Ik had een geweldige beste vriendin, zij was alles voor mij, zij wist alles over mij. En ik dacht alles over haar te weten.

Vorige week hadden we ruzie (onderwerp maakt niet uit) en toen waren we een tijdje uit elkaar. Ik ben toen gaan beseffen dat zij mij mentaal gewoon uit elkaar scheurt. 

Zij heeft 2 verschillende vriendengroepen, die van mij en een andere. In de andere vriendengroep zit mijn achternichtje (we noemen haar even M.) M. Heeft een hekel aan mij, ik heb haar niks misdaan ik weet niet waarom maar ze doet het gewoon. Iedere keer als ik bij haar groepje ga staan, kijkt ze naar M. en naar mij, de blik naar mij is alsof ik niks waard ben. Haar vrienden hebben vandaag dingen naar mijn hoofd gegooid, ook hebben ze kotsgebaren en middelvingers achter mijn rug om naar mij staan gebaren.

Ik heb haar dus net geappt over het feit dat ik het eigenlijk mentaal niet aankan om met haar vrienden te zijn, we zijn nu dus ook geen vrienden meer. En heel eerlijk voelt het opgelucht maar ergens doet het ook heel erg pijn, want zij wist wel alles over mij, en ze was er altijd voor mij.

Nu ben ik zelf in een zwaar emotionele toestand, en ik weet niet of iemand misschien tips heeft om me beter te voelen. Of leuke quotes ;).