Oké hoi iedereen ik ben jax en heb al meerdere dingen hier op het forum geplaatst. Gelukkig zijn die dingen nu opgelost, maar mijn probleem is juist NIET opgelost. Ik ga jullie nu een beetje mijn story vertellen sorry als jullie er niks van snappen.
Oké ik ben jax ( is niet mijn echte naam ) en ben 12 jaar oud. Over een paar dagen wordt ik 13. Ik heb 1 broer en 0 zussen. En heb 2 ouders en 2 opa's en 2 oma's.
Het zit dus zo, ik weet al vanaf mijn 6de dat ik geen meisje maar een jongen ben ( vandaar ook de naam jax ). Mijn ouders, broer of de rest van de familie weet hier niks vanaf. Ik had een beste vriendin op de basisschool ( die ik nu al een tijdje niet meer heb gesproken ) die mij goed snapte. Zij was namelijk ook half jongen, half meisje. We hielden allebei niet van jurken of van al die andere meiden outfits. We droegen ook meestal jongens kleding. Sinds we allebei op een andere middelbare school zitten heb ik het erg moeilijk. Ik mis haar erg en wil graag gewoon weer met haar in de klas zitten maar het verschil tussen ons is dus ( ik noem haar even luca) dat ik vmbo heb en zij atheneum/gymnasium. Ik en luca zien elkaar dus nauwelijks. Het werd allemaal nog erger voor me toen mijn oma heel slecht werd en nu constant aan de zuurstof ligt. Mijn opa is een tiran om het nog maar ZACHT uit te drukken. Hij heeft op alles commentaar discrimineert mensen en zegt dat iedereen alles fout doet ( ALSOF HIJ DE KONING IS SJEEZH). Maar Oké ik heb dus slecht contact met mijn opa net zoals de rest van mijn familie. Dan heb je nog een irritante tante die ook overal commentaar op heeft en snel beledigd is. En dan heb je nog mijn neefjes. Ik noem ze even mitch en jake. Jake is als eerste geboren een paar dagen daarna is mitch geboren. Die 2 zijn fokking irritant make veel stuk en maken t!əves veel herrie. Ik haat ze echt ( ook omdat ze altijd alle snoepjes opeten en de aandacht van alles en iedereen steelt.) MAAR DAN mijn OUDERS. Mijn ouders zijn het ergste! Ze denken dat ze alles weten over me maar dat hebben ze mis. Ten eerste denken ze dat ik alleen maar met ƙæŋƙəř schelden ( heb het expres raar geschreven). En geen fatsoen heb ( wat dat dan ook mag betekenen.) Ze denken dat ik 100% meisje ben, dat ik alleen op jongens val, dat ik alleen een beetje verlegen ben, dat ik voor niets leer en dat ik niemand haat of ergens een crush op heb. Maar hoe het ECHT zit ga ik nu vertellen. Ik ben namelijk niet 100% meisje maar 75% jongen en 25% meisje. Ik val niet alleen op jongens maar ok op meisjes. Ik ben niet een beetje verlegen nee ik heb een soort claustrofobie om tegen vreemde mensen te praten. Ik leer ZEKER voor vakken. En ik heb wel een crush op een meisje. ( ik noem haar even Lorena.) Ik heb echt al sinds het begin van het jaar een crush op lorena. Maar het ding is dus ik kan echt niet met haar praten. We ontwijken elkaar eigenlijk. Als ik namelijk in haar buurt ben begint ze zenuwachtig te doen en loopt ze direct weg. Ook krijgt ze heel soms rode wangen. Neem een voorbeeld. Ik was met mijn vriendin aan het praten en we zaten naast elkaar. Zij had haar laptop niet opgeladen en ik zat bij een stopcontact. Ze vraagje iets aan de docent en de docent iets van dat ze dat zelf moest vragen ( ze had toen ook nog net ruzie gehad met haar 2 beste vriendinnen ) ( kom ik later op terug ). Maar Oké ik had het wel door maar ik vond het zelf ook eng om te vragen wat er was. Dus deed ik alsof ik niks in de gaten had en kletste gewoon verder met mijn vriendin. Het duurde zeker 6 minuten tot ze het vroeg of ze op mijn plaats mocht zitten zodat ze haar laptop kon opladen. Toen ik haar aankeek en ja zei had ze knalrode wangen en ze keek een beetje langs me. Weet iemand wat ik hiermee aan moet? Oké nu over haar vriendi 
. Ik noem haar gewoon bij haar echte naam. Syham. Ik haat haar! Waarom geen idee een voorgevoel. En mijn voorgevoel was correct. Ik vind Syham arrogant, druk en een slavendrijver. ( sorry voor dat laatste woord mij maakt het niet als het eruitword gehaald). Ik probeer Syham zo veel mogelijk te ontlopen zodat ik niet met die bįþch hoef same te werken. Dat lukt aardig en ik spreek haar nauwelijks. Maar het probleem is dus mijn crush lorena is bevriend met die bįþch. En ik durf haar niks in syhams buurt te vragen ( ik durf haar ziezo niks te vragen) en ja zoals je misschien begrijpt struggel ik hier thuis mee gevolg: snel pissig, minder goed leren, er vaak niet met mijn gedachtes bij en vaak boos op mijn ouders ( en vaak terecht ). Nu OOK WEER. Mijn moeder is nu al 2 dagen ziek en ik was de enige thuis die echt echt aandacht eraan besteedde. Ik maakte vandaag heisa omdat ik te lang op de badkamer zat. En het gene wat zei zei was ( ja dat je medelijden met me hebt en me helpt!) WAAAT!!!! IK HEB HAAR GØĐVEŘĎØME DE HELE TIJD GEHOLPEN EN NU GAAT ZIJ ZEGGEN DAT IK MEDELIJDEN MOET HEBBEN? Sorry maar hier word ik echt fokking boos om dus🤯.kan iemand me ALSJEBLIIEEFT helpen met deze ƙūþ situatie?
Alvast bedankt!!!
Sorry voor het lange verhaal ik hoop dat jullie me hebben begrepen al is het maar een beetje.
Cya jax
