Heel erg bedankt! Fijn om te horen, dat was ook de bedoeling. Stiekem hoop ik dat ik het, net zoals mijn andere notitieappjes nooit te versturen, want ik snap wel dat als zij weer aardig en gezellig gaat doen het super dom zou zijn de confrontatie weer aan te gaan.
O ja, net ben ik niet zo slim geweest: Ben video’s van ons twee gaan terugkijken toen het gezellig was en tja, nu mis ik dr nog meer, oeps. Maar ik heb het nu al 1,5 week volgehouden om haar niets te appen en haar met rust te laten dus die 2 dagen totdat ik de psycholoog zie zouden ook wel moeten kunnen....
Door het bekijken van video’s kwam het gemis naar boven. Da’s begrijpelijk. Denk je dat je jezelf af zou kunnen leiden? Met een film bijvoorbeeld, met huiswerk, of met een spannend boek?
Gr. Kenshin
Dus het is normaal om haar daardoor meer te missen..?
Op het moment kijk ik comedy filmpjes, heb ik met mijn moeder een taart gebakken en moet ik natuurlijk nog huiswerk afkrijgen.
Haar missen na het doorlopen van fijne herinneringen lijkt me heel normaal. De fijne herinneringen zouden namelijk de wat negatievere ervaringen kunnen maskeren.
Goed dat je je op een gezonde manier aan het bezighouden bent 
Gr. Kenshin
Ja op het moment dat ik zo’n filmpje kijk wordt ik er blij van en daarna komt het gemis en de onbegrip weer…
Maar het is nog minder dan een dag totdat ik mijn psycholoog en mogelijk mijn oude mentor spreek dus nu ist gewoon nog eindsprintje naar de finishlijn. Ik hoop zo dat ik nu eindelijk duidelijkheid krijg want daar heb ik zoveel behoefte aan. Geen verwarring meer.
Oke daar ben k weer haha,
Ik heb onderhand een gesprek met m’n psycholoog en oude mentor gehad en ben erachter gekomen dat ik hoogstwaarschijnlijk wel degelijk een gebroken hart heb. Nou is het goed om dat te weten zodat ik er iets mee kan maar het is zo moeilijk…
Ik ben nu mezelf gek aan het maken omdat ik met m’n ouders uit huis ben en constant denk dat ik die vriendin tegenkom en allemaal situaties in m’n hoofd aan het verzinnen ben… Is dit stom? Wat kan ik ertegen doen..? Ik voel me er ziek en emotioneel van omdat ik het niet los kan laten.
Groetjes,
Pinsdakes
Hey Pindakes
Uit de gesprekken bleek dat je een gebroken hart hebt. Awch, da’s niet prettig. Ik kan me voorstellen dat er hierdoor allemaal gedachten in je omgaan, zoals je die beschreef. Heeft de psycholoog of je oude mentor tips meegegeven hoe je hiermee om kan gaan?
Gr. Kenshin
Hallo Kenshin,
Écht heel erg bedankt voor het reageren… Het is inderdaad niet prettig, ik heb me nog nooit zo ongelukkig gevoeld denk ik.
En het dingetje is dat ik het me pas realiseerde nadat ik met beide had gepraat… Ik probeer vol te houden niets te zeggen nog maar het wordt steeds lastiger. Volgende keer zie ik mijn psycholoog meer, met de kennis die ik nu heb zal zij me misschien beter kunnen helpen want zk gaat het niet meer: Ik heb geen duidelijkheid van hoe m’n vriendin over me denkt, dat is vreselijk.
Groetjes,
Pindakes
*Niets te zeggen is op de manier van niks appen en haar ruimte geven trouwens
Goed dat je je psycholoog regelmatig ziet. Probeer tussendoor gerust regelmatig te praten en schrijven over wat er in je omgaat.
Als ik er het raden naar heb hoe het met een vriend(in) gaat, probeer ik er vertrouwen in te hebben dat die persoon omringd is door personen die d’r bijstaan, en dat die persoon vast sterker is dan ik denk, ook al kan ik momenteel niets voor die persoon betekenen.
Gr. Kenshin
Ik zit dus al bijna een jaar met een vriendin die ik online ben tegengekomen te appen en ik vond het allemaal gezellig, maar nou hebben we gisteren en vandaag dus een ‘ruzie’ gehad over dat ik blijkbaar dus te vaak wil appen. We waren allebei flink kwaad dus we zijn best wel met onze woorden tekeer gegaan en in de woede hebben we allebei dingen gezegd die niet zo slim waren.
Na een flinke huilbui bij mijn moeder heb ik aan haar (mijn moeder) uitgelegd dat ik nou echt niet weet wat ik hiermee aanmoet, want de beste manier om de vriendin tevreden te stellen was dus volgens ons om een excusesbericht te maken en voor te stellen dat die vriendin me appt als ze weer zin heeft.
Nu ik dat bericht heb gestuurd ben ik dus super bang dat ze klaar met me is en gewoon niet meer appt, want dan ben ik zomaar van het een op het andere moment iemand kwijt waar ik heel veel om geef. Het is echt een vreselijk gevoel en zorgt zelfs voor krampen en dat mijn hart soms overdreven snel klopt, ik heb dus echt gewoon super veel last van zenuwen enz.
Nou zijn de vragen:
- Weet iemand wat ik het beste kan doen terwijl ik wacht op een berichtje en wellicht hoe ik mezelf er genoeg van kan afleiden?
- Hoe moet ik ermee omgaan dat ze veel minder wilt appen dan ik wil? Het is simpel om te zeggen dat ik me dan maar aan haar aan moet passen, maar ik vind het oneerlijk als ik altijd maar voor de behoeftes van anderen moet opdraaien en die van mezelf verwaarloos, ik vind mezelf niet de enige verantwoordelijke, dus wat zou een goede oplossing zijn? Een compromietje ofzo?
- Is er toevallig iemand die in een soortgelijke situatie is geweest en hoe is dat weer goedgekomen?
Dan hoop ik dat het snel weer beter gaat en ik snel gerust gesteld word.
Als eerst goed dat je met je moeder er over hebt gepraat!
- ga wat leuks doen en denk er niet te veel aan heeft alleen maar stress
- mischien is het een idee om ipv te appen een x te bellen! Dan vraag je eerst → he, zou je willen bellen? Bel me maar als je wilt. Dan is het aan haar de keus om te bellen en voelt het voor haar ook niet dat ze moet antwoorden op je appjes:) ik snap je met dat je niet je eigen behoeftes niet wilt verwaarlozen! Daarom lijkt het me verstandig om met haar erover te hebben wat voor haar veel appen is en wat voor jou veel appen is en trek daar een conclusie uit! Zo is het 50%/50% en is ieder in de situatie gelijk!
Heel veel succes! Laat je eigen niet naar beneden halen, het komt allemaal goed als je maar praat! You are a beautifull person:)
Oke daar ben k weer haha,
Ik heb onderhand een gesprek met m’n psycholoog en oude mentor gehad en ben erachter gekomen dat ik hoogstwaarschijnlijk wel degelijk een gebroken hart heb. Nou is het goed om dat te weten zodat ik er iets mee kan maar het is zo moeilijk…
Ik ben nu mezelf gek aan het maken omdat ik met m’n ouders uit huis ben en constant denk dat ik die vriendin tegenkom en allemaal situaties in m’n hoofd aan het verzinnen ben… Is dit stom? Wat kan ik ertegen doen..? Ik voel me er ziek en emotioneel van omdat ik het niet los kan laten.
Groetjes,
Pinsdakes
Onthoud dit → ALLES KOMT GOED! het heeft tijd nodig voordat je hart weer geheeld is met liefde! Maar geef nooit op, dat is echt het enige wat je gebroken hart nog gebroken maakt! Stress hem niet te veel nergens voor nodig!!
Allebei heel erg bedankt!
Ja, het is super fijn om mijn psycholoog weer te zien. Praten helpt me zo erg, jullie dus ook. 
Na een gesprek voel ik me weer eventjes veel beter.
En dat is een goede manier om te denken van je, ik wou dat ik dat op die manier kon. Wie weet iets om aan te werken.
1. Ik ga over twee weken op een uitje met drie andere vriend(inn)en, daar heb ik hartstikke veel zin in en als ik erover nadenk voel ik me goed :)
- Dat vind ik wel een goed idee..! Als ik dan weer app ofz zal ik het op zo’n manier doen: Relaxt overkomen, in oplossingen denken. Net zoals je zegt.
Ik doe heel erg mijn best mezelf niet naar beneden te laten halen. Ik zit nu denk ik in het proces van dat m’n hart soms weer aan elkaar zit maar de genezing net niet sterk genoeg is en m’n hart weer uit elkaar valt, als ik het zou moeten uitleggen. Het heeft tijd nodig… Tja tis moeilijk ja, ik moet me er echt doorheen zien te slaan. Ook bedankt voor je woorden, die moedigen mij heel erg aan.
Ik heb ook een ideetje om mijn woede enz van me af te laten gaan voor ‘n tijdje. Een bestandje maken met “Do’s/don’ts met Whatsapp en tijdens een vriendschap.” Is dat stom en raar of is dat wel oké en een goede oplossing..? (Tis btw gewoon om voor mezelf te zien)
Groetjes,
Pindakes
Fijn dat je over twee weken wat gaat doen met vrienden Veel plezier gewenst.
Zo’n do-don’t lijstje lijkt me een prima initiatief
Gr. Kenshin
Ja ik heb er super veel zin in en dankje!
Opgelucht dat het geen stom idee is… O ja, zou het als ik ‘m eventueel helemaal flip omdat ik met mijn gedachten zit heeel dom zijn om haar te appen hoe het gaat ofz of valt dat wel mee..?
Als ‘heel dom’ zou ik zo’n daad in ieder geval niet labelen. Moest het gebeuren dat je haar appt, zou dat uit grote paniek of verdriet zijn. Een menselijke reactie met andere woorden. Echter lijkt het me niet zo handig. Nu heb je eenmaal niet alles in de hand. Ik zou me voornemen de pauze tussen jullie te respecteren, maar jezelf geen schuldgevoel te bezorgen, moest je deze verbreken.
Gr. Kenshin
Dat helpt me heel erg, om dat zo te lezen…
Ik ben nu alleen zo bang dat als ik weer een appje stuur ze me gewoon is vergeten of niet meer om me geeft...
Ik had weer echt een paniekaanval en heb toen geappt ofdat ik dr genoeg ruimte had gegeven omdat ik er weer onderhand kapot aan ging
In wilde paniek heb je haar een berichtje gestuurd. Dat kan gebeuren. Heb je inmiddels een antwoord ontvangen?
Gr. Kenshin
Ja en gelezen maar wederom niet gereageerd. Ik weet niet wat ik nou moet doen, het doet steeds meer pijn enz.
Op het berichtje heb je nog geen antwoord ontvangen. Dat moet frustrerend zijn. Vermoedelijk is dit meisje nog aan het nadenken over een antwoord, of weet ze niet wat te zeggen. Zie je haar op school?
Gr. Kenshin
Ja, het is echt heel frustrerend… Ik voel me machteloos en snap niet waar het verkeerd is gegaan. We hadden het twee maanden geleden nog zo gezellig…
Ik zie haar niet op school, helaas… Het is 1 uur met het OV of 40min met de auto. Dus persoonlijk is ze niet echt bereikbaar als ze dat niet wilt.
Dat is jammer. Geef haar, hoe moeilijk dit ook kan zijn, maar wat tijd om te antwoorden. Wie weet doet ze dat binnenkort. Praat tussendoor gerust met je ouders, mentor en psycholoog hierover, als je het moeilijk hebt.
Gr. Kenshin
Haar moeder had mijn moeder gebeld en nu bleek dat ze geen vriendinnen meer wou zijn (En dat ik niet de enige ben die dit gebeurd...). Heb een paar uur uitgehuild bij mijn moeder en erover gepraat maar hoop toch echt dat ik dit hoofdstuk kan sluiten en een nieuwe kan starten.
Er is uit de bus gekomen dat dit meisje niet meer bevriend met je wilt zijn. Jammer voor haar: ze is een trouwe vriendin verloren. Ik hoop dat je hierdoor aan het verwerkingsproces kan beginnen. In ieder geval fijn dat je moeder je steunde.
‘En dat ik niet de enige ben die dit gebeurd...’
Begrijp ik het goed dat jij niet de eerste vriendin bent waarbij de vriendschap verbroken wordt?
Gr. Kenshin
