Hoi ik ben een meisje van 14jaar. Ik doe sh omdat het me een gevoel geeft dit is mijn verhaal. Ik deed het vanwege het gevoel van opluchting dat het mij gaf.
Ik was pas 12 toen ik mezelf begon te beschadigen. Ik wist op dat moment niet wat ik deed, maar het begon als een soort angstige gewoonte om me te kalmeren.
Het was nooit mijn bedoeling om mezelf pijn te doen. Ik deed het vanwege het gevoel van opluchting dat het mij gaf. Ik had het gevoel dat de enige manier waarop ik kon functioneren en mijn kamer kon verlaten, was als ik die vrijlating had. Ik schaamde me zo dat ik het deed, en op school was ik bang dat ik gepest zou worden vanwege de littekens op mijn huid. Ik wilde daar niet bekend om staan, dus verstopte ik me onder wijde kleding.
Het had ook invloed op mijn relaties. Ik wilde niet dat iemand van wie ik hield mijn huid zou zien, of mijn littekens. Zelfs op school zou ik excuses vinden om geen gym te doen. zodat ik me niet hoefde uit te kleden. Als ik er niet uit zou kunnen komen, zou ik zo ingewikkeld moeten veranderen dat ik er toch in slaagde de aandacht op mezelf te vestigen. Het was een hel.
Op school verzon ik excuses om geen gym te doen. zodat ik me niet hoefde uit te kleden.
Op een dag kwam mijn vader bij mij binnen toen ik mezelf beschadigde. Ik dacht: “Dit is het, ik zit in zoveel problemen en ik krijg huisarrest.” Op een ander niveau was ik zo bezorgd dat ik mijn vader van streek zou maken. Hij betekende zoveel voor mij en ik wilde hem nooit een reden geven om gekwetst te worden. En toen schreeuwde hij tegen me en praat hij al 2 jaar niet meer tegen me terwijl we in het zelfde huis wonen. Ik heb ook erge thuissituaties maar ja ik wil mijn leven beëindigen maar het lukt elke keer niet.