De Kindertelefoon.nl

Hoi sad af,

Je krijgt soms bepaalde gedachten bij voorbijgangers. Als je dan een random persoon op straat ziet dan denk je dingen als '’I’ll kill you.'’ Heb ik dat goed begrepen?

Is dit dan alleen een gedachte of zit er ook een bepaald gevoel bij? Zou je het ook echt willen doen of is het alleen een gedachte?

Ik heb bijvoorbeeld gedachten gehad om mensen voor een bus te duwen of om zelf voor een rijdende auto te springen. Veel van die '’wat als?'’ gedachten en daar werd ik best bang van. Ik werd dan bang dat ik het zou doen en ik had zoiets van, '’wtf waarom denk ik dit, ik ben gestoord.'’ 

Wat blijkt, ik ben niet gezond en best veel mensen hebben af en toe zo'n gedachte. Ik weet niet waarom, ik weet niet hoe het werkt, maar ik weet wel dat een gedachte geen kwaad kan. Zo lang jij geen intenties hebt om de gedachten uit te voeren, zie ik niet waarom ze erg zouden zijn. Als jij er verder ook geen last van hebt, is er denk ik echt niks mis.

Probeer daarom ook mentaal niks te doen met de gedachte. Wat bedoel ik daar dan mee? Nou, wordt bv niet boos op jezelf, raak niet in paniek, etc. Laat de gedachte er ‘gewoon’ zijn. Dus stel de gedachte komt binnen van, '’I’ll kill you'’. Dan laat je die gedachte in je hoofd zijn. Verder doe je er niks mee. Je hoeft er niet verder over na te denken, je hoeft er niks van te vinden, je hoeft 'm er alleen te laten zijn. Dan ga je door met wat je aan het doen was. Op die manier krijgt zo'n gedachte ook geen controle over je.

Hopelijk helpt dit iets.

Gr. Pin

Sow he! Das wel heftig.

Ik zou als ik jou was naar een psycholoog gaan. Psychologen zijn er om je te helpen. Om erover te praten. Natuurlijk hoeft dit niet. Choise is yours, Je kunt natuurlijk ook naar je ouders gaan.

Ik denk dat het wel verstandig is om dit sowieso bespreekbaar te maken.

Ik weet dat je het kunt, en zo niet, dan garandeer ik je dat heel dit forum er voor je is, en ik kan je vertellen, dat zijn heel veel mensen XD

Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt gehad! Succes !! xx

hoi sad af

ik herken dit niet bij mezelf, dat gezegd hebbende wil ik je toch helpen. Misschien moet je dit met iemand uit je directe omgeving bespreken. 
je ouders zijn meestal wel goede aanspreekpunten, omdat die ook voor jouw gedrag verantwoordelijk zijn. En een ding wil ik je nog meegeven, zelfkastijding (jezelf pijn doen) is nooit een goede optie om ook maar te overwegen het te doen. 
 

Hopelijk kan je iets met mijn korte verhaaltje