De Kindertelefoon.nl

Hey, ik ben een meisje van 13 jaar en als ik thuis ben barst ik heel snel en vaak in huilen uit. Misschien heb ik hsp maar het gebeurt alleen thuis, als ik op school ben dan heb ik het niet en voel ik me vanbinnen ook gewoon happy. Het is wel zo dat ik heel bang ben voor mijn vader en mijn broertje. Vroeger sloegen zij me namelijk en ik heb het gevoel dat dat nog steeds dwars zit. Als ik dan huil wil ik ook niet huilen omdat ik bang ben dat mijn vader boos op me gaat worden. Dan wordt hij boos en zegt dan zoiets van : ´´Waarom huil je nou?!´´ ; ´´KAPPEN MET HUILEN´´ En nu durf ik ook niet meer open te zijn naar hem toe. Mijn broertje is ook heel opvliegend en als ik hem iets vraag gaat hij me uitschelden. Ik ben soms ook niet aardig maar wat hij doet is toch niet normaal?

Ik weet niet wat ik moet doen en ik zit nu echt vast. Ik probeer er met mijn vader over te praten maar als ik begin ga ik alweer huilen of klapt hij dicht en wijst hij alles af wat ik zeg. Op school hebben ze wel begeleiders ervoor maar ik ben best bang om op ze af te stappen. Weet iemand wat ik kan doen?

Alvast bedankt als je reageert! :)

HI, vervelend en ik snap je. Je kan naar je moeder gaan als dat helpt. En school helpt er vrij weinig aan. Of je moet moedig en zonder erover na te denken op hem afstappen en zeggen wat hij doet niet een fijne manier van opvoeden is en dat hij er mee moet ophouden. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Laat het me weten!

---

Hoi a_person

Wat een heftig verhaal. Ik kan me begrijpen dat dit voor jou erg moeilijk moet zijn. Je denkt dat je hsp hebt, waarom denk je dat? Jou situatie doet je erg aan mij denken. Ik heb ook hsp en kwam ook overstuur thuis. De prikkels op school waren te veel.



Je zegt dat je bang bent voor je vader en broer omdat ze je vroeger geslagen hebben. Vreselijk zeg. Ik kan me dan goed voorstellen dst je het vertrouwen dan in ze kwijt raakt. Dat lijkt me enorm moeilijk. Als ze dat deden, was er dan ook een reden voor?



Je zegt dat er een team is op school maar dat je het niet durft om er op af te gaan. Dat kan ik me goed voorstellen, dat is ook niet niks. Is er voor jou misschien een makkelijkere manier om ze kunnen te bereiken?

Een mailtje sturen

Een brief schrijven

Als je hun nummer hebt bellen of appen

Hun vinden dit niet raar en vervelend. Zij zijn ervoor om jou te helpen. Als het echt aan school ligt dat je telkens zo verdrietig bent kunnen zij met jou meekijken wat ze daarin voor jou makkelijker kunnen maken. Denk er maar rustig over na!



Ik wens je veel sterkte in alles en ik denk aan je. Je bent een topper en ik ben trots op je!



Liefs

---