Ik voel me al een poos verdrietig, dat komt omdat ik iets ergs heb mee gemaakt. Ik heb daardoor pijn en verdriet en voel me niet gelukkig. Ik wil niet de reden vertellen, omdat dat pijn doet. Vanavond is psychiater geweest, maar ik ben halverwege weggelopen. Nu komt die over drie maanden terug, ik zie er nu al tegenop aangezien ik niet houd van praten. In de klas ben ik de meest zelfverzekerde terwijl ik heel onzeker ben.
Hoe kan ik me gelukkig voelen, me pijn en verdriet verwerken. Ik merk dat mijn vrienden clubje ook merken dat er iets met me is. Ook deed ik mezelf expres pijn. Ik wil er graag met iemdand prate maar ik denk dat niemand (op school) me begrijpt. Ik wil er zijn voor anderen, maar dat gaat niet als ik zelf neit eens met mezelf kan om gaan. Ik heb een traumatische jeugd gehad.
Bladzijde 1 / 1
Hey,
wat vervelend dat je je zo voelt.
Wat daar maar een handleiding voor. Meestal start het met dingen doen die je leuk vind.
Praten werkt meestal erg goed. Maar dan moet het wel iemand zijn waarbij je je op je gemak voelt als je met hem/haar praat.
Als het goed is heeft je school vertrouwenspersonen waarmee je kunt praten. Deze personen hebben al heel veel kinderen met problemen geholpen dus de kans is groot dat zij je begrijpen. Ook hier op het forum zijn veel mensen die je begrijpen. Ik begrijp je, ik heb zelf ook veel jeugdtrauma's, problemen enz. Als je wil kan je er met mij over praten. Je kan natuurlijk ook met iemand van de kindertelefoon of een therapeut praten, zij hebben ook veel ervaring dus zullen je waarschijnlijk ook begrijpen.
Sterkte!
wat vervelend dat je je zo voelt.
Hoe kan ik me gelukkig voelen,
Wat daar maar een handleiding voor. Meestal start het met dingen doen die je leuk vind.
me pijn en verdriet verwerken
Praten werkt meestal erg goed. Maar dan moet het wel iemand zijn waarbij je je op je gemak voelt als je met hem/haar praat.
Ik wil er graag met iemdand prate maar ik denk dat niemand (op school) me begrijpt.
Als het goed is heeft je school vertrouwenspersonen waarmee je kunt praten. Deze personen hebben al heel veel kinderen met problemen geholpen dus de kans is groot dat zij je begrijpen. Ook hier op het forum zijn veel mensen die je begrijpen. Ik begrijp je, ik heb zelf ook veel jeugdtrauma's, problemen enz. Als je wil kan je er met mij over praten. Je kan natuurlijk ook met iemand van de kindertelefoon of een therapeut praten, zij hebben ook veel ervaring dus zullen je waarschijnlijk ook begrijpen.
Sterkte!
@AnOnleMer2019 dankjewel voor reactie. Het probleem bij mij is dat ik er niet over durf te praten, omdat ik bang ben om mensen te vertrouwen. Ik ben bang om mensen te verliezen, omdat ik ze dingen over mezelf vertel over hoe mijn verleden is.
Ik stel mezelf niet gauw open. Vrienden denken dat aandacht wil trekken want ik hou er van om in de blangstelling te staan op school, maar hierbij wil ik zo min mogelijk aandacht, alleen aangezien mn karakter denken mensen dat niet snel over me.
Omdat je moeite hebt met mensen vertrouwen zou je met de huisarts, therapeut, vertrouwenspersoon of jeugdverpleegkundige op school kunnen praten. deze mensen zitten met beroepsgeheim dus mogen en zullen niks doorvertellen. Voor een anoniem gesprek kun je bij de kindertelefoon terecht.
Ik heb daar op school inderdaad al mee gesproken, alleen zij moesten het beroepsgeheim verbreken omdat ze het te heftig vonden om stil te laten hebben ze me pleegouders geinformeerd en daardoor vertrouw ik weinig mensen.
onnodige quote verwijderd
onnodige quote verwijderd
Dan zou ik de huisarts of een therapeut aanraden. Zij zijn professioneel en zullen hun beroepsgeheim echt niet verbreken, want dat kan hun hun baan kosten.
Je kan ook een anoniem gesprek voeren met de kindertelefoon.
Je kan ook een anoniem gesprek voeren met de kindertelefoon.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
