Hallo allemaal, ik heb een vraag. Bijna 2 maanden geleden is er iets vervelends gebeurd (ik kan/ wil het er verder niet over hebben) sindsdien heb ik heel veel last van paniekaanvallen, flashbacks en nachtmerries. Hebben jullie tips om daar mee om te gaan? Ik probeer altijd oortjes in te doen en mezelf af te leiden, maar ze zijn zo intens dat het niet zo goed helpt. Ik ben er nog niet aan toe om er met real life over te praten met iemand, maar ik vroeg me af of iemand advies had. Vooral bij lichamelijk contact word ik getriggerd, en bij mannen erger dan bij vrouwen. Onverwachte bewegingen zijn ook triggerend. Fijne dag!!
Bladzijde 1 / 1
hey,
wat naar om te horen.
ondanks dat je het nog niet gedaan heb zou ik eer wel met iemand over praten zoals je ouders/vrienden en zeker even langs de dokter gaan die kan je hier mee helpen.
aangezien je flashbacks en nachtmerries heb is er echt iets aan de hand en denk ik dat je met een psycholoog zal moeten praten, die mensen zijn daar gespecialiseerd in en kunnen je helpen om ervan af te komen.
wat ik zelf doe tegen paniekaanvallen is een stukje gaan hardlopen of gewoon bewegen en mijn gedachte afleiden.
wat naar om te horen.
ondanks dat je het nog niet gedaan heb zou ik eer wel met iemand over praten zoals je ouders/vrienden en zeker even langs de dokter gaan die kan je hier mee helpen.
aangezien je flashbacks en nachtmerries heb is er echt iets aan de hand en denk ik dat je met een psycholoog zal moeten praten, die mensen zijn daar gespecialiseerd in en kunnen je helpen om ervan af te komen.
wat ik zelf doe tegen paniekaanvallen is een stukje gaan hardlopen of gewoon bewegen en mijn gedachte afleiden.
- Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon-
Heel erg bedankt voor je reactie! Ik ben er alleen echt nog niet aan toe om erover te praten met iemand, het zit nogal diep.
Heel erg bedankt voor je reactie! Ik ben er alleen echt nog niet aan toe om erover te praten met iemand, het zit nogal diep.
hey,
ik begrijp dat je het moeilijk vind maar helaas denk ik dat ik het dan moet zeggen dat je nog langer met flashbacks en nachtmerries blijft....
ik begrijp dat je het moeilijk vind maar helaas denk ik dat ik het dan moet zeggen dat je nog langer met flashbacks en nachtmerries blijft....
Hoii,
Zoals Ronald al zegt denk ik dat het een goed idee is om er met een psycholoog over te praten. Ik snap je angst om er over te praten maar het moet eigenlijk voor je eigen best wil.
Als je die stap te groot vindt raad ik aan om er alsnog met iemand over te praten bv. Je bff, Je beste vriend, Een Leerkracht die je vertrouwd, de directie, je mentor, je huisdier, ...
Blijf er vooral niet alleen mee zitten.
Xoxo
Happy77
Zoals Ronald al zegt denk ik dat het een goed idee is om er met een psycholoog over te praten. Ik snap je angst om er over te praten maar het moet eigenlijk voor je eigen best wil.
Als je die stap te groot vindt raad ik aan om er alsnog met iemand over te praten bv. Je bff, Je beste vriend, Een Leerkracht die je vertrouwd, de directie, je mentor, je huisdier, ...
Blijf er vooral niet alleen mee zitten.
Xoxo
Happy77
hoi sleepygirl
zo als happy77 en Ronald2001 zeggen is het verstandig om toch met iemand te praten. hoe lastig het ook is.
toen ik verschikkelijke dingen mee had gemaakt heb ik het ook niet vertelt. ik had/heb ook angst/paniek aan vallen ook flash backs. heb er niks mee gedaan. 5 jaar later (nu) heb ik er nog steeds elkedag terug komende gedachtes (beelden). bijna elke nacht nachtmerries.
ik denk als je het niet snel zegt kom je er echt niet meer van af. ik kan het niet zeggen omdat het te veel en een tehooge drempel is geworden.
als je het lastig vind om te beginnen tegen die docent. probeer haar mail te regelen en stuur een mailtje. of zo jou ff op kan zoeken en vraag dan of jullie apart kunnen gaan zitten. als je makkelijker praat tijdens iets doen. vraag dan in de mail dat jullie om dat te vertellen ff buiten het gebouw kunnen wandelen. dat dat makkelijker is om dat te vertellen. maak wel dan goeie afspraken dag het tussen jullie blijft
zo als happy77 en Ronald2001 zeggen is het verstandig om toch met iemand te praten. hoe lastig het ook is.
toen ik verschikkelijke dingen mee had gemaakt heb ik het ook niet vertelt. ik had/heb ook angst/paniek aan vallen ook flash backs. heb er niks mee gedaan. 5 jaar later (nu) heb ik er nog steeds elkedag terug komende gedachtes (beelden). bijna elke nacht nachtmerries.
ik denk als je het niet snel zegt kom je er echt niet meer van af. ik kan het niet zeggen omdat het te veel en een tehooge drempel is geworden.
als je het lastig vind om te beginnen tegen die docent. probeer haar mail te regelen en stuur een mailtje. of zo jou ff op kan zoeken en vraag dan of jullie apart kunnen gaan zitten. als je makkelijker praat tijdens iets doen. vraag dan in de mail dat jullie om dat te vertellen ff buiten het gebouw kunnen wandelen. dat dat makkelijker is om dat te vertellen. maak wel dan goeie afspraken dag het tussen jullie blijft
het probleem is een beetje dat ik echt niet meer met iemand alleen kan zijn. Ik kan het gewoon oprecht niet, ik raak helemaal in paniek en als ik in paniek ben kan ik niet eens mijn eigen naam spellen, laat staan vertellen wat er gebeurd is....
Hoi,
Adem in en adem uit. Rustig aan. Voel de rust in je lichaam en parkeer de stress eventjes voor nu. Ik ga wat engs zeggen:
Ik denk dat je erover moet praten met iemand.
Wowowow Pin, rustig aan. Niet zo snel.
Praten over wat er is gebeurd, is denk ik het ultieme doel. Ik raad het je aan en de anderen hier ook. Dat komt omdat het goed is om je gedachten en angsten te delen, om deze te uiten.
Gelukkig kan dit ook op heel veel andere manieren. Manieren die veel minder eng, moeilijk en vervelend zijn, maar jou net zo goed kunnen helpen.
Het uitspreken maakt het echt. Het maakt het waar. Je hoort het en je wordt ermee geconfronteerd. Waar of niet?
Begin op papier! Schrijf iets op. Teken iets. Al is het een stip. Als jij denkt aan die vervelende dingen, pak een papiertje en kladder erop wat op dat moment in je opkomt. Al verscheur je het papier, dat maakt helemaal niet uit. Luister naar je emotie. Op die manier verplaats je je gevoel uit je hoofd en zo uit je je gevoelens. En dat is goed voor je.
Door zulk soort kleine stapjes te maken, kom je uiteindelijk uit bij een groter stapje.
Hoe eng je het ook vindt, probeer iedere keer iets meer toe te laten. Als je je gevoel probeert weg te stoppen achter een deur, zal die er alleen maar harder tegenaan duwen en als deze dan door de deur heen is, zal je overspoeld worden door vervelende emoties. Door de deur op een kier te zetten, laat je heel gecontroleerd het gevoel door. Je kan de deur dan ook snel weer dicht doen als het te veel wordt. Als je hem daarna maar weer op die kier zet.
Een andere manier om die emotiestroom te verwerken is bijvoorbeeld sport. Als je je naar voelt, ga een rondje rennen.
Nog een andere manier is huilen. Ja, zo simpel is dat. Laat het gevoel toe en jank het er lekker uit.
Je hoeft niet meteen groot te denken. Vergeet die stap. Maak eerst je kleine stapjes en als jij er klaar voor bent, deel je het met iemand anders.
En ik heb er vertrouwen in dat dat jou gaat lukken!
Gr. Pin
Adem in en adem uit. Rustig aan. Voel de rust in je lichaam en parkeer de stress eventjes voor nu. Ik ga wat engs zeggen:
Ik denk dat je erover moet praten met iemand.
Wowowow Pin, rustig aan. Niet zo snel.
Praten over wat er is gebeurd, is denk ik het ultieme doel. Ik raad het je aan en de anderen hier ook. Dat komt omdat het goed is om je gedachten en angsten te delen, om deze te uiten.
Gelukkig kan dit ook op heel veel andere manieren. Manieren die veel minder eng, moeilijk en vervelend zijn, maar jou net zo goed kunnen helpen.
Het uitspreken maakt het echt. Het maakt het waar. Je hoort het en je wordt ermee geconfronteerd. Waar of niet?
Begin op papier! Schrijf iets op. Teken iets. Al is het een stip. Als jij denkt aan die vervelende dingen, pak een papiertje en kladder erop wat op dat moment in je opkomt. Al verscheur je het papier, dat maakt helemaal niet uit. Luister naar je emotie. Op die manier verplaats je je gevoel uit je hoofd en zo uit je je gevoelens. En dat is goed voor je.
Door zulk soort kleine stapjes te maken, kom je uiteindelijk uit bij een groter stapje.
Hoe eng je het ook vindt, probeer iedere keer iets meer toe te laten. Als je je gevoel probeert weg te stoppen achter een deur, zal die er alleen maar harder tegenaan duwen en als deze dan door de deur heen is, zal je overspoeld worden door vervelende emoties. Door de deur op een kier te zetten, laat je heel gecontroleerd het gevoel door. Je kan de deur dan ook snel weer dicht doen als het te veel wordt. Als je hem daarna maar weer op die kier zet.
Een andere manier om die emotiestroom te verwerken is bijvoorbeeld sport. Als je je naar voelt, ga een rondje rennen.
Nog een andere manier is huilen. Ja, zo simpel is dat. Laat het gevoel toe en jank het er lekker uit.
Je hoeft niet meteen groot te denken. Vergeet die stap. Maak eerst je kleine stapjes en als jij er klaar voor bent, deel je het met iemand anders.
En ik heb er vertrouwen in dat dat jou gaat lukken!
Gr. Pin
Heel erg bedankt voor je reactie!!!!
Maak het jezelf niet té moeilijk. (Je mag jezelf natuurlijk wel uitdagen; daar gaat het zelfs om.) Probeer rustig aan wat bloot te geven. Kleine stapjes, helemaal op jouw tempo!
Hey Sleepygirl,
Een vriendin van mij heeft hier sinds een tijdje ook last van. Zij heeft het er met haar ouders over gehad en samen hebben ze voor een soort coach gezorgd. Daarmee had ze één keer per week een gesprek over hoe ze zich voelde en waar ze over droomde en wat dat zou kunnen betekenen enzo. Ze heeft het eerst een lange tijd niet aan mij en haar andere vriendinnen verteld, omdat ze dat ook niet durfde. Uiteindelijk heeft ze het ons verteld op een slaapfeestje. Ze had verwacht dat we boos of teleurgesteld in haar zouden zijn, maar dat was natuurlijk niet zo. De mensen die van je houden zullen je zoiets nooit kwalijk nemen. Daar kun je zelf ook niks aan doen. Het vertellen aan haar ouders, de coach en uiteindelijk toch aan ons vertellen hebben haar heel erg geholpen en ze voelt zich veel beter. Ik denk dat je dit toch ook echt moet proberen. Het hoeft echt niet precies hetzelfde te gaan, maar het begint met het vertellen aan iemand die je vertrouwd, zoals één of beide ouders, of misschien ook wel een vriend/vriendin. Ermee blijven zitten is geen optie, en ik hoop dat je dat zelf ook snapt, want in je eentje kan je hier niets mee. Ik weet verder niet hoe oud je bent, maar mijn vriendin is 12. Zij is hier ook doorheen gekomen. Je kunt het echt wel
Een vriendin van mij heeft hier sinds een tijdje ook last van. Zij heeft het er met haar ouders over gehad en samen hebben ze voor een soort coach gezorgd. Daarmee had ze één keer per week een gesprek over hoe ze zich voelde en waar ze over droomde en wat dat zou kunnen betekenen enzo. Ze heeft het eerst een lange tijd niet aan mij en haar andere vriendinnen verteld, omdat ze dat ook niet durfde. Uiteindelijk heeft ze het ons verteld op een slaapfeestje. Ze had verwacht dat we boos of teleurgesteld in haar zouden zijn, maar dat was natuurlijk niet zo. De mensen die van je houden zullen je zoiets nooit kwalijk nemen. Daar kun je zelf ook niks aan doen. Het vertellen aan haar ouders, de coach en uiteindelijk toch aan ons vertellen hebben haar heel erg geholpen en ze voelt zich veel beter. Ik denk dat je dit toch ook echt moet proberen. Het hoeft echt niet precies hetzelfde te gaan, maar het begint met het vertellen aan iemand die je vertrouwd, zoals één of beide ouders, of misschien ook wel een vriend/vriendin. Ermee blijven zitten is geen optie, en ik hoop dat je dat zelf ook snapt, want in je eentje kan je hier niets mee. Ik weet verder niet hoe oud je bent, maar mijn vriendin is 12. Zij is hier ook doorheen gekomen. Je kunt het echt wel
Ja ik heb hier ook veel last van gehad en nee muziek maakte het bij mij er niet beter op ik heb er veel over gepraat met een vertrouwend persoon en licht eraan hoe oud je bent maar ja eens met je vriendinnen naar de stad en zoek afleiding al ding therapie helpt echt niet allemaal bij mij kreeg ik er alleen maar meer stress van probeer wel gwn naar school te gaan en als het lukt te sporten dat helpt ook vaak dan ga je je vast btr voelen en je komt er echt veel doorheen hoor het is mij ook gelukt dan moet jij het ook kunnen 
veel suc6
veel suc6
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
