Skip to main content

Oke dit is heel nieuw voor mij maar ik wilde dit even delen,

Mijn vrienden denken namenlijk dat ik depressief ben en een psygose heb gehad.  Zelf weet ik niet meer wat er gebeurde, wat ik weet heb ik genoteerd en dat kan nu gelezen worden. De namen heb ik er uit gehaald voor respect naar desbetreffende personen.

Ik was an het zingen in het muziek lokaal en ik voelde niets meer even en liep een hokje in, daar begon ik te huilen en verder weet ik nog dat ik een been zag en een zin hoorde van———-. Hij vroeg wat er was en ik kon maar met 3 dingen antwoorden volgensmij. Dat waren: ouders, teleurgesteld, bang en alles was leeg en er was niemand het was stil en toen begon het zo luid te worden dat mn hoofd bijna uit elkaar barstte.en volgend moment probeerd ————— me op te laten staan en ik denk dat dat is gelukt en ik heb hem denk ik heel hard geknepen door de drukte en woede gevoelens in mijn hoofd en toen werd alle luig geruis heel veel meer gedachten en er is 1 gedachte die ik me nog herriner. We zaten in muziek lokaal zelf denk ik en hij vroeg mij:”kijk mij eens aan”. En ik kon het niet. Mn lichaam blokkeerde en wat er toen door mijn hoofd ging was:”je bent niet goed genoeg om iemand aantekijken” in dit geval zeker niet. En ik wist het niet meer. Toen later zag ik ineens meneer ————- binnenlopen en ik zag  —————  hoofd verdwijnen om de hoek van de deur, op dat moment voelde ik me verraden. Boos. En  Teleurgesteld later hoorde ik van ————- dat ik meer dan een uur weg was en dat ik heel vaak nee zei terwijl hij geen vragen meer stelde en dat ze daarom een leraar hebben gehaald omdat ze niet voor mij konden doen 

Hoi

 

Volgens je vrienden ben je depressief, en ben je een psychose ondergaan. Wat je vervolgens beschrijft klinkt inderdaad niet prettig. 

 

De woorden die je uitte: ouders, teleurgesteld en bang. Heb je een idee waarom deze woorden naar boven kwamen? Gaat het wel goed thuis? Het zou kunnen dat hetgeen wat je doormaakte veroorzaakt werd door een hoop dingen die zich al een tijd in je opstapelen. 

 

Aangezien je vrij diep leek te zitten, stel ik voor dat je met iemand praat. Kan je terecht bij je mentor, een leerlingenbegeleider of de huisarts? Het lijkt me onhandig om hier alleen mee te blijven zitten. Wie weet ben je al geholpen met een eenvoudig gesprek. 

 

Het is goed dat je je ervaring opgeschreven hebt. Blijf dat gerust doen. Houd in je notities of in een boekje maar bij hoe je je voelt. Wie weet ontdek je op die manier waardoor je je beter en slechter gaat voelen. 

 

Gr. Kenshin


hee! 

Heftig man! Ik denk dat je echt naar je lichaam en hoofd moet gaan luisteren maar ook naar mensen moet gaan om te vragen hoe zij jou ervaren. Je moet vanaf nu gewoon doen wat je wilt en dingen doen wat je hart nodig heeft, je niks van andere mensen aan trekken want dit is jouw leven. Blijf je altijd herrinderen dat je ook maar een mens bent en je fouten mag maken en dat je daar dan van moet leren en door gaan en denken aan leuke dingen. 

 

Ik weet dat je dat je niet zielig gevonden wilt zijn maar alsjeblieft ga hulp zoeken, praat met mensen en ga niet al deze gevoelens opkroppen want dat maakt het alleen maar erger. Liefs x


Reageer