Skip to main content

Hey allemaal, 

 

Ik ben kortgeleden gestart met een traject om hulp te krijgen voor waar ik mee zit. Ik heb nu een aantal gesprekken gehad. Ik merk  echter dat ik het toch nog heel lastig vind om open te zijn over alles waar ik mee zit. Ik heb verteld over dat ik depressieve gevoelens heb en dat ik doe aan zelfbeschadiging,  maar echt diep erop in gaan vind ik nog lastig. Iets in me houdt me tegen om alles op tafel te gooien, maar achteraf heb ik er spijt van dat ik niet alles heb verteld. Zo durf ik niet heel open te praten over de zelfbeschadiging (mede omdat ik me er voor schaam) en dat ik heel erg last heb van zelfmoordgedachtes (mijn huisarts vroeg ernaar en ik heb het een beetje ontkent maar eigenlijk zijn die gedachtes de laatste tijd heel erg aanwezig). Ik weet dat het openstellen waarschijnlijk eventjes gaat duren, maar heeft er iemand misschien toch tips voor mij, zodat ik wat meer open over mijn emoties/gevoelens kan praten? 
 

Fijne avond! 

Hey xanoniem100,

Goed dat je hulp hebt voor de dingen waar je mee zit. Is dat die POH-GGZ waar je dat andere topic over hebt of is dit iets anders?

Praten over de dingen waar je mee zit is nooit makkelijk, dat is niet iets wat wij als mensen graag doen. En met een hulpverlener moet je eerst ook nog een beetje een band opbouwen, je weet dat je zo iemand kan vertrouwen, maar toch voelt het gek en is het moeilijk om je gedachten en gevoelens met zo iemand te delen.

Ik denk dat het voor jou nog extra lastig is omdat je je echt heel rot voelt. Als je aan zelfmoord denkt heb je het echt heel zwaar, daarom vind ik het echt heel dapper dat je hebt gekozen voor hulp! Echt trots!

Ik denk dat je nog niet alles kan delen omdat je jezelf wilt beschermen, dit klinkt misschien een beetje gek maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. Je bent misschien bang voor de reactie voor de ander of misschien schaam je je? En onbewust heb je een soort muur om je gevoelens gebouwd en het is moeilijk om iemand binnen die muur te laten.

Ik denk dat je daar bewust van moet zijn, wat houdt jou tegen om bepaalde dingen te delen? Als je dat weet kan je gericht er aan werken en kan je het ook met je hulpverlener bespreken. Zij/hij kan er dan rekening mee houden en je helpen om het te delen.

En je moet er ook bij bedenken dat hulpverleners niks raar gaan vinden, hun zetten zich er echt voor in om jou te helpen en het zijn niet de mensen die je gaan veroordelen ofzo. Dat doen ze echt niet! Misschien is dat we geruststelling?

Ik denk dat je het eventjes de tijd moet geven, natuurlijk heb je niet eeuwig de tijd daarvoor, maar je moet ook niet van jezelf verwachten dat je in een keer makkelijk naar buiten komt met je emoties gevoelens en gedachten.

Probeer dit ook aan te geven bij je hulpverlener, dat het nog niet lukt om alles te delen en probeer dan ook te verwoorden waarom het niet lukt. Dit is echt niet gek en ik weet zeker dat de hulpverlener je begrijpt.

Ik hoop dat je dit alles een beetje als tip kan opvatten en anders hoor ik het wel!

Heel veel sterkte gewenst in je proces met de hulpverlening! Het gaat je vast helpen, daar geloof ik in!

Xx Simply Me


@Simply Me heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, lieve woorden en helpende tips. Ik waardeer het zo erg dat je zo de tijd hebt genomen om mij te helpen en deze lieve reactie te schrijven. Echt waar. Dit is inderdaad dat ene van die POH-GGZ. Wat leuk dat je dat hebt onthouden. 
 

Het betekent echt veel voor me dat je zegt dat ik dapper ben door hulp te zoeken en dat je trots bent op mij. Ik had het echt even nodig om dat te horen, dus heel erg bedankt. 
 

Ik herken mezelf heel erg in het verhaal over die muur en ik denk dat je idd gelijk hebt. Waarschijnlijk heb ik alles zo lang voor mezelf gehouden en (onbewust) een muur gecreëerd waar ik niemand in binnen laat. Dit realiseerde ik mezelf niet zo goed, dus bedankt dat je mij dit laat inzien. 
 

Ik denk dat het idd verstandig is om aan te geven dat ik het lastig vind om erover te praten, dus dit ga ik de volgende afspraak zeggen.  En over wat je zegt van dat een hulpverlener niks raar vindt, dat is zeker een geruststelling. 
 

nogmaals bedankt voor je lieve woorden! 
hopelijk gaat alles goed met je en een fijne avond gewenst. 


Hey allemaal, 

 

Ik ben kortgeleden gestart met een traject om hulp te krijgen voor waar ik mee zit. Ik heb nu een aantal gesprekken gehad. Ik merk  echter dat ik het toch nog heel lastig vind om open te zijn over alles waar ik mee zit. Ik heb verteld over dat ik depressieve gevoelens heb en dat ik doe aan zelfbeschadiging,  maar echt diep erop in gaan vind ik nog lastig. Iets in me houdt me tegen om alles op tafel te gooien, maar achteraf heb ik er spijt van dat ik niet alles heb verteld. Zo durf ik niet heel open te praten over de zelfbeschadiging (mede omdat ik me er voor schaam) en dat ik heel erg last heb van zelfmoordgedachtes (mijn huisarts vroeg ernaar en ik heb het een beetje ontkent maar eigenlijk zijn die gedachtes de laatste tijd heel erg aanwezig). Ik weet dat het openstellen waarschijnlijk eventjes gaat duren, maar heeft er iemand misschien toch tips voor mij, zodat ik wat meer open over mijn emoties/gevoelens kan praten? 
 

Fijne avond! 

 

Ik zou het vertellen op de manier zoals jij wilt, maar niet de waarheid verdraaien en wel echt de waarheid zeggen. 


Reageer