dacht ik dan ook wel niet ? Verliefd worden op de populairste jongen uit de klas waar alle meisjes verliefd op zijn ? Toch ben ik blij dat ik het ben. Het verwoest me dat ik niet bij je kan zijn maar over jou dromen is ook leuk. Love you xxxx dat saaie stille meisje
Ik wil bij je zijn. Ik wil je zoenen elke keer als ik je zie. Ik wil tegen je zeggen hoeveel ik van je hou. Ik wil jou vriendin zijn waar je gek op bent. Hellaas zal dit allemaal nooit gebeuren aangezien ik ontzichtbaar voor je ben. Nog nooit heb je iets tegen mij gezegd. Misschien vroeg je soms tijdens gym iets als ik de bal had. Maar verder heb je nog nooit iets tegen me gezegd. Ik verlang elk moment van de dag naar je. Het maakt me kapot om andere meisjes met jou te zien flirten. Ik weet dat jij en ik nooit bij elkaar zullen zijn. Maar van elk moment dat je bij me in de buurt ben geniet ik al loop je alleen al langs me. Je moest eens weten hoeveel ik over jou droom. Je zou hellemaal gek worden aangezien jij mij maar een saai stilletjes meisje vind. Wat dacht ik dan ook wel niet ? Verliefd worden op de populairste jongen uit de klas waar alle meisjes verliefd op zijn ? Toch ben ik blij dat ik het ben. Het verwoest me dat ik niet bij je kan zijn maar over jou dromen is ook leuk. Love you xxxx dat saaie stille meisje
Dit wil ik eigenlijk naar psygoloog stuuren die ik ooit gehad heb,
Hwt spijt me dat ik een last was met mijn problemen, het spijt me dat je tegen zoon klein dik mormeltje moest kijken en praten, het spijt me dat je zoveel tijd aan me heb besteed het spijt me echt heel erg.
Hierdoor heb ik ook niet alles durfen te vertellen$
Ik heb nirt verteld dat ik me nog steeds zo kut voel en dat ik nog steeds wil snijden, dat ik nog steeds denk dat zelfmoord de oplossing is, dat ik nog steeds aan pro ana wil doen, het spijt me voor alles! Het spijt me dat ik me heb laten overhalen te gaan praten met echte hulp, ookal moest ik dit, ik wil alleen zeggen dat het me spijt dat ik naar je toe moest en dat ik een spijt gevoel heb dat ik kwam, omdat ik bang ben dat je me irritant, klein, dim, dom, en alles vind/vond het spijt me gewoon dat ik moest komennhet spijt me allemaal heel erg!
En wereld het spijt me dat ik leef$$$$
Hwt spijt me dat ik een last was met mijn problemen, het spijt me dat je tegen zoon klein dik mormeltje moest kijken en praten, het spijt me dat je zoveel tijd aan me heb besteed het spijt me echt heel erg.
Hierdoor heb ik ook niet alles durfen te vertellen$
Ik heb nirt verteld dat ik me nog steeds zo kut voel en dat ik nog steeds wil snijden, dat ik nog steeds denk dat zelfmoord de oplossing is, dat ik nog steeds aan pro ana wil doen, het spijt me voor alles! Het spijt me dat ik me heb laten overhalen te gaan praten met echte hulp, ookal moest ik dit, ik wil alleen zeggen dat het me spijt dat ik naar je toe moest en dat ik een spijt gevoel heb dat ik kwam, omdat ik bang ben dat je me irritant, klein, dim, dom, en alles vind/vond het spijt me gewoon dat ik moest komennhet spijt me allemaal heel erg!
En wereld het spijt me dat ik leef$$$$
ik mis de bruine ogen
Hoe je me kust ‘s avonds
Ik mis de manier waarop wij slapen
Alsof er geen zonsopkomst is
Ik hou van jou lach
Ik mis de manier waarop we adememde
Maar ik heb jou nooit verteld
Wat ik toch moest zeggen
Nee ik heb het nooit verteld
Ik hield het altijd voor mezelf
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Ik zie jou puppieogen, elke keer als ik mijn ogen sluit
Jij maakt het moeilijk dat te zien
Waar ik thuis hoor
Wanneer ik niet bij jou ben
Maar ik heb je nooit verteld
Wat ik je zou moeten zeggen
Nee ik heb het je nog nooit verteld
Ik hield het voor me
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Zonder jou......
Maar ik heb je nooit verteld
Wat ik wel had moeten zeggen
Nee ik heb het je nooit verteld
Ik hield het voor mezelf
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Zonder jou......
Hoe je me kust ‘s avonds
Ik mis de manier waarop wij slapen
Alsof er geen zonsopkomst is
Ik hou van jou lach
Ik mis de manier waarop we adememde
Maar ik heb jou nooit verteld
Wat ik toch moest zeggen
Nee ik heb het nooit verteld
Ik hield het altijd voor mezelf
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Ik zie jou puppieogen, elke keer als ik mijn ogen sluit
Jij maakt het moeilijk dat te zien
Waar ik thuis hoor
Wanneer ik niet bij jou ben
Maar ik heb je nooit verteld
Wat ik je zou moeten zeggen
Nee ik heb het je nog nooit verteld
Ik hield het voor me
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Zonder jou......
Maar ik heb je nooit verteld
Wat ik wel had moeten zeggen
Nee ik heb het je nooit verteld
Ik hield het voor mezelf
En nu,
Mis ik elk ding om jou heen
Na alle dingen die we hebben meegemaakt
Ik mis elk ding om jou heen
Zonder jou......
Wow, echt mooi geschreven!!!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
