Skip to main content

Ik voel me nog steeds somber, ik weet niet of ik depressief ben, al zeggen veel zelftests van wel, het gaat nu ook niet erg goed op school, mijn ouders zijn soms ook boos op me vanwege de slechte cijfers. Hun weten ook nog niet dat ik me zo voel, niemand weet het, ik wil niemand ongerust maken, ik weet dat het gewoon mijn eigen schuld is. Ik weet dat ik het aan mijn ouders moet vertellen maar ik kan dat gewoon niet. Ik.... snijd mezelf ook soms, ik weet dat ik dat niet moet doen, het was ook bijna maar dan echt bijna ontdekt tijdens de gymles, een gym docent wou mijn armen goed doen omdat ik een houding van mijn armen bij volleybal niet goed deed, ik kon me er nog net vandaan redden, zegmaar. Ik heb soms, heel heel soms een soort gedachte of verbeelding in mijn gedachten mijn ouders mij zien liggen in de badkamer.... je snapt vast wel wat ik bedoel... Ik vind het echt erg dat ik zulke gedachten heb. Ik weet op dit moment niet echt wat te doen, ja jullie zullen vast zeggen "zeg het tegen een volwassene die je vertrouwd". Dat weet ik ook dat ik dat moet doen maar dat kan ik gewoon niet, ik ben bang voor wat er daarna zal gebeuren, ik durf het gewoon niet. Ik wilde dit even kwijt. 

 

Dat benauwde moet een naar gevoel zijn. Denk je je wanneer dat gevoel opkomt, te kunnen concentreren op je ademhaling? Je ademt kalm en ontspannen in en uit. Hier worden velen rustig van. Eventueel kan je hiervoor een app gebruiken. 

 

Wat dacht je van een gesprekje met de Kindertelefoon? Misschien weten zij een alternatief voor de huisarts. 

 

Gr. Kenshin


Dat benauwde moet een naar gevoel zijn. Denk je je wanneer dat gevoel opkomt, te kunnen concentreren op je ademhaling? Je ademt kalm en ontspannen in en uit. Hier worden velen rustig van. Eventueel kan je hiervoor een app gebruiken. 

 

Wat dacht je van een gesprekje met de Kindertelefoon? Misschien weten zij een alternatief voor de huisarts. 

 

Gr. Kenshin

Hoi, 

Sorry dat ik pas zo laat weer reageer. Het ging de laatste tijd steeds beter, ik voelde me weer normaal, vrolijk. Tot een week geleden, toen begon ik weer te luisteren naar de muziek die ik luisterde toen ik me zo rot voelde, daardoor gingen mijn gedachten weer terug naar die tijd en met de soort stress dat ik heb voor het komende schooljaar erbij gaat het weer achteruit. Ik had juist alle muziek gedelete van mijn zoekresulaten, eigenlijk zo'n beetje alles verwijdert wat mijn gedachten weer de verkeerde kant op kon sturen. Maar het heeft dus niet geholpen, nouja, voor 2/3 maanden. Maar nu is het sombere gevoel weer terug. Het komt dus gewoon nooit meer goed, het sombere gevoel komt altijd terug. Nogmaals sorry voor de late reactie, ik heb deze site geprobeerd uit mijn hoofd te zetten zodat het me niet weer terug zou brengen naar die tijd.

- dat over dat uit en in ademen wat je zei had toen best goed geholpen 

Gr. Niels

 


Hoi Niels,

Heb alles even gelezen, echt heftig voor je... hoe gaat het nu met je? 

Er zijn al veel dingen gezegd, die echt helpen! Ik begrijp je, dat je het niet durft, dat je bang bent voor reacties, maar als het er nou beter van zou worden? 

Een mail sturen lijkt mij wel een goed plan! Maar snap ook dat jij het lastig vindt! 

Ik wil je 1 ding meegeven, het gaat om jou! Besef je dat!? Om jezelf, je hoort je niet zo te voelen en je bent niet dom, gek, raar of iets anders , als je het wel hebt... Je kan er niks aan doen dat je jezelf zo voelt, maar wel om het weg te krijgen...Maar dan moet  je wel zelf de eerste stap zetten, als je dit niet meer wil!

Denk je dat je ouders willen dat je jezelf zo voelt! Ik denk het niet... Ze houden van je. En hebben het beste met je voor. ( weet natuurlijk niet je thuissituatie, maar ik hoop deze!)

Sterkte!

Groetjes!!


Reageer