Het begon allemaal in de eerste week van de eerste, we stonden bij de kluisjes en ik zei tegen een vriendin dat ik het haar van iemand uit de tweede er leuk uit vond zien sinds dien praatten de oudere jaars voortdurend over mij, later ook nog de zo te noemen populaire 1ste jaars.
Op school ging het niet zo goed met mijn cijfers en ik mocht eigenlijk niet naar de tweede maar ze hadden er vertrouwen in en ik mocht naar de tweede daar was het na 3 maanden al zeker dat ik het niet zou halen en ik heb toen niks meer gedaan aan school ik werd heel verdrietig, depressief en ik dacht soms dat het beter zou zijn dat ik er niet meer was.
Nou dus ik van de havo naar een vmbo een andere dan alle andere zakkers een die niet aangesloten was bij mijn oude school.
Nou dus ik naar een nieuwe school derde jaar inmiddels met jong iemand die ook op mijn oude school zat en we kwamen in dezelfde klas. We zijn beide 2 weken lang zonbeetje huilend uit school gekomen omdat het echt een kut school is.
later dat jaar begon ik mij steeds kutter te voelen maar tegelijkertijd zie ik wel steeds meer in dat opgeven geen zin heeft want het leven is weldegelijk mooi alleen is het even een zwarte periode. Halverwege dat jaar is er naar vore gekomen dat iemand uit mijn klas ook zelfmoordneigingen etc. had en zij zit nu in een kliniek.
ik zit nu in mijn examenjaar maar ik heb bovenop die depressie een burn-out gekregen (beide niet vastgesteld omdat ik deze woorden absoluut niet bij de huisarts durf te laten vallen) ik ben bij 2 huisartsen in het ziekenhuis en bij 2 fysiotherapeuten geweest en niks helpt ze behandelen allemaal symptomen inplaats van dat ze de kern zoeken. Psygologen zeggen dat ze niks met mij kunnen. Maar ondertussen voel ik mij steeds slechter.
heeft iemand tips om je beter te voelen?, sporten heb ik al geprobeerd maar dan val ik bijna flauw want ik ben heel duizelig de hele dag.
