Hoi iedereen, dit is de tweede keer dat ik iets over mijn huis situatie schrijf en elke keer lijkt het beter te gaan en dan na drie weken te exploderen.  Het begon eigenlijk zo: mijn moeder kwam gister boos mijn kamer binnen toen ik bezig was met mijn dingen die ik moet doen voordat ik naar bed ga, ze zei dat het negen uur was en dat ik hoorde te slapen (het was 20:54) dus ik: ik moet mijn routine dingen nog doen. toen was ze al geïrriteerd daarna kwam ze nog een keer mijn kamer binnen omdat ik de wasmachine niet had droog gemaakt en ik was al boos en nu was ik woest, vanochtend kwam ik beneden en begon ze gelijk boos te doen omdat ik letterlijk iets vergeten te doen was. ze zei zo van ja je bent een kleuter en je moet oprotten naar je vader. ik kan het echt niet meer, een moeder hoort lief tegen je te wezen en je te voorbereiden op wanneer je volwassen ben en niet de hele tijd boos te worden op dingen die kunnen gebeuren. Ze denkt daarbij ook dat de hele wereld om haar kind (want nu zie ik mijn moeder eerder als een verzorger in plaats van een moeder) en haar man draait (dus mijn stiefvader) als ik een foto aan mijn docent laat zien over mijn kat dan zegt ze gelijk van had je niet een foto kunnen laten zien van -naam verwijderd door De Kindertelefoon- haar wonder kind. alles draait om hun, hoe ze alles perfect doen en hoe ze nooit iets fout doen en als ze ooit iets niet goed doen is het gelijk vergeten en vergeven, en als ik iets fout doe dan word het naar beneden gehaald worden mentaal pijn gedaan worden en als ik het kan mij in elkaar slaan omdat ik het niet langer pik als iemand zo iets doet. Hun doen mij mentaal en fysiek veel pijn en ik kan het niet meer langer. Ik haat dat k!twijf uit de grond van mijn hart en dan nog de ballen hebben om jou mijn moeder te noemen. 

wat moet ik doen want als ik tegen hun praat of tegen andere erover praat dan word ik gestraft. Help me alstjeblieft!!!