Tja dit is een ingewikkeld iets:

Ik ben 15 jaar oud en ik heb vandaag voor het eerst in 1-2 jaar weer gehuild, ik had een super leuke dag vandaag bij een concert met mijn vriendin maar ik stortte gewoon in in mijn bed. Ik voelde me vreselijk, en ik voel me zo kut over dat ik heb gehuild omdat ik het eigenlijk gewoon niet mag.

mijn leven is zo top en fantastisch en ik heb goede vrienden en familie en dan huil ik, waarom? Er zijn zo veel mensen met zulke goede redenen maar ik heb die totaal niet, ik heb het zo goed. En dan ga ik iemand er mee lastig vallen en appen dat ik me  kut voel. Ik vraag om aandacht zoals ik nu ook doe… 

ik haat mezelf ervoor dat ik zo zielig speel, ik ben niet zielig ik heb een fantastisch leven. Maar toch wil ik aandacht van mensen alsof ik zielig ben.  Iedereen op deze forums gaan door zo veel troep en dan val ik mensen lastig met dit soort kut zooi en loop ik een beetje te miepen. 
 

ik heb weer hetzelfde gevoel als 3,5 jaar geleden. Ik wil van de wereld af. Ik wil dat niemand me zo ziet… ik schaam me voor dat ik zo zielig doe en een beetje om aandacht vraag. Maar ik ben er wel van overtuigd dat ik iets of iemand nodig heb om me te helpen, mijn vriendin probeert me ook op te vrolijken en te helpen maar daardoor voel ik me alleen maar kut dat ik haar lastigval hiermee terwijl zij zo veel ergere dingen heeft doorstaan.

het spijt me als ik overkom als een lul want ik heb echt niks te klagen. Maar dit is ik die een gevecht heeft met mezelf en aan de ene kant hier aandacht wil en advies en aan de andere kant niet wil dat iemand me zo ziet.

nu ik dit zo terug lees is het zooo triest wat ik allemaal zeg maar ja… het is maar zo