Hoi,

ik vind mijn leven niet meer leuk. Ik heb niet het gevoel dat mijn vriendinnen echt vriendinnen zijn, en dat we het nog leuk hebben. Op school ben ik bang dat ik opnieuw gepest zal worden.  Ik vind mijn buik te dik, ondanks dat hij dit niet is. Ik ben eigenlijk gewoon ‘op’. Ik vind het leven saai maar moeilijk, maar ben zo moe dat ik niet de kracht heb om alles anders te doen en om te gooien. Ik wil heel veel dingen, maar ik ben gewoon te bang om echt actie te ondernemen. Dat is het denk ik meer, ik verschuil me achter excuses, om maar niet mijn problemen te moeten inzien en mezelf door mijn angst heen te slaan en een leap of faith te nemen.

Hebben jullie tips hoe ik me er alsnog doorheen kan slaan en het weer leuk te maken voor mezelf? En hoe ik kan accepteren dat ik het moeilijk vind, dat kan accepteren, en er wat aan kan doen?

Zoals mijn moeder me ooit zei, volgens mij ben je in al die jaren nog nooit echt gelukkig geweest. Als ik naar muziek luister kan ik me heel goed inbeelden hoe ik wil zijn, gewoon zoals mezelf, maar dan zelfverzekerder, dat ik in mezelf en in mijn keuzes geloof en me niks aantrek van anderen.

Maar ik durf het gewoon niet. Ik weet dat ik het gewoon moet DOEN, maar ja, als je je onzeker voelt en niet echt fijn voelt bij vriendinnen wordt het allemaal een heel stuk moeilijker.

Alvast heel erg bedankt!!