Hoi iedereen die dit leest! Zoals je al aan de titel ziet, ik heb problemen met een zogenaamde vriendin, die ik even E noem. Ik zit bij haar in de klas, we zijn allebei 12 jaar (1e klas) en zaten op de basisschool ook bij elkaar in de groep. Alleen groep 1 en 2 dan.
Oké, hier het verhaal dan. Ik ken E dus al vanaf de kleuters, en ze heeft een hele lieve vriendin M (die nu ook in onze klas zit) waar ze helemaal aan vast gekleefd zit. Nou ja, dat zegt natuurlijk al; niemand heeft echt de kans om iets te kunnen doen met een van de twee. Ik ben dus wel goede vriendinnen met haar vriendin, en dat kan E niet hebben. Ze is altijd onwijs kattig tegen iedereen die iets wilt doen met haar vriendin M, dat heeft ze zelf trouwens niet door, ze denkt dat ze nooit iets fout doet enzo (niet dat ik nooit iets fout doe, ik ben ook een mens hoor 
). Als er groepjes worden gemaakt, gaan ze altijd met elkaar, dat gun ik ze best, maar ik zou ook graag iets minder het “3e wiel” willen zijn, want als M even weg is wilt ze opeens wel met mij.
Voorbeeldje bij gym, afgelopen week: we moesten een opdracht doen, in tweetallen, M en E natuurlijk bij elkaar, en ik was over. Dus ik stap natuurlijk naar hen toe, om een drietal te vormen. M mag mij wel, maar E kan dat niet hebben (meestal mag E me trouwens wel, maar ze doet al heel snel erg gemeen, als ik bijvoorbeeld zeg dat ik (gek voorbeeld) een oranje lucht mooier vind, doet ze gelijk al heel pissig een paarse lucht veel mooier is). Dus toen ik bij hun stapte om een drietal te vormen, was E gelijk van “ja, uh maar uh, ja mmh”. Ik was natuurlijk weer een beetje sad dat ik weer werd “buitengesloten”. Dit is één voorbeeld. Ik kan er zo wel tientallen noemen, en dat terwijl we nog maar een half schooljaar gehad hebben.
Op het moment heb ik dus echt ruzie. Afgelopen donderdag, toen we naar huis fietsten (ik fiets altijd samen met E omdat we dezelfde kant op moeten) stonden we bij het stoplicht. Het stoplicht ging op groen, en ze fietst opeens met M mee. Zonder iets te zeggen. Zonder een seintje dat ze opeens weggaat. Nouja, toen moest ik dus omfietsen, omdat ik wel met hen meewilde, en stond ik vervolgens 5 minuten te wachten bij een ander stoplicht om weer terug te komen (ze wachtten wel op mij). Toen ik er was, fietsten ze weer door, M en E naast elkaar en ik er achter. Uiteindelijk moesten zij afsplitsen van elkaar. Toen fietsten ik en E weer samen naast elkaar om naar huis te gaan. Ik trap een beetje door, en ze doet weer boos/kattig omdat ìk “wegfiets” van haar. Het enige wat ik deed is een “sprintje” maken. Ze zei dat ik hem ‘gewoon peerde’.
Toen ik lachend zei dat zij dat ook gedaan had bij het stoplicht werd ze mega-boos en zei zoiets van: oké doei hè (met een blik en een stem die ik niet meer zal vergeten). Ze fietste er als een gek vandoor en ik kon wel janken. Ik heb heel vaak van die momenten met E dat ik bijna jank of weg moet omdat ik aan het janken ben. Ik wil gewoon vrienden zijn.. maar dat staat ze niet toe. Hoe kan ik haar vertellen wat er gaande is? Ik heb het al een keer geprobeerd te vertellen maar dan is ze weer zo kattig dat het allemaal niet zo is en dat ik rare dingen zeg. Ik kan niet gewoon met haar praten zonder dat ze er tegenin gaat. En zomaar de “vriendschap” beëindigen wil ik ook niet, want dan heb ik geen kans meer om vrienden te zijn met M, terwijl dat een super aardige meid is.
kan iemand mij helpen? Ik weet niet wat ik moet doen..
