Skip to main content

Ik heb veel gedachten in m’n hoofd die ik niet kan plaatsen. Willen leven en niet willen leven.  Niks voelt genoeg om me hier te houden.

De wereld is een slechte plek, mensen vermoorden elkaar voor geen reden. De hoop in de wereld is voor veel mensen al opgegeven. Ik heb de hoop voor de wereld en mezelf al opgegeven. Ik heb toch geen toekomst hier, dus het boeit niet als ik zelf m’n leven beëindig, toch?

Mezelf beschadigen en me isoleren zijn mijn manieren van omgaan met m’n gedachten, maar dit kan ik niet veel langer. Het is fijn, maar ook verschrikkelijk.  . De pijn fysiek voelen is nog steeds veel beter dan mentaal voelen. Dus de enige goede optie die ik zie, is het opgeven en geen pijn meer hebben.

En ja mensen zullen zeggen dat anderen me zullen missen, dat zal vast, maar ze hebben genoeg mensen die hun kunnen helpen en ze redden het wel. Ik red het niet

Ik snap je gevoelens zelf heb ik ook weleens aan zelfmoord gedacht maar dan fantaseerde ik altijd dat mijn crush op mij was en dat ze me dan zou missen en dat vond ik dan zielig voor haar. Dat zou kunnen helpen maar je zei al dat dat niet zoveel uitmaakt. Dus raad ik je ook aan om 113 te bellen ( zelfmoord preventie)

 

Ik hoop dat je het niet doet sterke!


Ten eerste maak geen einde aan je leven. Ooit zal er een betere tijd komen. Misschien is een psycholoog een optie voor je!?

Voor nu veel sterkte en zoek hulp


Hoi @Gebruikersnaamverzinnen ,

 

Je zit in een nogal lastige situatie zien we. Onthoud dat je er niet alleen voor staat. Je kunt met De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl.  Zij zijn 24 uur per dag bereikbaar via telefoon en chat. Nogmaals heel goed van je dat je dit durft te vertellen!

Veel sterkte!

 

Groetjes, Marieke / De Kindertelefoon


Ik heb veel gedachten in m’n hoofd die ik niet kan plaatsen. Willen leven en niet willen leven.  Niks voelt genoeg om me hier te houden.

De wereld is een slechte plek, mensen vermoorden elkaar voor geen reden. De hoop in de wereld is voor veel mensen al opgegeven. Ik heb de hoop voor de wereld en mezelf al opgegeven. Ik heb toch geen toekomst hier, dus het boeit niet als ik zelf m’n leven beëindig, toch?

Mezelf beschadigen en me isoleren zijn mijn manieren van omgaan met m’n gedachten, maar dit kan ik niet veel langer. Het is fijn, maar ook verschrikkelijk.  . De pijn fysiek voelen is nog steeds veel beter dan mentaal voelen. Dus de enige goede optie die ik zie, is het opgeven en geen pijn meer hebben.

En ja mensen zullen zeggen dat anderen me zullen missen, dat zal vast, maar ze hebben genoeg mensen die hun kunnen helpen en ze redden het wel. Ik red het niet

Sommige kinderen leven niet zo ver in het leven als jij, dus word dankbaar dat je überhaupt nog zo ver in het leven bent gekomen


Hey gebruikersnaamverzinnen, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen en ik wil niet de betweter uithangen. Maar ik kan je wel zeggen dat ik me heel goed kan voorstellen hoe je je voelt. Ik heb zo lang rond gelopen en nu nog steeds met dezelfde vragen en gedachten die jij beschrijft. Maar er zijn mensen en instanties die je kunnen helpen ze hebben mij ook geholpen.  Het is een strijd maar de moeite. Sterkte 


Reageer