Ik ben zeepsopje,
Ik doe aan zelfbeschadiging, maar dat word steeds minder. Ik deed dat om mezelf te straffen en ik haatte mezelf. Ik haat mezelf nog steeds een beetje. Door de zelfbeschadiging kwam er ook zelfmoordgedachtes bij kijken, dan dacht ik: ik verdien niet om te leven en het is beter als ik er niet meer ben. Ik vertelde dit allemaal aan de zorgcoördinator op school en deze week donderdag had ik verteld aan hem dat ik zelfmoordgedachtes begon te krijgen, toen had hij mijn ouders gebeld en was ik even een tijdje boos, maar nu denk ik: ik ben hem dankbaar, ik heb het kunnen zeggen tegen mijn vader over zelfbeschadiging en hij was niet boos, hij bedacht juist plannen om te stoppen met zelfbeschadiging, nu heb ik 2 squizy balletjes in mijn broekzakken om te knijpen, het werkt een beetje, nu krijg ook nog fidget ringen, waar je mee kan draaien.
Ik ga denk ik de zorgcoördinator van school bedanken.
En de tip voor de anderen die ook aan zelfbeschadiging doen, probeer een vertrouwingspersoon te vinden, een volwassene, bijvoorbeeld op school en vertel over je problemen. Je kan het ook aan je beste vriendin/vriend vertellen, ze kunnen ook goede tips en begrijpen je. Natuurlijk kun je ook met 113 of de kindertelefoon praten, natuurlijk ook met de forumvan de kindertelefoon. Ik had verteld aan mijn beste vriendin, ze had me en aangeraden om te praten met een volwassene en dat had ik gedaan. Door tepraten metandere mensen, leer je jezelf misschien ook wel kennen en ontdek je misschien waarom je jezelf beschadigd.
Groetjes,
Zeepsopje
De tekst is aangepast door De Kindertelefoon i.v.m. forumregel 6 (Plaats geen illegale, schadelijke, triggerende en/of choquerende (seksuele) inhoud of links op het forum)
