Hey allemaal ik vind het altijd zo lief hoe jullie me willen helpen..!
Ik ben nu bijna 16 en begin 14 begon ik te twijfelen over of ik mezelf wel helemaal ben ik ben toen gaan ontdekken wat ik leuk vond etc. Ik begon met roken, stelen en ging met de verkeerde mensen om een jaartje later heb ik mezelf herpakt en ben ik normaal gaan doen op school en heb mezelf leren te gedragen nu is alles anders ik ben het liefst 24/7 op school want dat is mijn veilige plek en praat veel met docenten
thuis zet ik gewoon mn masker op en is er niks aan de hand een fijn gezin met een groot huis bla bla ik ervaar dit helemaal anders ik vind thuis niks en kan mezelf niet zijn dit vind ik lastig maar ben het gaan accepteren nu heb ik zoveel maskers ontwikkelt zodat ik voldoe aan wat mensen willen dat ik niet meer weet wie ik dan echt ben ik ben mezelf totaal kwijt geraakt en begon daardoor een jaar geleden aan mezelf te twijfelen
mijn haat gevoelens tegen mezelf werden zo erg dat ik besloot een einde aan mijn leven te maken.. dit vertel ik nooit omdat het vaak word gezien als “zielig doen” maar toen ik daar helemaal alleen hopeloos en verloren stond met een afscheids brief in mijn hand, schrok ik van mezelf en dacht ben ik echt tot dit in staat en rende weg.
( deel van de tekst aangepast vanwege regel 9: Plaats geen illegale, schadelijke, triggerende en/of choquerende inhoud of links op het forum. Er werd een zelfmoordmethode omschreven en dat kan choquerend of troggelend werken voor anderen. )
ik stapte op mijn fiets en ging naar werk en deed alsof er niks was gebeurd dit hielt ik maanden vol. De rede dat ik hier nog ben was om mijn vrienden mijn docenten de mensen waar ik van hou zij zouden zich schuldig voelen omdat ze mijn ouders niet zouden hebben ingelicht over dat ik niet lekker in me vel zit en dat was alles wat ik niet wilde
nu herinner ik me dat ik een witte flits zag en schrok ik was in shock en wist niet wat ik had gedaan ik heb mezelf meerder keren pijn willen doen maar toch zegt iets in me dat ik het waard ben en mezelf serieus mag nemen en moet praten (uiteraard met iemand die ik vertrouw niet mijn ouders)
maar hoe breng ik dat?
mensen gaan zich dan zorgen maken terwel ik nu nooit meer zo iets zou doen denk ik nu.. ik vind het moeilijk mijn leven is op dit moment overleven en niet gelukkig leven en ik vind dat nog het ergste