Duss.... Het begon allemaal in september. Ik zat niet zo lekker in mijn vel omdat het thuis en op school niet zo goed ging. Ik begon mezelf te snijden en werd er verslaafd aan. Ik ben iemand die niet zo makkelijk over gevoelens praat, maar praten helpt, zeggen ze. Dus ik was naar mijn mentor op school toegegaan en had het haar verteld. Zij stuurde me door naar de schoolpedagoog. Ik vond het verschrikkelijk dat ik mijn halve levensverhaal moest gaan vertellen aan een vrouw waarvan ik alleen haar naam wist. Maar ik deed het voor mezelf, ik zou er alles aan doen om te stoppen. Maar de schoolpedagoog praatte alleen maar over school en thuis, ze vroeg nog maar één keer over het snijden. Ik snap ook wel dat ze eerst de oorzaak ervan wilt oplossen door over school en thuis te praten, maar voor mij voelde het alsof het haar niet boeide. Alsof ze me niet echt wilde helpen, en het alleen maar deed omdat ze er geld voor kreeg. Zelf durfde ik er ook niet over te beginnen. Ze vroeg wel wanneer ik het mijn ouders zou gaan vertellen, ''nooit'' zei ik.
In november ontmoette ik een Duits meisje via Instagram. We werden goed bevriend met elkaar. Ik had nog nooit een internet vriend of vriendin gehad. Na een poosje kwam ik erachter dat zij zichzelf ook sneed en ook depressief was. Dit verbeterde onze vriendschap juist, omdat als we weer wilde snijden, we met elkaar gingen chatten in plaats van snijden. Het luchtte op.
Maar op een gegeven moment waren we allebei echt klaar met school en thuis. Zij stelde voor om samen weg te lopen van huis. Natuurlijk zei ik ja, daar had ik zelf ook al een keer over nagedacht.
Met haar bleef het slecht gaan, terwijl het met mij juist beter ging. Thuis ging het beter en op school. Vroeger sneed ik elke dag, toen elke week, toen elke maand en toen was ik gestopt. Ik ben nu een halfjaar clean en niet meer depressief. Ik sneed niet diep, wel veel, je kan het nog wel een klein beetje zien, maar je ziet het eigenlijk alleen als je weet dat het er zit. Ik denk dat die kleine littekens over een paar jaar al weer weg zijn, dus daar maak ik me geen zorgen over.
Omdat ik nu (denk ik) weer gelukkig ben, wil ik niet meer weglopen. Ik heb er nog wel over nagedacht, omdat ik mijn Duitse internetvriendin wilde helpen. We hebben al een datum en plaats afgesproken. Na de zomervakantie, ergens in Duitsland. Ik ben bang dat als ik haar vertel dat ik niet meer mee wil dat ze gaat snijden, alleen weglopen, of zelfmoord gaat plegen. Ze heeft al meerdere keren pogingen gedaan tot zelfmoord, en ik wil daar de reden niet voor zijn. Ik ben ook bang dat ze nooit meer met me wil chatten, en ik haar dan nooit meer kan helpen.
Over 2 weken ga ik met mijn ouders op vakantie. Ik heb het ongeveer 11 maanden voor ze geheim gehouden. Eerst wilde ik het ze nooit vertellen, maar nu zit ik er wel mee. Ik heb een normale band met mijn ouders, maar ik durf het ze niet te vertellen. Aan de ene kant wil ik het wel vertellen voordat we op vakantie gaan, maar aan de andere kant is het mijn grootste angst dat ze erachter komen.
Maar nu zit ik dus met twee problemen:
1. Hoe vertel ik mijn Duitse internetvriendin dat ik niet mee ga met weglopen?
2. Hoe vertel ik mijn ouders over wat ik heb gedaan?
Als jullie me zouden willen helpen zou dat heel lief zijn
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Je had het moeilijk, en hebt steun gevonden bij een Duitse internetvriendin. Jullie hebben veel aan elkaar, en waren van plan samen weg te lopen, maar aangezien het nu beter met je gaat, wil je niet meer weglopen.
Het was heel goed dat je naar je mentor was gegaan. Hoe het bij die schoolpedagoog ging, herken ik een beetje in mijn situatie. Net alsof het snijden niet zo belangrijk is, of dat ze er geen interesse in tonen. Gelukkig kon je steun vinden bij je internetvriendin.
Je zou met je internetvriendin kunnen afspreken om te praten. Je kan uitleggen dat het intussen beter met je gaat, en dat weglopen voor jou niet de juiste oplossing lijkt. Voor je internetvriendin lijkt weglopen me ook niet ideaal, aangezien het leven op straat (of hadden jullie een verblijfplaats op het oog?) met niet ideaal lijkt, en de politie je snel vindt.
In ieder geval heel fijn dat het beter met je gaat. Je vraagt je af hoe je dit aan je ouders gaat uitleggen. Zoals je het hier uitgelegd hebt? Je zou je ouders kunnen zeggen dat je iets wilt vertellen, en dan je verhaal doen. Je kan wat je hier geschreven hebt in de buurt houden, of een briefje maken met kernwoorden, voor het geval je de draad even kwijtraakt. Misschien hebben je ouders advies voor je voor hoe je het die internetvriendin kan vertellen. Misschien kan je internetvriendin wel mee op vakantie, of kunnen jullie elkaar vaker zien.
Groetjes
x
Je had het moeilijk, en hebt steun gevonden bij een Duitse internetvriendin. Jullie hebben veel aan elkaar, en waren van plan samen weg te lopen, maar aangezien het nu beter met je gaat, wil je niet meer weglopen.
Het was heel goed dat je naar je mentor was gegaan. Hoe het bij die schoolpedagoog ging, herken ik een beetje in mijn situatie. Net alsof het snijden niet zo belangrijk is, of dat ze er geen interesse in tonen. Gelukkig kon je steun vinden bij je internetvriendin.
Je zou met je internetvriendin kunnen afspreken om te praten. Je kan uitleggen dat het intussen beter met je gaat, en dat weglopen voor jou niet de juiste oplossing lijkt. Voor je internetvriendin lijkt weglopen me ook niet ideaal, aangezien het leven op straat (of hadden jullie een verblijfplaats op het oog?) met niet ideaal lijkt, en de politie je snel vindt.
In ieder geval heel fijn dat het beter met je gaat. Je vraagt je af hoe je dit aan je ouders gaat uitleggen. Zoals je het hier uitgelegd hebt? Je zou je ouders kunnen zeggen dat je iets wilt vertellen, en dan je verhaal doen. Je kan wat je hier geschreven hebt in de buurt houden, of een briefje maken met kernwoorden, voor het geval je de draad even kwijtraakt. Misschien hebben je ouders advies voor je voor hoe je het die internetvriendin kan vertellen. Misschien kan je internetvriendin wel mee op vakantie, of kunnen jullie elkaar vaker zien.
Groetjes
x
Dankjewel dat je gereageerd hebt! Ik lees het nu pas.. :0
Ik denk dat het door jouw reactie makkelijker zou gaan. Dankjewel voor het advies 🙂
Ik denk dat het door jouw reactie makkelijker zou gaan. Dankjewel voor het advies 🙂
Graag gedaan. Fijn dat je je geholpen voelt op het forum. Je kan ook altijd voor advies terecht bij de KinderTelefoon.
Je zou e.v.t gewoon die duitse vriendin kunnen ontmoeten in het echt, maar dat je wel tegen haar zegt dat je niet gaat weglopen. Je kan dan met haar die dag/dagen iets leuks gaan doen en daarna weer terug naar huis kunnen gaan, zo stel je haar niet helemaal teleur en hoef je niet weg te lopen.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
