Haaai, ik ben Mary. Ik ben nieuw hier ahah so pleas don't judge me. Uhm ja ik wil gewoon even van mij afschrijven en het gevoel hebben dat ik het een soort van aan anderen heb verteld, dus als je zin hebt in een extreem lang verhaal, be my guest. Ik zal dit keer schrijven over mijn onzekerheden, hoe mijn onzekerheden zijn ontstaan en wat ik er aan doe :)
Nou ik denk dat het een beetje begon toen ik 9 was. Mijn ouders scheiden en mijn vader is naar Zweden verhuisd. Ik weet niet waarom hij voor Zweden koos eigenlijk. Ik was altijd een beetje het vaderskindje. Het blijft voor mij nogsteeds altijd een raadsel waarom hij niet gewoon een dorp verder is gaan wonen. Anyways, uiteindelijk ben ik met mijn moeder en broer ook verhuisd, want “Dan hoef ik niet steeds aan die malloot te denken.” Maar ongeveer sinds die tijd is mijn moeder echt heel erg veranderd, mijn broer trouwens ook. Opeens was alles wat ik deed fout en werd ik een beetje het zondebokje van de familie. Aan het begin dacht ik dat het wel over zou gaan, maar na een maand hield het niet op. Nu ben ik 14 en gaan ze nogsteeds zo door. Mijn moeder kraakt mij met alles af, vooral hoe ik eruit zie. Ze vergelijkt zichzelf van vroeger altijd met hoe ik nu ben, ik heb het gevoel alsof alles in haar verhaal een beetje mooier gemaakt is en een beetje extremer. En ik probeer haar echt te neger en uit mijn hoofd te zetten, maar het lukt gewoon niet. “Toen ik jouw leeftijd had was ik 50 kilo, neem daar eens een voorbeeld aan. Ik kon alle jongens krijgen die ik maar wilde.” En weet je ik hoef die jongens helemaal niet, ik ben gelukkig zonder 
. Het feit alleen dat ze mij een soort neer haalt doet mij gewoon pijn. Toen mijn vader er nog was zou hij er wat over kunnen zeggen of mij beter te laten voelen ofzo… Helaas is er alleen niet mijn moeder die mij neer haalt (gasp) jajaj drie keer raden dit kind heeft op school NUL vrienden. En ja wat krijg je als je 0 vrienden hebt… aandacht, van de verkeerde personen. Er is een groep kinderen die met hun antennes mijn onzekerheden kunnen voelen ofzo en net weer de verkeerde opmerking maken. Ik heb echt een beetje het gevoel aslof ik een vriendin nodig heb ofzo die mij begrijpt en die het niet erg vind dat ik nooit wil zwemmen. Dus hé mocht je tips hebben om vrienden te maken als niemand je mag, let me know
byee xxx
, ook als je moeder je niet mooi vindt, zijn er velen anderen die jou wel mooi vinden! 
en als je dit gevoel zo goed beschrijft en aan je mam laat lezen zou ze dan niet schrikken en denken zo wil ik niet dat mijn dochter zich voelt ? Misschien kan je het bespreken met iemand in je familie die je kan helpen. Ik hoop dat het je lukt om een oplossing te vinden en je kan ook bellen met de kindertelefoon dat staat rechts bovenaan deze pagina. Heel veel sterkte en succes !