Hey!

Je hebt het heel goed neergeschreven hoor!
Ik vind het al een goed begin dat je bent gestopt met jezelf te snijden.
Als je nog bezig zou zijn zou het dringend nodig zijn om er hulp voor te krijgen. Nu je het niet meer doet ligt die keuze eerder bij jou. Het kan wel handig zijn om iemand te hebben die voor je klaarstaat als het bv. in de winter terug slechter zou gaan.
Je kunt het aan een vriendin vertellen, maar je kan ook terecht bij de schoolpsycholoog of je mentor.
Een huisarts kan ook een goed idee zijn. Een psycholoog en huisarts hebben beroepsgeheim wat wilt zeggen dat ze de dingen die jij hen vertelt niet mogen doorvertellen aan jouw ouders.

Je voelt je slecht thuis en wilt graag uit huis.
Zijn er enkel problemen met je zusje, of loopt het ook vaak mis tussen jou en jouw ouders?
Zijn er ook momenten waarop het wel goed gaat?
Een uithuisplaatsing wordt niet zo snel gedaan, er wordt eerst gekeken of er manieren zijn om jullie te helpen.
Je zou ook zelf al eens op een rustig moment met je ouders kunnen bespreken dat je het niet fijn vindt hoe het nu gaat.
Wat er uiteindelijk ook beslist wordt, je zal hoe dan ook de eerste stap moeten zetten door er met iemand over te praten.
Ook dit kun je bij een (school)psycholoog, (school)dokter of mentor doen.
Als je je daar nog niet veilig bij voelt kun je ook eerst anoniem contact opnemen met de KinderTelefoon of het JAC. Dat laatste is wel een Belgische organisatie. Dit zeg ik er even bij omdat er misschien andere wetten gelden rond uithuisplaatsing in België dan in Nederland. Ze kunnen je wel erg goed vooruit helpen.

Het is even heel moeilijk om een eerste stap te zetten, maar je zal echt heel opgelucht zijn dat je het gedaan hebt!

Groetjes
Lot