Zoiets had ik vernomen…
En ja, het is inderdaad jammer voor haar. Nu ook nog voor mij, ik vind het nogal moeilijk en kan het niet geloven. Maar uiteindelijk moet ik er toch mee leren leven. Er komt vast wel weer iemand anders op mijn pad die beter voor mij is. Ik merk dat ik uiteindelijk wel boos zal gaan worden hierom. Maar mijn moeder zegt dat ik niks fout heb gedaan en dat ik mezelf niets hoef te verwijten.
Daar heeft je moeder een punt. Vermoedelijk blijf jij uiteindelijk met een fijner gevoel achter, aangezien jij degene bent die positieve initiatieven is blijven nemen, en die trouw is gebleven.
Gr. Kenshin
Bedankt voor de (directe of indirecte) peptalk! Ik begin al wel een beetje in te zien dat je gelijk hebt… Dat ik misschien minder ben verloren dan ik dacht…. De realisatie moet gewoon komen en ik heb last van ups en downs. Dat zij er later meer last van zou kunnen hebben dan ik voelt een beetje als mezelf wreken, is dat stom?
Hallo Pindakes
Erg vervelende situatie! Ik heb ook ooit ruzie gehad om die reden
1. Je kan haar het beste eventjes na rust laten. Dat is enorm moelijk maar ga iets anders doen (andere mensen snappen of spelletjes doen)
2. Je kan meschien aan haar vragen/vertellen dat jij het erg leuk vind om veel te appen. En dat jullie daar samen een nuance in kunnen vinden. En als ze dat niet wil dan kan je bijvoorbeeld tips van "1." opvolgen.
3. Zoals ik al eerder vertelde heb ik ook daarom ruzie gehad. En werd het alleen maar erger toen ik de hele tijd sorry ging sturen en ben je nog boos? Daarom zou ik dat niet doen en haar gewoon 3-4 dagen na rust laten. En als ze eerder appt dan weet je dat zij daar behoefte aan heb. En kan je weer de vriendschap opbouwen
Hopelijk heb je er iets aan 
Hallo WoW,
Ontzettend goed advies. Ik zou er zeker iets mee kunnen, alleen vandaag is via haar moeder dus gebleken dat ze geen vriendinnen meer wilt zijn. Dus nu ben ik bezig het los te laten want ik kan niet anders.
Ik heb 4 weken gewacht met het appen toen ze ruimte wou en het was alsnog niet genoeg. Dus uiteindelijk… Tja, uiteindelijk houdt het gewoon op blijkt nu. Niet dat ik het helemaal doorheb want ik kan het nog steeds niet totaal geloven maar… ja…
Heel erg bedankt voor je advies, ik weet zeker dat heel veel mensen die dit gesprek lezen er baat bij hebben als ze in een soortgelijke relatie zitten.
Groetjes,
Pindakes.
‘Dat zij er later meer last van zou kunnen hebben dan ik voelt een beetje als mezelf wreken, is dat stom?’
In mijn ogen zou dit eerder een vorm van karma zijn. Jij gedroeg je correct, waardoor je je vroeg of laat beter zal voelen. Je vriendin liet zich niet van haar mooiste kant zien, waardoor ze later spijt zou kunnen krijgen.
Gr. Kenshin
Ja inderdaad, dat bedoel ik precies..! Ik heb vandaag ook mijn hart gelucht bij een schoolvriendin. Momenteel ben ik niet persé verdrietig (Komt wel weer) maar kan ik het me nog steeds niet realiseren.
Ik ben wel gefrustreerd dus ik hoop dat er inderdaad wel karma aan de pas komt later...
Goed dat je je hart gelucht hebt bij een vriendin. En inderdaad: op sommige momenten zul je je verdrietiger voelen dan op anderen.
Naar mijn gevoel zullen persoonlijkheden zoals de jouwe vaker eindigen met een fijne vriendengroep, aangezien op jou gerekend kan worden. Da’s ook een vorm van karma.
Gr. Kenshin
Ja, het voelt heel goed om mijn hart te luchten. Ik ben ook heel benieuwd naar wat mijn psycholoog van de situatie vind.
Momenteel ben ik boos: Dat is veel makkelijker dan verdrietig zijn. Mijn respect voor de vriendin is weg en het vertrouwen ook, dat zorgt ervoor dat het gemis ook wel een beetje weggaat.
Ja daar ben ik weer (Sorry sorry sorry alvast...)
Nou ja, er is een tijdje geweest tussen dit bericht en het laatste bericht maar ik moest toch weer eventjes alles eruit gooien.
Ik ben de afgelopen drie weken vooral heel erg boos geweest, wat alsnog makkelijker ia dan verdrietig zijn, maar nu heb ik het idee dat het gemis terugkomt, samen met het verlangen en verdriet van alles en dat ik niet snap waar het fout is gegaan. Als ze nu zou appen dat ze weer vriendinnen wilt zijn dan zou ik dat misschien wel overwegen, maarja is dat goed of niet..? Toch weer die als, hè..?: Hoop. En hoop verandert vaak in een teleurstelling…
Ze liket nog steeds mijn Tiktoks, maar ik niet de hare. Misschien is dat wel mijn manier om te laten merken dat ik boos ben - Of te doen alsof ze me niets meer uitmaakt -, haar negeren.
Maar toch merkte ik de laatste paar dagen dat ik nog best wel van haar hou, heel diep vanbinnnen, en dat ik om haar geef, en dat ze me wél nog wat uitmaakt. Dat wisselt echter af met ontzettende woede waarin ik haar 10x meer pijn toewens dan zij mij heeft aangericht. Niet echt goed denk ik maar ik kan het niet helpen… Ik wil gewoon dat het weer is zoals een paar maanden geleden toen alles nog zo rooskleurig was, dat wou ik echt heel graag.
Alleen is ze de pijn waard..? Waarschijnlijk niet. Maar waarom kunnen mensen die vriendschappen potentieel aan de lopende band aanmaken en weer afbreken je zo veel pijn doen? Dat zijn ze toch niet waard..?
Oh, de zaterdag na de maandag waarop haar moeder belde om de vriendschap te verbreken reageerde ze op mijn laatste appje met dat ze me veel goeds wenst, een dag nadat ik bij de psycholoog was, net nadat ik het niet kon bespreken met een professional. Ik heb het alleen gelezen, en er niet op gereageerd, maar het bracht me zo in de war, en ik dacht alleen maar aan haar, waarom ze zo deed en waarom ze in vredesnaam nog iets appte. Was het goed om niet meer te reageren..? Ik dacht er nog aan om een kortaffe “K” te sturen maar deed het toch maar niet.
Dat is alles waar ik nu op kan komen, als je tot hier bent gekomen dan… bedankt, echt heel erg bedankt voor je geduld. Ik hoop dat mensen die ooit, al is het nu of over vijf jaar, dit lezen omdat ze in net zo in de knel zitten als mij hier iets van leren en zich begrepen voelen, dat wou ik nog eventjes zeggen.
Groetjes,
Pindakes
Hey Pindakes
Wat jammer dat het verbreken van deze vriendschap nog steeds zwaar op je weegt. Vermoedelijk ligt dit voor dit meisje helemaal niet zo zwaar als dat bij jou het geval is, wat het in mijn ogen best onrechtvaardig maakt.
Heb je de kans om regelmatig een professional of begeleider te zien? Misschien helpt het om, onder andere op school, regelmatig gesprekjes in te plannen. Ook als je je op de dagen van de gesprekjes prima zou voelen, kan het geen kwaad om je gevoel bij wijze van spreken voor te zijn, en te praten over wat er speelt.
Als ik jouw situatie vergelijk met eentje waar ik me in bevind, zie ik dat ik ook met afwisselende gevoelens worstel. Het ene moment kan ik rationaliseren en heb ik iets van ‘ach ja, ieder zijn eigen weg, mooi dat we elkaar gekend mogen hebben’, terwijl ik op het andere moment iets kan voelen als ‘niet eerlijk, wat we hadden was zo mooi’. Dat deze gevoelens afwisselen, lijkt me best natuurlijk.
Niet reageren op dat ene berichtje is je volste recht. Op die manier geef je aan dat je niet langer aandacht wilt besteden aan de vervelende situatie waarin jullie je bevinden. Een eenvoudige ‘ok, bedankt’ had ook gekund, als afsluiter zeg maar, maar jij voelt hoogstwaarschijnlijk het beste aan wat wel en niet kan.
Gr. Kenshin
Hallo Kenshin,
Ja, het is erg vervelend, en ik vond de woede veel beter omdat dat gevoelens van spijt en gemis onderdrukt. Maar ja, om nou constant boos te blijven is uiteindelijk ook geen optie… Het is ook onrechtvaardig, fijn dat je dat nog even zegt, dat is een opluchting.
Over 1,5e week zie ik mijn psycholoog, misschien kom ik in de tussentijd mijn mentor van vorig jaar tegen om met hem te praten want dat is ook altijd heel fijn en met hem heb ik echt een vertrouwensband opgebouwd.
En wat vervelend dat jij ook last heb van soortgelijke gevoelens, dat gun ik zo’n goed en behulpzaam persoon als jou echt niet. Vergeet niet dat, al geef je zelf zo vaak advies, het geen kwaad kan om zelf ook een topic te starten als het je allemaal teveel wordt. En er zijn zeker weten mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Je hebt zeker gelijk over dat die gevoelens natuurlijk zijn. Het gaat wel weer over maar voor nu is het lastig.
En is het na twee weken niet te laat om nog te reageren? Ik denk het misschien wel eigenlijk, want nu zul je net zien dat ze denkt “O, ze heeft me echt losgelaten en ze vind me het niet meer waard”.
Het is ook wel lullig op een andere manier dat dit alles gaande is. We hadden zo’n 9 maanden vriendschap en toen werd ze ineens immens geïnteresseerd in iets waar ik niet zo veel bij voelde. Dus ik voel me naast dit alles ook nog eens aan de kant geschoven voor een fandom.
Groetjes,
Pindakes
Nu nog reageren zou inderdaad voor verwarring kunnen zorgen. Laat het hier gerust bij.
Je vorige mentor opzoeken is zeker een goede optie. Fijn dat je zo’n vertrouwde band met hem hebt.
‘Vergeet niet dat, al geef je zelf zo vaak advies, het geen kwaad kan om zelf ook een topic te starten als het je allemaal teveel wordt.’
Dat zal ik in gedachten houden 
Bedankt.
Gr. Kenshin
