Ik voel me al een tijd niet gelukkig. Ik voel me lui, leeg en hopeloos. Ik heb bijna geen motivatie, focus of energie in vergelijking met een jaar geleden. M'n slaapritme bestaat feitelijk niet en ik voel me heel moe. Dingen die ik vroeger heel leuk vond geven mij nu veel minder plezier. Als ik vrij ben lig ik de hele dag in bed niks te doen. Het wordt steeds erger. Ik heb soms dagelijks suïcidale gedachten. Ik ben uitgeput en ik ben het zat.
Ik denk dat er duidelijk iets mis met me is en ik wil graag hulp zoeken. Het probleem is dat ik mezelf er telkens van overtuig dat ik al dit fake. M'n leven is goed. Ik heb een goede familie, geen geld problemen, goede gezondheid, een dak boven m'n hoofd etc. Telkens als ik aan hulp denk, denk ik bij mezelf "Je doet het voor aandacht” of "Anderen hebben het veel erger dan jij” of "Het valt mee je stelt je aan”. Deze gedachtes weerhouden mij van het vragen naar echte hulp.
Ik snij redelijk vaak, maar ik overtuig mezelf dan dat ik dat alleen maar doe voor aandacht of om mijn gevoelens te valideren.
Ik weet dat al deze gedachtes niet waar zijn en dat ik ze moet negeren, maar dat is zo lastig. Ik weet niet wat ik nu moet. Ik voel me verloren. Heeft iemand hier ervaring mee? Weet iemand wat ik nu moet doen?
Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is C:
Alvast bedankt