Hoi! Wat achtergrond: ik ben twaalf en ben net op het middelbaar begonnen,
ik heb mijn hele leven al problemen maar het is de laatste tijd een stuk erger geworden.
Ik struggle al een hele poos met zelfbeschadiging, maar het ging heel lang goed.
opeens niet meer, ik val bijna terug, ik durf bijna niet naar de wc op school uit angst dat ik mijzelf daar wat aan doe. Ik ben hier nogal van in de war, want het ging toch zo goed?
Ik heb daar ook zelfmoordgedachten van gekregen want ik zie het niet meer zitten.
ik was een poos geleden op exact dezelfde plek, en ik kan het niet nog een keer. Echt niet.
niet zo. Ik heb mij de laatste jaren 3 op de bassischool (ik heb groep zeven twee keer gedaan)
mijzelf er doorheen gesleept met de gedachte: ´je mag bijna naar het middelbaar, ga daar een nieuwe start maken.” Om vervolgens op het middelbaar overeenkomende, maar ook compleet nieuwe problemen te krijgen. Want ik moet nog 5 jaar, daarna misschien studie en daarna een baan, hier ben ik niet tegen bestand. Ik wil niet meer, ik durf niet meer, ik kan niet meer.
Ik ben extreem onzeker over mijn lichaam, littekens, gezicht en gewicht.
Ik verstop mij achter baggy kleren. (Begrijp me niet verkeerd! Love baggy kleren maar in de zomer
met 30 graden wordt het me te heet.) en durf niet zo veel meer te eten, al helemaal niet waar andere bij zijn, en als het lukt een beetje te eten waar andere bij zijn te eten vind ik het niet lekker en eet ik later weer niks om het te compenseren. Wat moet ik doen?
Ik heb op verschillende manier trauma ´s ervaren.
Een hoop op de basisschool, uitgescholden, in elkaar geslagen en van klimrekken afgegooid
en dat soort dingen.
maar laatst ook met een vriendin achternagezeten door een groepje jongeren,
waaronder iemand met een boksbeugel. Dit gebeurde dicht bij mijn huis en daar denk ik vaak aan.
Ik heb echt hulp nodig, dat weet ik heus wel maar ik kan het niet vinden.
mijn relatie met mijn ouders is zacht gezegd niet zo best, en op school zijn ze verplicht het te vertellen. Vrienden het vertellen kan niet echt, vooral omdat ik hun nog niet echt lang en goed ken,
ik heb een vriendin die het weet, maar die heeft vergelijkbare problemen (dezelfde vriendin waarmee ik mee ben achtervolgt) en die zit op dezelfde school en haar relatie met haar ouders
is niet veel beter als de mijne.
Dit koste best veel moed maar het lucht wel op, en ik denk ook dat nodig is.
heeft iemand tips of ervaringen? Want zo kan het niet meer.
