Vraag

Praten op school over emoties...

  • 25 September 2020
  • 4 reacties
  • 89 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Hoi allemaal…

Momenteel ben ik erg depressief met angstklachten en heb ik zelfmoordgedachten… Over het kleine stukje van depressie en angst heb ik al met mijn mentor gepraat. Over zelfmoordgedachten etc niet. Hij vroeg of ik hulp wilde. Ik wilde dat toen niet. We hadden afgesproken het aan te kijken tot de eerste PTA-week. Gezien ik in een andere klas ben overgeplaatst, zou het misschien beter kunnen gaan. De PTA-week begint volgende week en het gaat totaal niet beter met mij. Ik ben bang dat als ik dit tegen mijn mentor vertel dat ik hem 1. daarmee lastigval, en hem er maar mee irriteer en 2. dat hij me doorverwijst naar het zorgteam en misschien zelfs nog meer professionele hulp en dan 3. dat hij mijn ouders gaat bellen wat ik echt niet wil... Ik ben daarom eigenlijk van plan gewoon te zeggen dat het beter gaat…

Hebben jullie ervaring met dit soort dingen? Heb jij gepraat met je mentor? Werd je gelijk doorverwezen? En je ouders werden die gebeld? Hoe is het zorgteam bij jou op school? Hoe werkt dat…? 

Kunnen jullie me meer vertellen…?🥺

 

Liefs, 💖


4 reacties

Hey,

Ik zou echt eerlijk zijn tegen je mentor. Een mentor mag nooit zomaar andere partijen zoals je ouders of een zorgteam erbij halen zonder jouw toestemming.

Heel veel succes❤️

Reputatie 2
Badge +1

Heyy, 

Ja bij deze voel ik je hoor! Ik heb het tegen niemand gezegd omdat

  1. Ik wel meer doen als alleen denken dat ik dood wil (snijden)
  2. Mijn moeder heeft tegen me gezegd dat als ik daadwerkelijk zou snijden ze 112 zou bellen.. (heb t proberen te vertellen maar ze dacht dat ik een grapje maakte)
  3. Ik mag mijn mentor, counsellor en vertrouwens persoon niet..                                                                                                                                                                                                                                                                                 
  4. Ik ga het maandag bespreken met mijn gymdocent (als ik er dan nog de moed voor heb) en dan hoop ik dat zij me kan helpen, ik vertrouw haar als enige op de school hahaha, Nou ik geef dan niet het goede voorbeeld met punt 1 e 2 en 3 maar dit is wat ik tot nu toe heb …. groetjes Sanne enneh, stay safe

Hoi Sanne… Bedankt voor je reactie😊 

Zou je misschien willen laten weten hoe het ging, mocht je je gymdocent het vertellen? 😊

Hoi quickling,

Ik zit inmiddels niet meer op de middelbare school, maar de afgelopen 2 jaar op de middelbare had ik een hele fijne mentor. Ik kon heel goed met haar en heb regelmatig met haar gesproken en gemaild over mijn depressie en gevoelens. Ik praatte wel vaker op school met docenten hierover. Mijn ervaring hiermee is uitsluitend positief. Het heeft mij hele waardevolle gesprekken opgeleverd die ik niet snel zal vergeten. 

Nu zat ik wel in een andere situatie dan jij. Ik had namelijk al hulp en dit wist mijn mentor. Ze had het moeilijk gevonden als ik alleen met haar had gepraat en verder geen hulp had gehad. Dat betekent echter niet dat ze meteen alles had verteld aan m'n ouders. Dat doen docenten echt niet zomaar achter je rug om.

Je bent niet voor niets naar je mentor toegegaan. Je zegt wel dat je geen hulp wil, maar weet je dat zeker? Waarom wil je geen hulp? Je schrijft dat je dan maar gewoon gaat zeggen dat het goed gaat. En dan? Dan blijf je je slecht voelen en slechter en slechter en slechter. Dit gaat niet weg als je doet alsof het er niet is. Soms moet je stappen zetten - en dat is super eng - maar wel goed voor je. Het brengt je uiteindelijk verder.

Waarom ben je zo bang dat je ouders erachter zouden komen dat je je slecht voelt? Is het niet juist fijn als je ouders dit weten? Dan kunnen ze je steunen, toch?

Kijk, je docent is geen hulpverlener, dus officiële geheimhoudingsplicht is er niet, maar docenten gaan heel secuur om met gevoelige dingen die jij ze vertelt. Als je iets zegt waardoor ze denken dat je in gevaar bent, dan mogen ze natuurlijk aan de bel trekken. Ik denk niet dat je mentor meteen je ouders gaat bellen als je zegt dat het slecht gaat. Zeker niet als je open staat voor meer hulp. 

Het lijkt me goed dat je wel met je mentor gaat praten. Praat dan ook meteen over dat je het eng vindt om met hem te spreken en dat je bang bent dat hij dingen door gaat vertellen. Dan kan hij uitleggen waar voor hem grenzen enzo liggen. 

Je valt je mentor overigens niet lastig. Ook persoonlijke problemen vallen onder het takenpakket van een mentor. Je mentor is dus ook hiervoor!

Je bent echt al heel goed bezig, want je hebt de eerste stap al gezet!

Gr. Pin

Reageer