Hey, ik weet niet zeker of dit een vraag of een gesprek is dus daarom zet ik het gewoon op gesprek. Maar ik ben een meisje van 13 en ik zit nu 6 dagen op een natuurcamping met slecht weer. Door het slechte weer heeft iedereen een slecht humeur en zitten we op elkaars nek. Ik heb mijn eigen tent waar ik naartoe vlucht als ik het nodig heb. Daar schrijf ik gedichten, lees ik een boekje of doe ik puzzels in een zomerboekje. Als het goed weet is zit ik veel op eem schommel heen en weer te wiegen. Toen kwam er een klein meisje naar me toe en die zei: waarom zit je er altijd zo treurig bij? Ik was echt uit het veld geslagen. Dat meisje was 5 jaar ofzo. Daarna begon ik me aftevragen zit ik er echt zo treurig bij en waarom ben ik dan treurig. Hoe meer ik erover nadacht hoe dieper het werd. Ben ik wel treurig of wil ik dat mensen dat van mij denken zodat ze vragen of er wat is? Als ik mijn gedichten terug lees is er altijd wel iets met de dood. Ik heb zelfs eentje de naam dood gegeven. Een paar vaste camping gangers hier die merken volgens mij ook iets. Ze vragen de heletijd hoe het gaat en of ik me een beetje vermaak. Ik ben bang dat ze mijn gedichten hebben gelezen.
Ik hoef trouwens niet echt een reactie maar ik wil het gewoon graag even delen. Reacties mogen wel
als je aan de dood denkt kan het idd wel zijn dat je er treurig bij zit ja. Ik denk niet dat mensen zomaar je gedichten lezen, als dat wel zo is is dat echt heel kut van hun 
zijn er leeftijdsgenoten ? Nouja ik weet niet welke tips ik verder kan geven maar toch wens ik je een mooie vakantie daar ! 
