Skip to main content

Haii, ik heb een snijwond op mijn schouder die nogal opvallend is. Ik heb hem heel lang kunnen verbergen, totdat ik per ongelijk met wen hemdje de woonkamer in liep. Mijn vader vroeg wat er was gebeurd en ik vertelde hem dat ik was gevallen bij volleybal. Nou als je valt bij volleybal heb je meestal een schaafwond niet een diep litteken dat een rechte lijn is. Hij deed alsof hij mij geloofde, maar ik weet het niet zeker. Ik heb het gevoel dat mijn ouders het negeren. Ik wou dus uitvinden of ze het negeerde of niet en liep dus met korte mouwen shirts in mijn huis (ik heb ook littekens op mijn onderarm). Het kan bijna niet dat ze het niet zagen, maar ze zeiden er niks over. 
 

Ik vind om hulp vragen heel moeilijk, dus heb ik liever dat ze er ‘per ongelijk’ achterkomen. Mijn ouders hebben mij drie jaar geleden wel eens betrapt op snijden en het enige dat mijn moeder zei was dit: ‘ben je iets nieuws aan het proberen?’ Ik denk dat je wel begrijpt dat ik het niet straight to the face aan ze wil vertellen. 
 

ps. snijwonden kan je verbergen met van die neppe tattoos 

Ik vind om hulp vragen heel moeilijk

Ik denk dat je in dit geval zelf wel het initiatief moet nemen.

Je geeft aan dat je ouders het mogelijk wel doorhebben, maar dat zij niets erover zeggen.
Natuurlijk kennen wij jouw ouders niet, maar het kan zijn dat zij ook niet weten wat ze moeten doen.

Een kind opvoeden is al lastig genoeg en niet iedereen weet hoe ze dit zouden moeten aanpakken.
Misschien hopen ze dat het vanzelf gefixt wordt, maar daar durf ik niets over te zeggen.

Het is lastig om om hulp te vragen, zoals jij al aangaf.
Zou je dit dan eerst met een goede vriend/vriendin kunnen bespreken?
Dat kan wat makkelijker zijn dan je ouders en dan zit je hier niet alleen mee.
Dan kun je samen jouw ouders inlichten hierover en de juiste ondersteuning krijgen.

 

Misschien zijn er andere opties, maar het lijkt er op dat er niets wordt gedaan totdat iemand de eerste zet neemt.
Wees dan diegene.


Reageer