Skip to main content

Ik heb op dit moment veel problemen waar ik niet weet wat ik ermee moet. Ik durf het bij mijn ouders/school niet kwijt en ben ook niet gehecht genoeg met een of meer vrienden om er over te praten.

Ik heb een redelijke grote vriendengroep (maar een paar van hun mag ik, de rest heb ik niet veel mee) die redelijk vaak afspreken met elkaar maar ik ben daar eigenlijk nooit bij, verder wordt ik ook niet meegevraagd. Ik wil ook mezelf niet uitnodigen.

1 van die jongens in de groep (ben zelf ook jongen) heb ik al een tijdje hele erge gevoelens voor. Tot het punt waar ik soms niet kan slapen. Ik ben nogsteeds naar niemand uitgekomen  omdat een groot gedeelte van die groep er ook iets tegen heeft en ik durft niet tegenover mijn ouders (ondanks dat mijn zus ook op zelfde geslacht valt en al is uitgekomen daarvoor).

Ook ben ik redelijk recent in een klas gezet met kinderen onder mijn leeftijd op 2 na. Ik kan het prima vinden met hun maar 1 van hun heeft ook een andere hechte vriendengroep waar ik mezelf ook niet naar wil uitnodigen. Verder heb ik niks gemeen met die kinderen en zijn ze erg vervelend.

Ik heb hele erge sociale angst ook. Als ik iets moet zeggen in de klas wordt ik al rood en komen woorden er niet goed uit. Ik heb een paar keer voor de klas moeten presenteren en toen stond ik te trillen en kon ik bijna niks goed uitleggen. 

Mijn zus en mijn ouders zijn een tijdje naar therapie geweest nadat mijn zus 2x een “poging” had gedaan. Op dat moment wist ik niet dat ik het misschien ook wel nodig had.

Ook heeft mijn vader in het verleden een affaire gehad toen ik nog ongeveer 4-5-6 was, ze zijn nogsteeds bij elkaar gebleven maar het was een slechte periode. Ik herinner me niet alles meer maar ik weet nog dat mijn moeder hem een keer letterlijk het huis uit schopte en dat hij een paar weken in een sta caravan heeft gezeten. Tegenwoordig heb ik niet het gevoel alsof mijn moeder merkt dat ik problemen heb. Als ik  “langzaam” ben en weinig energie heb of andere dingen, merkt ze niks en wordt alleen maar boos op mij omdat ik iets niet snel genoeg doe of reageer. 

ik heb oprecht geen idee meer wat ik moet doen verder en wou hier even mijn verhaal delen.

Hey!

Van 1 lgbtq'er tot een andere, Ik zit ook in de kast. Een tip. Niet er uit komen als je ouders je niet zullen accepteren of het gevaarlijk/slechte situatie voor je is. Maar als het veilig is en jij vind het een goede tijd zou ik het zeker doen. Het lucht heel erg op! 🙂 ik heb ook best wel last van sociale angst. Ik praat met een coach/therapeut en het help echt! Er is helemaal niks mis met om hulp vragen! Ik praat ook aleen met mn therapeut over dingen waar mn ouders niet eens over weten.

Ik zou misschien praten met de kindertelefoon en hun om advies vragen, of naar je huisarts gaan. Ik denk als je daar vraagt voor hulp dat ze je zeker helpen, als jij wilt dat dat prive blijf moeten ze dat verplicht doen (dat is volgens mij een wet). 

Ik hoop dat dit een beetje heeft geholpen! 


Hoi @Anonymous8526470 ,

We lezen dat je in een lastige situatie zit.
Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.

Groetjes, Esther van De Kindertelefoon.


Reageer