Bij ons thuis is het al sinds eind december 2019 niet zo heel fijn meer. Mijn moeder is in die week 2 keer opgenomen in het ziekenhuis, dit heeft nog lange en vervelende nagevolgen gehad. Toen kwam Corona en raakte mijn broer in een burn-out. Dit was soms best moeilijk thuis, tegen de zomervakantie ging dit al een stuk beter, toen kwam ik niet lekker in m’n vel te zitten, door Corona en vooral hoe het thuis was. Ik voelde eigenlijk alleen maar woede en heel veel verdriet, verdriet uit ik door heel te huilen (vaak alleen). De woede uit ik eigenlijk door te schelden en boos te worden op m’n naasten, maar ik voel ook sinds kort dat ik het wil uiten door op dingen te slaan (vanochtend voelde ik zoveel woede dat ik in m’n kledingkast een gat wilde slaan). Ik voel me ook vaak eenzaam en onbegrepen, ik heb veel stress en voel me heel snel angstig. Met mij gaat het nu wel weer iets beter maar nog niet helemaal, met m’n broer nu niet meer, school begint bijna weer en daar kijkt ie erg tegen op. Ik heb het idee dat mijn ouders mij nu een beetje vergeten over hoe ik me voel en dat ik het nu zelf maar moet oplossen omdat m’n broer zich nu ook weer niet goed voelt, ik wil dat wel zeggen alleen ik krijg dan denk ik het antwoord; “niet zo zielig doen, of niet zo zeuren”. Hierdoor voel ik me onbegrepen en eenzaam. Doordat het thuis al zeker 8 maanden niet lekker loopt heb ik meerdere malen gedreigd uit huis te willen gaan en ergens een appartement of studio te willen huren maar dat gaat natuurlijk helaas niet, ik ben 17 jaar en heb het geld er niet voor dus dat wordt m helaas niet en bij familie een tijdje wonen wil ik dan weer liever niet. Ik denk dat ik graag uit huis wil omdat ik de spanning hier in huis niet meer aankan en ik voel dat ik ergens naar toe moet waar het minder gespannen is. Ik wilde dit graag kwijt omdat ik voel dat ik het niet ergens anders kwijt kan. Ik hoop niet dat ik me aanstel. Ik hoor graag tips of advies.
Hoi Annoniem276,
Als ik het goed begrijp zit het zo:
Je vindt het thuis niet fijn meer je voelt je naar en uit je gevoelens door te huilen en op dingen te slaan, de aandacht van je ouders gaat naar je broer die een burn-out heeft, als je erover probeert te praten vinden ze dat je je aanstelt. Je wil graag ergens anders wonen waar het minder gespannen is maar niet bij familie.
Ik vind echt niet dat jij je aanstelt hoor, ik zou me ook zo voelen in jouw situatie.
Ik denk dat je er nog eens met je ouders over moet praten, misschien als ze wat minder druk zijn. Probeer eens te overleggen wat jullie kunnen doen, misschien kan je met iedere ouder 1 keer in de week iets leuks doen, zoals iets opknappen, shoppen of gaan zwemmen. Bijv dinsdag met je vader en vrijdag met je moeder. Of jullie zetten de theetijd in, om een bepaald tijdstip (bijv 15.00 uur) gaan jullie met z’n allen aan tafel zitten en gezellig een beetje kletsen met thee en iets lekkers.
Misschien helpt het om een boksbal te kopen, dan kan je je daar op uitleven en hoef je geen nieuwe kast te kopen. Bij de decathlon kan je een best goede boksbal inclusief bokshandschoenen voor 25 euro kopen.
En misschien kan je met je vriend(en) of vriendin(nen) over praten of bij ze uithuilen, het helpt ook als je een hobby, sport of project hebt dat je leuk vindt en serieus kan nemen. Dat leidt je af, en het is nog leuk ook.
Ik zou het nog even blijven proberen voor je uit huis gaat, er verandert dan veel. Misschien kan je (ik weet het… Corona🙄) bij een vriend logeren voor een weekje of meer. Of je kan naar een grotere kamer verhuizen bijvoorbeeld de zolder, daar kan je dan een beetje je huisje van maken, je jezelf er vermaken, je eten daar opeten, je huiswerk maken, slapen, enz.
En wat fijn is is een hele grote (of een kleine, dat kan natuurlijk ook) knuffel kopen, dat vind je misschien kinderachtig, maar ik heb ook nog een knuffel! (oké, ik ben 13 en jij 17 maar toch) Het kan je echt helpen, op den duur kan het als een stukje van jezelf voelen, je troost in moeilijke tijden zoals deze. Ik kreeg mijn knuffel toen mijn broertje een heftige epileptische aanval had gehad, en hij gaf mij steun toen mijn broertje een zware operatie kreeg.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt gehad,
succes!
Groetjes Paardebloem
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
