Ik heb veel gedachten in m’n hoofd die ik niet kan plaatsen. Willen leven en niet willen leven. Niks voelt genoeg om me hier te houden.
De wereld is een slechte plek, mensen vermoorden elkaar voor geen reden. De hoop in de wereld is voor veel mensen al opgegeven. Ik heb de hoop voor de wereld en mezelf al opgegeven. Ik heb toch geen toekomst hier, dus het boeit niet als ik zelf m’n leven beëindig, toch?
Mezelf beschadigen en me isoleren zijn mijn manieren van omgaan met m’n gedachten, maar dit kan ik niet veel langer. Het is fijn, maar ook verschrikkelijk. . De pijn fysiek voelen is nog steeds veel beter dan mentaal voelen. Dus de enige goede optie die ik zie, is het opgeven en geen pijn meer hebben.
En ja mensen zullen zeggen dat anderen me zullen missen, dat zal vast, maar ze hebben genoeg mensen die hun kunnen helpen en ze redden het wel. Ik red het niet
