Mijn opa is gister overleden na 5 jaar aan kanker…
En ik weet niet hoe ik ermee moet omgaan heb ook dan vooral snachts van die breakdowns... En wil gewoon dat die nog leeft zonder die ellende maar ja dat kan eenmaal niet meer 
Ik kan hem ook wel vaag herinneren van alles wat ik mee heb gemaakt want door die laatste 5 jaar is mijn hele gedachten over hem alleen maar allende.. en daar neem ik mij kwalijk voor…
Stress daardoor er ook erg van en zit niet echt te wachten op school dat ik dan emotioneel wordt want wat zullen ze wel niet denken…
Wat een kut leven weer een mooi begin van het jaar… na mijn verjaardag is er alleen maar ellende gekomen en ik weet eigenlijk ook niet of ik nog veel meer aan kan.. was ook wel vaak depressief vroeger wat ik ook nooit heb verteld ik doe dan altijd proberen om het weg te duwen en dan snachts maar emotioneel worden…
En dat probeer ik nu ook wat te doen en dan kijk ik naar voren zonder op te letten en vraagt mijn moeder wat is er en dan zeg ik niks…
Het klinkt allemaal stom en ik moet er mij overheen zetten maar dat is nooit mijn sterkste punt geweest :(
En volgens mij mag niemand mij omdat ik altijd wel wat anders was enzo
Het is het gevoel of jongens geen emotie kunnen delen zonder raar naar worden opgekeken
