hoi ik ben lila (niet echte naam) ik wil graag vertellen over een trauma dat ik kreeg omdat ik daar heel erg last van heb nogsteeds en ik vind het moeilijk om erover te praten.(het is een lange tekst) toen ik op de bassischool zat gingen mijn ouders scheiden in groep 5 maar in groep 5 ging ook mijn beste vriendin weg en ik had geen andere vriendinnen. dus dat jaar was wel moeilijk voor me. maar ik had dus in mijn klas zo’n heel vervelend meisje die maggie (niet echte naam) heette. maggie begon me eerst nog een beetje te plagen maar het werd steeds erger. uiteindelijk in groep 6 heeft ze me uitgescholden op het schoolplein waar de halve school er was (vanwege pauze) als kutkind niemand deed er wat aan en ik begon steeds meer onzekerder te worden ik kreeg stukken minder vertrouwen en werd gewoon boos op mezelf en ik wou mezelf pijn doen ik voelde alleen. niemand die ik kon vertrouwen of die me kon helpen. vaak liep ik wel met andere mee en vertelde ik over maggie maar niemand geloofde me omdat maggie dat populaire meisje was uiteindelijk werd ik door mijn hele klas genegeerd ik voelde me een spook en mijn cijfers gingen heel snel naar beneden ik voelde me zo alleen ik vroeg me af waarom besta ik eigenlijk? waarom ben ik hier? in groep 7 kreeg ik 2 vrienden erbij en ik was toen heel blij eindelijk mensen die ik kan vertrouwen. maar halverwege het jaar begon maggie weer ze behandelde me als slaaf en als ik niks zou doen zou ze mijn vrienden afnemen. dus ik deed maar wat ze vroeg. uiteindelijk toen ik spullen moest dragen heb ik nee gezegd en toen werd ze heel boos ik ben naar buiten gerend en naar mijn vrienden gegaan en heb alles verteld. mijn vrienden werden boos en zijn naar haar toegegaan. toen mijn vrienden terug kwamen waren ze boos op mij en ik vroeg waarom. en wat hun toen zeiden brak mijn hart ze geloofde mij dus niet het waren dus fake friends. mijn vrienden (fake friends) geloofde maggie dat het andersom was dat ik haar dwong😭. ik was zo boos van binnen ik wilde gewoon weg van deze school. en dit is nog maar een deel van mijn trauma.  ze bleef verder gaan en wou niet stoppen. uiteindelijk in groep 8 werd het minder en toen school 2 maanden alweer was begonnen werd het weer meer met maggie ik had ook 1 vriendin gemaakt die heette myla (niet echte naam) myla en ik waren goed bevriend. een keer mocht myla meedoen met bakken samen met 2 andere eentje daarvan was maggie en de anderen lola(niet echte naam) maar myla wou niet meedoen omdat maggie mee deed en daarom werd lola boos. myla en lola waren vrienden maar niet meer voorlang omsad myla niet mee wou doen vroeg lola aan mila(niet echte naam) of ze mee wou doen. en die wou wel meedoen. maar maggie en lola waren nogsteeds boos op myla en gingen haar negeren en toen kregen ze ruzie. later werd ik er ook nog bij betrokken door suus. ze hadden een groot deel van mijn klas overgehaald dat wij iets verkeerd deden en sommige stonden achter ons en hielpen ons. toen scholden ze ons uit en waren wij er echt klaar mee toen kwam de docent erbij en zei maggie dat het onze fout was en wij moesten dus sorry zeggen nadat wwe dat hadden gedaan waren we klaar en mochten we weg toen de docent weg liep stak maggie haar tong uit we zijn toen maar naar mijn huis gegaan en hebben daar maar ff gepraat. ik had nogsteeds contact met mijn beste vriendin die in groep 5 weg ging. we spraken vaak af en onze profiel foto op tiktok was van elkaar. maggie was het daar niet mee eens en(nu komt het grootste ding van mijn trauma!) dreigde mij dat als ik niet zou stoppen met mijn beste vriendin zien en alles daar omheen dat er dan wat zou gebeuren. toen ze dat stuurde ging er van alles door me heen. ik werd benauwd en wist niet wat ik moest doen. uiteindelijk heb ik alle appjes gefilmd en naar mijn beste vriendin gestuurd en die vond het ook niet kunnen die dag daarna moest ik naar school en ik had mijn  telefoon mee en ik heb mijn klasgenoten laten zien wat maggie had gestuurd we zijn toen naar maggie gegaan en zij zei dat ze dat niet had gedaan toen liet ik de filmpjes zien en toen heeft ze de rest van het jaar aardig maar het doet me nogsteeds iets 1 jaar later. ik voel me daardoor onzeker en durf niet zo veel. bedankt voor jullie tijd en ik hoop dat jullie misschien tips hebben.

ik ben al naar de dokter en zo’n speciaal iemand geweest(idk hoe dat heet)phygopeut ofzoiets