Skip to main content

Oké, ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Het is de tweede schooldag en ik heb me ziekgemeld. Niet omdat ik echt ziek ben (nou ja soort van) maar door stress. Vandaag was ik bijvoorbeeld mijn boeken vergeten en ik wist niet welk lokaal ik moest zijn. Er waren ook zo veel mensen en ik was beetje aan het hyperventileren. Ik ken bijna niemand van mijn klas omdat ik nieuw ben, en ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen dus ik heb me ziek gemeld. Maar dat is niet de eerste keer dat ik me eigenlijk heb ziekgemeld door stres of verdrietigheid. Ik zit nu in de 2e maar in de brugklas heb ik me denk ik 10 keer ziek gemeld omdat ik het op school niet meer aankon. Ik ben heel gevoelig en bijvoorbeeld een keer schreeuwde iemand tegen mij “pak de bal dan” met Lo. En toen heb ik me dus ook ziek gemeld. En om elk klein dingetje begin ik te huilen te panikeren en zo al. Ik heb dit al aan m’n ouders verteld maar ze zeggen dat het wel goed komt. Maar ik kan het echt niet meer! Ik zit nu bijna te huilen voor wat er morgen weer op school gebeurd en dat het weer zo druk is! En ik weer iets ga verkloten! Ik wil het liefst gewoon naar een andere school, thuis school Of naar een school waar er groepen zijn van maar 6 kinderen ofzo. Ik weet het ook niet. Kunnen jullie mij helpen??

Hai

Laten we eerst is proberen rationeel te denken: 1. Kan jij er wat aan doen dat niet alles lukt? Nee, daar kan je niks aan doen. Mensen kunnen geïrriteerd aan je raken, net zoals jij dat misschien ook soms met anderen hebt. Dat gebeurt gewoon.

2. Weet je of heb je enige invloed op hoe morgen eruit ziet? Niet echt, ookal helpt het niet mee als je al van een rampscenario uitgaat. 

3. Laten we zeggen dat je naar een andere school of naar speciaal onderwijs (de groepen waar maar 6 kinderen zijn) gaat, wie zegt dat jij daar anders bent, dat je klasgenoten anders zijn, dat de stress minder is? Niemand. En het zal ook weinig verschillen. School blijft school, zoals het op elke school is. Bij thuisonderwijs ontneem je jezelf de kans om te groeien als mens, sociaalvaardig, maar ook kennisvaardig. Je hebt vast iets van ambitie of een droom, en daarvoor zal je op z'n minst de middelbare school moeten overleven.

Ik vertel je dit omdat je moet leren begrijpen dat het leven soms gewoon niet leuk is, maar dat de tegenslagen er in elk mogelijk scenario zullen zijn, oftewel... Deal with it. Leer er mee omgaan, in plaats van er mee te zitten worstelen en elke dag van de week uitgaan van dezelfde kut dag


Hey,

Dat klinkt niet chill wat je allemaal vertelt! Je raakt snel in paniek en uit angst meld je je dan af.

Ik zou je willen aanraden om je mentor te mailen en om een afspraak zsm in te plannen om een keertje te praten. Dan kun je vertellen dat je zoveel stress hebt. Niet alleen kan je mentor je helpen om wegwijs te worden en te kijken hoe je meer rust kan pakken op school. Je mentor kan ook helpen om bv met je ouders te praten over die stress en paniek. Misschien dat je ouders het serieuzer nemen als een andere volwassene er met ze over praat. 

Je schrijft ook dat je bang bent om dingen te verkloten, maar wat heb je dan precies verkloot? Ik lees niks in je verhaal wat fout is gegaan of wat je fout gedaan zou hebben. Ik denk dat dat vooral in je hoofd zit. Het is heel normaal om je aan het begin van het jaar en zeker voor het eerst op een nieuwe school onzeker te voelen. Ook is het normaal om dan wat gestresster te zijn. Het is logisch dat je vrienden wil maken, mee wil komen, goede cijfers wil halen, etc. Echter, als je jezelf zo veel druk op legt, maak je het jezelf niet veel makkelijker. Er is zo veel ruimte om '’fouten'’ te maken. De dingen die jij als fouten ziet, zijn hele normale dingen om tegenaan te lopen. Probeer dat los te laten en te ontdekken hoe alles werkt. 

Gr. Pin


Reageer