Hey,

Mijn moeder en ( nu ex)stiefvader zijn een jaar geleden uit elkaar gegaan. Ik had het daar super moeilijk mee, want ik moest gelijk verhuizen naar mijn opa. Ze waren 8 jaar samen en tegen ‘het einde’ had ik een heel goede band met mijn toen der tijd stiefvader. Ik heb het gevoel gehad dat bijna niemand mij steunde en ik echt hulp nodig had op dat moment en het niet kreeg. Er werd niet gevraagd en gehoord waar ik mee zat en dat doet me nu nog heel veel. Het is nu een jaar verder en ik ben er zeker nog niet overheen. Ik ging super erg aan mezelf twijfelen en dacht dat ik niet goed was, want hij ging er vandoor met een andere familie. 

Mijn vrienden nemen mij niet serieus, althans zo voel ik het. Ze denken dat voor mij alles een grap is en elke x als we afspreken krijg ik weer te horen wat er niet leuk is aan mij. Dat doet best pijn, want elke x als er zoiets wordt gezegd, denk ik weer terug aan het moment dat mijn moeder en stiefvader uit elkaar gingen. De tweede x dat ik een scheiding meemaakte.. Het maakt mij onzeker als ik te horen krijg wat ik ‘fout’ doe en het maakt mij verdrietig. Ik heb het gevoel dat ik mezelf niet kan zijn en als ik er wat van zeg, is er geen begrip, maar discussie. Wat moet ik doen? Mijn vrienden begrijpen niet hoe ik mij voel, terwijl ik een super heftige tijd achter de rug heb. (Toen ik tegen een van mijn beste vriendinnen zei dat ze misschien uit elkaar gingen zei ze: o, ik dacht er is iets heel ergs ofz hahah. Ik ging in een week van denken dat ze misschien uit elkaar gingen naar wonen bij opa.)