Hoihoi, voordat je leest; deze post is even om alles eruit te gooien waar ik bijna 24/7 mee zit. Ik weet het; dit is een lastig onderwerp. Reactie is niet verplicht natuurlijk maar als iemand iets heeft dat mij kan helpen, alvast enorm bedankt
Dus ik denk nu al 5 jaar na over mijn persoonlijkheid, en in de loop van de jaren stelde ik mezelf steeds meer in vraag. Ik heb zoveel geworsteld, dat ik dacht dat het tijd werd om het iemand te vertellen. Dus ongeveer 3 of 4 weken geleden schreef ik een brief waarin ik mijn seksualiteit verklaarde.
Mijn plan was om de brief persoonlijk aan mijn liefhebbende en ondersteunende moeder te geven, maar ik heb nooit de moed kunnen vinden om dat te doen. Ik verstopte de brief onder mijn kussen, in een boek (tussen de pagina's). Gisteren, terwijl mijn moeder het huis aan het schoonmaken was, vond ze het briefje, ongeveer 10 minuten voordat ik thuiskwam van school. We hadden een leuk en zeer comfortabel gesprek van ongeveer 30 minuten. Ik heb haar eigenlijk alles verteld.
Ik weet dat dit raar klinkt, maar ik heb mezelf 'opgevoed tot christen'. Ik ga naar de kerk, en ja... ik zou kunnen zeggen dat ik een gelovige ben. Zoals ik al zei, ik twijfel al een jaar of vijf aan mezelf. Ik ben altijd heel accepterend geweest tegenover de LGBT-gemeenschap, maar ik heb mezelf nooit kunnen accepteren. Ik schaam me voor wat ik ben.
Dit is waar ik momenteel mee worstel:
- Ik schaam me om uit de kast te komen. Ik ben nog nooit verliefd op iemand geweest en ik ben nog erg jong. Hoewel ik het zeker weet kan mezelf niet serieus nemen.
- Ik haat het om een uitzondering te zijn. Ik wil niet opvallen. Het spijt me zo voor mijn moeder. Ze heeft "het is goed!" nu al meer dan een miljoen keer gezegd, maar het spijt me heel erg dat ze dat allemaal moet meemaken. Ik wil niet dat mensen om mij heen anders handelen, ik ben dezelfde persoon.
- Er is veel homofobie in de wereld. Er wordt op de homo's op mijn school neergekeken. Ik heb mijn vrienden horen zeggen: "Ew, ik zou niet willen dat een homo in mijn buurt komt en fantasieën over mij heeft". Ze zullen denken dat ik walgelijk ben, ook al betekent homo zijn niet dat je seks wilt hebben met elke man die je ziet.
- Mijn vader zou kunnen denken dat hij gefaald heeft om mij als man op te voeden. Ik bedoel, ik ben helemaal niet meisjesachtig, maar hij zou kunnen denken dat hij gefaald heeft in het onderwijzen van de auto's, motoren en basketbalkant van mannelijkheid.